ವರ್ಲ್ಡ್ ಟೆನ್ ಕೆ...[೨] ಓಡೋದು ಬಿಟ್ಟು ಏನೇನು ಮಾಡಿದರು ?

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ನಾನು ವಿಧಾನ ಸೌಧ ಮುಂದಿನ ರಸ್ತೆಯನ್ನೇ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿಗಾಗಿ ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೂ ಇದೆ.

ಕಂಟೀರವ ಕ್ರೀಡಾಂಗಣದಿಂದ ಕಸ್ತೂರ್‌ಬಾ ರಸ್ತೆ, ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ ರಸ್ತೆ, ಕ್ವೀನ್ಸ್ ರಸ್ತೆ ಮುಖಾಂತರ ಜಿಪಿಒ ಬಳಿ ಬರುವವರೆಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಓಟಗಾರನೂ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಗೆದ್ದೇ ಗೆಲ್ಲುವ, ಆರೋಗ್ಯ ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ದೇಹ ತೂಕ ಇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಅನೇಕ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಓಡಿಬರುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದಕ್ಕೆ ವಿಧಾನ ಸೌಧದ ಮುಂದಿನ ರಸ್ತೆಗೆ ಬರಬೇಕು.

"ಊರಿಗೆ ಬಂದವಳು ನೀರಿಗೆ ಬರದೇ ಇರುತ್ತಾಳ" ಅನ್ನುವ ಗಾಧೆಯಂತೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದವರ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಲೇಬೇಕು ಅನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ. ವಿಧಾನ ಸೌಧದ ಪ್ರಭಾವವೋ ಅಥವ ಅದರೊಳಗೆ ಸೇರಿರುವವರ ಪ್ರಭಾವದ ಪರಿಣಾಮವೋ..... ಎಷ್ಟೇ ಓಳ್ಳೇ ಉದ್ದೇಶವಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರೂ, ಓಡುತ್ತಿರುವವರ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಇಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗಿ ಅವರ ನಿಜವಾದ ಅವತಾರಗಳು ಇಲ್ಲಿಯೆ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆಂಬ ಖಚಿತ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಈ ಜಾಗವನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಹಾಗೇ ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಕೂಡ ಹುಸಿಯಾಗಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅದರ ಕೆಲವು ತುಣುಕುಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.

ಮೊದಲಿಗೆ ಕೆಲವು ವಿಧೇಶದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಓಟಗಾರರು ಈ ರಸ್ತೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಚುರುಕಾಗಿ ವೇಗವಾಗಿ, ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಿಂದ ಓಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹುಶಃ ಅವರಿಗೆ ಇದನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ ಕೆಂಗಲ್ ಹನುಮಂತಯ್ಯನವರ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆ, ಮುಂದಾಲೋಚನೆಯ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವು ವಿದೇಶಿ ಓಟಗಾರರು ಈ ರಸ್ತೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹುರುಪಿನಿಂದ, ವೇಗವಾಗಿ, ಓಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಅಂಗವಿಕಲ ಗಾಲಿ ಕುರ್ಚಿಯ ಓಟಗಾರರು ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ನಮ್ಮೆಡೆಗೆ ವಿಷ್ ಮಾಡುತ್ತಾ, ನಮ್ಮ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವಿಕೆಯಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರು..

ಇವರ ನಂತರ ದೂರದಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಜಿಪಿಒದಿಂದ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ನಲವತ್ತು ದಾಟಿದವರು. ನಾನು ಅವರ ವೇಗಕ್ಕೆ ಖುಷಿಪಟ್ಟು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಮತ್ತು ಟೆಲಿಲೆನ್ಸ್ ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ಧಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಭಲೇ ಭಲೇ.. ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ... ಇದಪ್ಪ ಜೀವನೋತ್ಸಹವೆನ್ನುತ್ತಾ ಹೊಸ ಹುರುಪಿನಿಂದ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಅರೆರೆ....ಇದೇನಿದೂ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಲೇ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ....ಏನಾದ್ರು ಟೆಕ್ನಿಕಲ್ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ...? ನೋಡಿದೆ, ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ....ಮತ್ತೆ ತೊಂದರೆ ಎಲ್ಲಿದೆ... ಇರಲಿ ಎಂದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ....ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ...

