ಯಾರ್ರೀ...ಟೀ...ಟೀ....ಟೀ.......

ದೇವಯ್ಯ ಪಾರ್ಕ್ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ದಾಟಿ ಬಲಕ್ಕೆ ಗಾಡಿ ತಿರುಗಿದೆ ಆತ ಕಾಣಿಸಿದ. ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನನ್ನ ಬಲಗೈ ತೋರುಬೆರಳು ಅವನೆಡೆಗೆ ತೋರಿಸಿದೆ. ಆತ ನಿಂತ ನಿಲುವಿನಲ್ಲೇ ಬಲಗೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೂರು ಕೇಜಿ ಬಾರದ ಪ್ಲಾಸ್ಕಿನಿಂದ ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಟೀ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಕೊಟ್ಟು ಮೂರು ರುಪಾಯಿ ಪಡೆದು ಹೊರಟು ಹೋದ.

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೆಟ್ರೋ ರೈಲಿಗಾಗಿ ಮರ, ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುತ್ತಾ ದೂಳುಮಯವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿರುವ ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯಲೇ ಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿದೆ. ಎರಡು ದಿನದ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಆಡಿಗೆ ಅನಿಲ [ಸಿಲಿಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ] ಕಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮೂರು ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲನೆ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಕಾಲಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. [ಅದು ಹೇಗೆ ಎರಡು ಸಿಲಿಂಡರುಗಳು ನಾಲ್ಕು ದಿನದ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಯಾಯಿತು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಬರೆದರೆ ಅದು ಮತ್ತೊಂದು ಲೇಖನವಾಗುತ್ತದೆ...ಅದನ್ನು ಮುಂದೆಂದಾದರೂ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಆದ್ರೆ ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರವೇ ಬೇರೆ.]

ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಕಾಫಿ,ಟೀ ಕುಡಿಯದೇ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಡಿದು ಅಭ್ಯಾಸವಿರುವ ನನಗೆ ಖಾಲಿಯಾದ ಸಿಲಿಂಡರ್‌ಗಳಿಂದಾಗಿ ಯಾರೇನು ಅಂದುಕೊಂಡರೂ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಆ ಧೂಳುಮಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೂ ಅವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಬಂತಲ್ಲ ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಹೊಸ ವಿಚಾರ. ನಾನ್ಯಾಕೆ ಈ ಟೀ ಮಾರುವವರ ಹಿಂದೆ ಬೀಳಬಾರದು ಅನ್ನಿಸಿತು. ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿದೆ ಅವನು ಮಾಯಾವಾಗಿದ್ದ. ಇರಲಿ ನಾಳೆಯಿಂದ ಅವರದೇನು ಕತೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನೋಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.
ಮರುದಿನದಿಂದ ಅವರು ಸಿಕ್ಕಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಟೀ [ನನಗೆ ಭೇಕೋ ಬೇಡವೋ]ಕುಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ಅವರನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸಿ, ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ವಿಚಾರಗಳು ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ.

ನಸುಕಿನ ಐದುಗಂಟೆಗೆ ನಮ್ಮ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಟೀ ಕೊಡಬೇಕಾದರೆ ಇವರು ನಮಗಿಂತ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಮಸಾಲೆ ಟೀ, ಜಿಂಜರ್ ಟಿ, ಎಲಕ್ಕಿ ಟೀ..ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಆ ನಸುಕಿನಲ್ಲೇ ಹದವಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತರುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತರವರೆಗೆ ಇವರು ಹೋಗದಿರುವ ಜಾಗ ಉಂಟೇ. ಮಳೆ, ಗಾಳಿ, ಬಿಸಿಲು, ಚಳಿಯೆನ್ನದೇ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣಗಳು, ಕಚೇರಿಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು ಹೀಗೆ ಸದಾ ಕಾಲಿಗೆ ಚಕ್ರ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವರಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.

ನೀವು ಇಂದಿರನಗರದ ಸಿ ಎಮ್ ಎಚ್ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲೇ ಆಗಲಿ, ಹೆಬ್ಬಾಳ ದಾಟಿದ ಮೇಲೆ ಸಿಗುವ ಬ್ಯಾಟರಾಯನಪುರದ ಪುಟ್‌ಪಾತ್‌ನಲ್ಲಾಗಲಿ, ಮಲ್ಲೇಶ್ವರದ ೮ನೇ ಆಡ್ಡರಸ್ತೆಯಲ್ಲಾಗಲಿ, ರಾಜಾಜಾಜಿನಗರದ ಭಾಷ್ಯಂ ವೃತ್ತದಲ್ಲಾಗಲಿ, ಅಥವ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೇ ಇವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮೂರು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಅರ್ಧ ಟೀ ಕುಡಿದು ನೋಡಿ! ರುಚಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದ ವಿಚಾರ.

ನನ್ನ ಸಂಶಯ ನಿವಾರಣೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ. ಹೇಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯೂ

"ನೀವು ಮಾರುವ ಟೀ ರುಚಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ತೆರನಾಗಿರುತ್ತದಲ್ಲ" ಅಂತ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು.

"ಸಿಹಿ ಕೆಲವರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಕಡಿಮೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಸಕ್ಕರೆ ಪ್ರಮಾಣ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗುವುದು ಬಿಟ್ಟರೇ ಒಂದೇ ವಿಧವಾದ ಟೀ ಪುಡಿ, ನೀರು ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಕಾ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. "

ಎಲ್ಲೋ ಒಂದುಕಡೆ ಚಳುವಳಿ, ಗಲಾಟೆ, ರಸ್ತೆತಡೆ, ದೊಂಬಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಇವರು ಹಾಜರ್. ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೋ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಗ್ರಹ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿ ಅವರಿಗೂ ಇವರು ಟೀ ಮಾರುತ್ತಾರೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಕಂಡ ನಿತ್ಯ ನೋಟವಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗದೆ ಅವರ ಒಳನೋಟ ಅಂದರೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳು, ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು, ತಿಳಿವಳಿಕೆಗಳು, ಅನುಭವಗಳು, ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಕುತೂಹಲ ಕಾತುರ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತ್ತು.

ನಿತ್ಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವಾಗ ಅವರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲೆತ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಮುಖ್ಯವೆನ್ನುವಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಮಾತನಾಡದೆ "ನನಗೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲ ಸರ್" ಅಂತ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡವರು ಯಾರೆಂದು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಮತ್ತು ಪ್ರಥಮ-ದ್ವಿತೀಯ ಪಿ ಯೂ ಸಿ ಹುಡುಗರು.

ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಇವರು ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಡತನದಿಂದಾಗಿ ಓದುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಅಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟೀ ಮಾರುತ್ತಾ ಹಣ ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೆಲವು ನರ್ಸಿಂಗ್ ಹೋಂಗಳು, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು, ಜನನಿಬಿಡ ಸ್ಥಳಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸ್ವಚ್ಚವಾಗಿ ಸೊಗಸಾದ ಟೀ ಸಿದ್ದಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಮಾರುತ್ತಾರೆ. ಆ ದುಡಿಮೆಯ ಹಣದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸ್ಕೂಲು ಕಾಲೇಜು ಫೀಜು, ಖರ್ಚು, ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಳಿಕೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಎಲೆಮರಿಕಾಯಿಯಂತೆ ಇರುತ್ತಾರೆ.