ಅವರೆಲ್ಲಾ ಓಡಿಬರುತ್ತಿದ್ದರೇ ತಾನೆ ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕ್ಲಿಕ್ ಆಗುವುದು ? ಅವರು ಆರಾಮವಾಗಿ ಹರಟುತ್ತಾ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಕ್ಯಾಮೆರಾಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಕಾಣಿಸಿತ್ತು. ಅದು ಮೆದುಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ನನ್ನ ತೋರುಬೆರಳಿಗೆ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಬೇಡವೆಂದು ಆರ್ಡರ್ ಪಾಸ್ ಆಗಿದೆ... ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ನಡೆದ ಈ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಬೇಕಾಯಿತು.

ಆಗ ನನಗನ್ನಿಸಿತು ಓಹೋ! ಇದು ವಿಧಾನಸೌದದ ಪ್ರಭಾವ....ಈ ರಸ್ತೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಓಡುವುದನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಾರಲ್ಲ!. ಮತ್ತೇನು ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ನೋಡೇಬಿಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಬೆರಳು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲವಾಗತೊಡಗಿತು. ಆಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮುಂದೆಯೇ ಆ ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪು ಸಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು.

ಅದೋ..... ಮತ್ತೊಂದು ಹೆಂಗಳೆಯರ ತಂಡ ಓಡುತ್ತಾ... ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲರ ಮುಖದಲ್ಲೂ ನಗು, ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳಿಸುತ್ತಿವೆ..!

"ಮದುರಾ ಪಿಸುಮಾತಿಗೆ...ಅದರ ಸವಿಪ್ರೀತಿಗೆ.".....ನಲವತ್ತು ಪ್ಲಸ್ ಆಂಟಿ ಹಾಡು ಆಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ...

"ಗಣೇಶ ನಿನ್ನ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರ....ಭಕ್ತವತ್ಸಲ.."....ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಆಂಟಿಯಿಂದ ಮುಂದುವರಿಕೆ..

"ಲಾಲಿ ಲಾಲಿ ಸುಕುಮಾರ..ಲಾಲಿ ಮುದ್ದು ಬಂಗಾರ....".

ವಾಹ್! ಎಂಥ ಅಂತ್ಯಾಕ್ಷರಿ....ನೋಡಿ.....

ಓಹ್ ಇಲ್ಲಿ ಅಂತ್ಯಾಕ್ಷರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.. ನಾನು ಅವರ ಜೊತೆ ಅವರ ಫೋಟೊ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಾ ನಡೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ...ಅವರು ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ನೋಡಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಎತ್ತರಿಸಿದ ಧ್ವನಿಯಿಂದ ಹಾಡುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ನಡೆದರು. ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ದೂರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಗುಂಪು ಬರುತ್ತಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು ಮತ್ತು ಮಹನಿಯರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದಾರೆ...!

"ಆಹ...ಅಹಾ..ಅಹ...ಒಹೋ.... ಒಹೋ.....ಹಿ..ಹೀ....ಹಿ......".

ನಗುವುದೇ ಸ್ವರ್ಗ...!


"ಹುಅಹ... ಯುಅಹ.....ಏಒಹೋ..".........ಅವರಲ್ಲೇ ಒಬ್ಬರಾದ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರಂತೆ ನಗುವ ಸ್ಪರ್ದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗಲಂತೂ ಮತ್ತೊಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಗಹಗಹಿಸಿ ನಕ್ಕು ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಫೋಸ್ ಕೊಟ್ಟು ಮುಂದೆ ನಡೆದರು...ಅವರಿಂದಾಗಿ ನಮಗೂ ನಗು ಬಂತು.

ನಂತರ ಇಬ್ಬರು ಕಾಲೇಜು ಹುಡುಗಿಯರು ಮತ್ತು ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು.