ಅದರೆ ಇದೇ ಹುಡುಗರು ಪಿ.ಯು.ಸಿ ಪಾಸ್ ಆಗಿ ಡಿಗ್ರಿ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಗೀತು. ಅಲ್ಲಿ ಇವರಿಗೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅದು ಯಾಕೆ ಕಾಡುತ್ತದೆಂದರೆ ಆವರು ಕಂಬೈನ್ [ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿ ಇಬ್ಬರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರುವ]ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದರಂತೂ ಮುಗಿಯಿತು. ನಿದಾನವಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ, ಮೆಚ್ಚಿಸುವ, ಅವರಿಗೆ ತಾವು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುವ, ಹೀಗೆ ಅವರೆಡೆಗೆ ಒಂದು ಕ್ರಷ್ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಸಹಜವಾಗಿ ಹುಡುಗಿಯರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಾನು ಹೀರೋ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಕೊನೇ ಪಕ್ಷ ಈ ರೀತಿ ಕೀಳಾಗಿ ಕಾಣಬಾರದೆಂಬ ಭಾವನೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಗಾಢವಾಗಿ ಬೇರೂರಿ, ಆಗ ಟೀ ಮಾರುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇದಿಷ್ಟನ್ನು ಅವರಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಡುವಿನಲ್ಲಿ ಆರಾಮವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಮಾತಿಗೆಳೆದು ಅವರ ಟೀ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಹೊಗಳಿ ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ಟೀ ಕುಡಿಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಇನ್ನೂ ನಲವತ್ತು ದಾಟಿದವರು ಸ್ವಲ್ಪ ದಾರಾಳವಾಗಿ ಮಾತಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಾರಾದರೂ ಅವರದು ಮಾತು ಕಡಿಮೆ. ಹೆಚ್ಚು ಗುಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ಸಿಕ್ಕಿದ ಆತನ ವಯಸ್ಸು ಸುಮಾರು ೫೦ ದಾಟಿರಬಹುದು. ಆತ ಇದೇ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಇದ್ದಾನಂತೆ. ಅವನು ನಿತ್ಯ ಯಾವ ಯಾವ ರಸ್ತೆಯ ಕಚೇರಿಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಪ್ರತೀದಿನ ಅವನಿಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಎಡತಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತೀದಿನ ಸಿಗುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯನಾದೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಯತೆ, ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನ ಮೇಲು ಆತನಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವು ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ದಾರಾಳವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಅವನ ಹಿಂದೆ ಬೀಳಲು ಒಂದು ಕಾರಣವು ಇದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಆತ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡುವಾಗ ಒಂದೆರಡು ಬಸವಣ್ಣನ ವಚನವನಗಳು ಪುಂಕಾನುಪುಂಕವಾಗಿ ಅವನ ಮಾತಿನ ಮದ್ಯೆ ಹರಿದುಬರತೊಡಗಿದವು.

ಆಗಾಗ ಕೆಲವೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಸ್ಲೋಕಗಳು, ಮಂತ್ರಗಳು ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ನನಗಂತೂ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಕುತೂಹಲ, ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ನಿದಾನವಾಗಿ ನಿತ್ಯ ಅವನ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದವನಾಗಿದ್ದೆ. ನಿದಾನವಾಗಿ ನಾನು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಾತುಗಳು ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.

"ನೀವು ಟೀ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಮಾರಲು ಹೋಗುತ್ತೀರಿ..."

"ನನಗೆ ಕೆಲವು ನಿಗದಿನ ಸ್ಥಳಗಳಿವೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ..."

"ಅಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಆಗುತ್ತದೆಯೇ..."

" ಆಗಲೇ ಬೇಕು." ..ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿದ.

"ಹೇಗೆ ಹೇಳ್ತೀರಿ."

"ನೋಡಿ ಈಗಿನ ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಜನಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಟೂವ್ಹೀಲರುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಹೋಟಲ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ -೭-೮-೧೦ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಕುಳಿತು ಕಾಫಿ, ಟೀ, ಕುಡಿಯುವಷ್ಟು ಸಮಯವಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೇ ಯಾವ ಹೋಟಲ್ಲಿನಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಅರ್ಧ ಕಾಫಿ, ಟೀ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಜನಕ್ಕೆ ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಇದನ್ನು ಕುಡಿಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಚಟವಂತೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ಪೂರ್ತಿ ಲೋಟ ಕುಡಿಯುವುದು ಆರೋಗ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ."

ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು,

"ಆಗ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ? ನಮ್ಮಂಥವರು ಇರುತ್ತೇವಲ್ಲ.... ಅವರಿಗೆ ಕೇಳಿದ ಬೆಲೆಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಅವರ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಸಮಯ ಉಳಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅವರು ಒಂದು ರುಪಾಯಿಗೆ ಕೇಳಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಎರಡು, ಮೂರು ರುಪಾಯಿಗೂ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ನಾವು ಕೊಟ್ಟ ಅರ್ಧ ಟೀ ಕುಡಿದ ಹಾಗೂ ಆಯಿತು. ಸಮಯವೂ ಉಳಿಯಿತು ಅಲ್ಲವೇ...