"ಯು ನೊ..ಅವಳು ನನ್ನ ಇವತ್ತು ಮಾತಾಡಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ" ..ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಮಾತು ಹುಸಿಮುನಿಸಿನಿಂದ.

"ಅವಳಿಗೆ ಹೊಸ ಪ್ರೆಂಡ್ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಾನಲ್ಲ ಈಗ ನಿನ್ನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಅವನಿಗಿಲ್ಲ ಬಿಡು".....ಬೆಂಕಿಗೆ ತುಪ್ಪ ಹಾಕಿದಂತೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬಳ ಮಾತು.

"ನೀನು ಇದೆಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಓದು"...ಅವರಿಬ್ಬರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಡುಗನ ಉತ್ತರ....

ಓಡೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇದೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ?


ಹೀಗೆ ಮೂವರ ಮದ್ಯೆ ಮಾತು ಕತೆ ಸಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಏನು ಕಾಲೇಜು ಹುಡುಗರೋ...ಓಡೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇಲ್ಲೂ ಇದೆಲ್ಲಾ ಬೇಕಾ ಅಂದುಕೊಂಡೆ.

"ನೀನು ಏನೇ ಹೇಳಿ ಇಟ್ ಈಸ್ ನಾಟ್ ಫಾಸಿಬಲ್, ಆ ಸೆನ್ಸೆಕ್ಸ್ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ್ಟ್ ಆಗಬಾರದಿತ್ತು,
ಯಾಕ್ರಿ ಏನಾಯ್ತು...."

"ನನ್ನದು ......ಲಕ್ಷ ಅಮೌಂಟ್ ..............ಶೇರಿನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದ್ದೆ. ಈಗ ಅದರ ಬೆಲೆ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದೆ.".

ಓಟದ ನಡುವೆಯೂ ಶೇರು ವ್ಯವಹಾರದ ಮಾತೇ!

"ಎಷ್ಟು ಲಾಸ್ ಆಯ್ತು....."

"ಇಷ್ಟು ಲಕ್ಷ".......ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮದ್ಯವಯಸ್ಕ ಗೆಳೆಯರು ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರದೊಳಗೆ ಸೆರೆಯಾದರು.

ಮತ್ತೊಂದು ಗುಂಪು ಬರುತ್ತಿದೆ. ನನ್ನ ಟೆಲಿ ಲೆನ್ಸ್‌ನಿಂದ ನೋಡಿದೆ. ಅವರೆಲ್ಲಾ ಹಣೆಗೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಕುಂಕುಮವಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಪಕ್ಕಾ ಸಂಪ್ರಾದಾಯಸ್ತ ಗೃಹಿಣಿಯರಿರಬಹುದು. ಅವರಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಹೂ ಕಟ್ಟುತ್ತಿರುವಂತಿದೆಯಲ್ಲ... ಓಡುತ್ತಾ....ಅಲ್ಲಲ್ಲ ನಡೆಯುತ್ತಾ..ಇದು ಸಾಧ್ಯವೇ...ಚಕಚಕನೇ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರಬಂದರಲ್ಲ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಕೇಳಿಸತೊಡಗಿತು...

"ಅಲ್ಲಾ ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ.... ಈ ಓಟ ಸರಿಬರಲಿಲ್ಲ ನೋಡು..."

"ಯಾಕ್ ಅಂಗಂತೀರಿ ಪಾರ್ವತಿಯವರೇ...."

"ಅಲ್ಲಾ...ಈ ಓಟದ ದಾರಿಯನ್ನು ಸಿಟಿ ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಕಡೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಎಂಗೂ ಇವತ್ತು ಭಾನುವಾರ ಒಂದಷ್ಟು ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಗೊಂಡು ಬಂದುಬಿಡಬಹುದಾಗಿತ್ತು..".

ಹೂವ ನೋಡು ಆಹಾ ಎಂಥಾ ಚೆಂದವಾಗಿದೆ..!


"ಹೂ ಕಣ್ರೀ.....ವಿಶಾಲಾಕ್ಷಮ್ಮನವರೇ, ಈಗ ಟಮೋಟೊ ಬೆಲೆ ಗಗನಕ್ಕೇರಿದೆಯಂತೆ.."

"ಅದಕ್ಕೆ ಕಣ್ರೀ ನಾನು ಟಮೋಟೋ ತರೋದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೀನಿ...".

"ಓಹ್! ಆಂಗಾದ್ರೆ ಟಮೋಟೋ ಇಲ್ದೇ ಮಾಡೋ ಆಡಿಗೆ ಅದೆಂಥ ಅಡಿಗೆ ದಾಕ್ಷಾಯಿಣಿ...".

"ಅಯ್ಯೋ ಅದಕ್ಯಾಕೆ ಚಿಂತೆ., ಇದೆಯಲ್ಲಾ ಹುಣಸೇ ಹಣ್ಣು. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಿವುಚಿ ಹಾಕಿಬಿಡ್ತೀನಲ್ಲಾ...".

ಹೀಗೆ ದಾರಿಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಅವರ ಮಾತುಕತೆ....ತಕ್ಷಣ ನನಗೆ ಯಶವಂತ ಪುರ ಸಂತೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನಾಕೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಚಿತ್ರ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಸಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು.


ದೂರದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅಜ್ಜಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.. ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಜೂಮ್ ಮಾಡಿದೆ. ಯಾವುದೋ ಸರದಂತಿದೆಯಲ್ಲ....ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹತ್ತಿರ ಬಂದ. ಈಗ ಸ್ವಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ. ಅದೆಂತದೋ ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಮಣಿಯಿರುವಂತಿದೆ. ಅದನ್ನಿಡಿದು ಅಜ್ಜಿ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ? ಮತ್ತಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಬಂದರು. ಕೇಳಿಸುತ್ತಿದೆ.... ಯಾವುದೋ ಮಂತ್ರ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ...ಅವರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಅವರ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯುತ್ತಾ ನಡೆದು ಮಾತಾಡಲೆತ್ನಿಸಿದೆ. ಅಜ್ಜಿ ಒಮ್ಮೆ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕೂ ತನ್ನ ಬಾಯಿಯ ಮೇಲೆ ತೋರುಬೆರಳು ಇಟ್ಟು "ಶೂ."......ಅನ್ನುವಂತೆ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿತು. ಓಹ್ ಅವರಿಗೆ ತೊಂದರೆಕೊಡಬಾರದೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.. ಇವತ್ತೇ ಆ ಮಂತ್ರವನ್ನು ಓಟ ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಎಷ್ಟು ದಿನದಿಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹರಕೆಯೋ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

ಓಟದುದ್ದಕ್ಕೂ ಮಂತ್ರಗಳ ಉಚ್ಚಾರ...ಹೀಗೂ ಉಂಟೆ...!



ಅಯ್ಯೋ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಉದ್ದೇಶವೇ ಎಕ್ಕುಟ್ಟಿ ಹೋಗುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲಾ ಅಂದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಭೂಪಟಗಳನ್ನಾದರೂ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸೋಣವೆಂದು ನನ್ನ ಫೋಟೊಗ್ರಫಿ ಶೈಲಿಯನ್ನು ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. ಎದುರಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರಿ ಅವರು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವರೆಡೆಗೆ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ, ಅದನ್ನರಿತ ಒಬ್ಬ ಮಾಧ್ಯಮ ಮಿತ್ರ "ಇಲ್ಲೂ ಅವರನ್ನು ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಓಡಲಿಕ್ಕೆ ಬಿಡೋಲ್ವ " ಅಂದು ಮುಗಳ್ನಕ್ಕ. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವರು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಿಂದ ನೋಡತೊಡಗಿದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿ ಓಡಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲ ನಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹಿರಿಯ ಭೂಪಟ ತಲೆಯವರು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು.

"ಅದೇನ್ರಿ......ಮುಖವನ್ನು ತೆಗೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹಿಂಬಾಗ ಏನ್ ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ..".