ಕೆಲವೊಂದು ಕಛೇರಿ, ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಗ ತಾನೆ ಗ್ರಾಹಕರು ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಟೀ, ಬೇಕಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ. ಅವರಿಗಂತೂ ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಹಕರ ಮುಂದೆ ಬೇಡವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಅವರ ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅವರು ಗ್ರಾಹಕರ ಸಮೇತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಟೀ ಕೊಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ನಾವು ಕೊಡುವ ಎರಡು ಮೂರು ರೂಪಾಯಿ ಬೆಲೆಯ ಟೀ ಮಾಲೀಕನಿಗೆ ಹೊರೆಯೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಹಕನೂ ಟೀ ಕುಡಿದ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡಲೇಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಇನ್ನಿತರ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವ ಚಟವಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಕೊಡುವ ಟೀ ಕಡಿಮೆ-ಹೆಚ್ಚು ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಿಂತ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಬಿಸಿ ಗುಟುಕು ಕುಡಿದ ಸಮಾಧಾನವಾಗುತ್ತದಲ್ಲ ಅದೇ ಮುಖ್ಯ ಅವರಿಗೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕೇ ಬೇಕು."

ಅವನ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ತಂತ್ರ, ಅದರೊಳಗೆ ಆಡಗಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಿಚಾರಗಳು, ನನಗಂತೂ ವಿಶೇಷವೆನಿಸಿದ್ದವು. "

ಅಲ್ಲಾ ಸರ್, ನೀವು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದೆಯೆಂದ ಮೇಲೆ ನೀವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರ ಅಂತ ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ನೀವ್ಯಾಕೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ಕಂಪನಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು" ಅಂತ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ. ಆದಕ್ಕೆ ಆತ

"ನೋಡಿ ಸ್ವಾಮಿ,

ಆಯುಃಕರ್ಮೆಚ ವಿತ್ತಂಚ,

ವಿದ್ಯಾ, ನಿಧನಮೇವಚ,

ಪಂಚೈತಾನಪಿ ಸೃಜ್ಯಂತೇ,

ಗರ್ಭಸ್ತೈಸೈವದೇಹಿನಃ "

ಒಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕ ಹೇಳಿದ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನನಗಂತೂ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ದಯವಿಟ್ಟು ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೇಳಿ ಅಂದೆ.

"ಆಯೂಸ್ಸು, ವಿದ್ಯೆ, ಮರಣ ಕೆಲಸ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಈ ಐದು ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲೇ ನಿಶ್ಚಯಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನೇನು ಆಗಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಮೊದಲೇ ತೀರ್ಮಾನವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ನಾನ್ಯಾರು ?"

ಆತನ ಮಾತಿಗೆ ನಾನು ಮರು ಉತ್ತರ ಹೇಳಲಾಗದೇ ಅವನಿಗೆ ಟೀ ಹಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಸಿಗುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟಾಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಆಲೋಚನೆಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು.

ಅವನು ಹೇಳಿದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕದ ಜೊತೆಗೆ ಆತ ಹೇಳಿದ ವಿದ್ಯೆ, ಆಯುಸ್ಸು, ಕೆಲಸ, ಐಶ್ವರ್ಯ, ಇವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಇರುವ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಒದ್ದಾಡುತ್ತೇವಲ್ಲ. ಹಾಗೂ ಸಾವಿನ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ದಿಗಿಲು, ಆತಂಕ ಪಡುತ್ತೇವಲ್ಲ. ತಾನು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲೇ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸದಾ ಆನಂದದಿಂದಿರುವ ಆತ ನಮಗಿಂತ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಅದೆಷ್ಟು ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅವನಿಗೆ ದೀರ್ಘದಂಡ ನಮಸ್ಕಾರ ಹಾಕಿ ಮನೆಕಡೆಗೆ ನಡೆದಾಗ ಆತ ಹೇಳಿದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

[ಆತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಆತನ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಫೋಟೋವನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಲಾಗಿಲ್ಲ. ]

ಚಿತ್ರ ಲೇಖನ.
ಶಿವು.ಕೆ ARPS.