"ಇಲ್ಲ ಸರ್ ಮುಂದೆ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಇತಿಯೋಪಿಯ ದೇಶದ ಮಹಿಳಾ ಸ್ಪರ್ಧಿಗಳನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ...."

"ಓಹ್ ! ಹೌದಾ.....ಸರಿ ಸರಿ.....ತೆಗೀರಿ.....ಅಂದು ಮರುಕ್ಷಣವೇ..".

"ಅವರನ್ನು ಯಾಕ್ರೀ ಹಿಂಬದಿ ತೆಗೀತಿದ್ದೀರಿ..."

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ತಕ್ಷಣ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ. ಏನೋ ಒಂದು ಹಾರಿಕೆ ಉತ್ತರಕೊಟ್ಟು ಮುಂದೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಪರದಾಟ ನೋಡಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಗೆಳೆಯರು ಮುಸಿ ಮುಸಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು.


ಮಧುರ ಪಿಸುಮಾತಿಗೆ.....


ಇವೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರು ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ನವ ಜೋಡಿಗಳ, ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಅವರದು ಪಿಸುಪಿಸು ಗುಸುಗುಸು ಮಾತುಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಏನು ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳೂತ್ತಿರಬಹುದು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ.


ಓಟಕ್ಕಿಂತ ಮೊಬೈಲ್ ಮಾತೇ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.....

ಈ ನಡುವೆ ಒಬ್ಬ ವಿಕಲಾಂಗ ಗಾಲಿ ಕುರ್ಚಿ ಓಟಗಾರ್ತಿಯೂ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗೆ ಶೆಲ್[ಬ್ಯಾಟರಿ]ಹಾಕಿಕೊಡಿ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಾನು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟಾಗ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಅದೇ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕೊಟ್ಟು ಆಕೆ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಆಯಿತು.

ಆರೆರೆ...ಇದೇನಿದು...ವ್ಯಕ್ತಿ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಓದುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾನಲ್ಲ...ಅದಕ್ಕೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜಾಗವಿರಲಿಲ್ಲವೇ...ಅಂದುಕೊಂಡು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಆತನಂತೂ ಅಕ್ಕ ಪಕ್ಕದವರ ಪರಿವೆಯೋ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಓದುತ್ತಾ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ...ಇದ್ದ..

ಓಟದ ಮದ್ಯೆ ಹಿರಿಯಜ್ಜನ ಸಂದರ್ಶನ..


ಇದೆಲ್ಲಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ನಡುವೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು, ಓಡುತ್ತಾ ನೃತ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವವನು, ಮಾದ್ಯಮದವರು ಸಂದರ್ಶನ ಮಾಡುವುದು, .....ಹೀಗೆ ಅವರ ಓಟ ಸಾಗಿತ್ತು.

ಇವರ ನಡುವೆಯೇ ನಿಜಕ್ಕೂ ಓಡಿದವರು, ಗೆಲ್ಲಲೆಂದೇ ಓಡುತ್ತಿದ್ದವರು ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗೆ ಸೆರೆಯಾದರು.

ಓಟಕ್ಕೆ ಕಾಲುಗಳು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಅಲ್ಲವೇ !

ವಿಶ್ವ ಪರಿಸರ ದಿನಕ್ಕೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೊಡುಗೆ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಬಾಟಲಿಗಳನ್ನು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡಿರುವುದು..

ಈ ಬೆಂಗಳೂರು ವಿಶ್ವ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಜನರು ಓಡುವುದನ್ನು ಮರೆತು ಏನೆಲ್ಲಾ ಮಾಡಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಖುಷಿ, ನಗು, ಉಲ್ಲಾಸವನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ಆದರೆ ಕುಡಿಯುವ ನೀರಿಗಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಬಾಟಲಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಓಟದ ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಬಿಸಾಡಿ ಹೋಗಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೇಸರ ತಂದಿತು.

ಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಲೇಖನ.
ಶಿವು.ಕೆ. ARPS.