ಬ್ಲಾಗ್ ಮಾಯಾಲೋಕದಲ್ಲಿ ಎರಡನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಅಂಬೆಗಾಲಿಡುತ್ತಾ....

"ಹಲೋ, ಶಿವುರವರಾ....ನಾನು ಮೋಹನ್. ನೀವು ಮದುವೆ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯುತ್ತೀರಾ? " ಕೇಳಿದರು.

ನಾನು ಹೌದೆಂದೆ.

"ನಮ್ಮದೊಂದು ಮದುವೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿದೆ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಮಾಡಿಕೊಡ್ತೀರಾ...?" ಅಂತ ಒಂದು ಫೋನ್ ಕಾಲ್ ಬಂತು. ನಾನು ಎಂದಿನಂತೆ ಆಯ್ತು ಸರ್ ಮಾಡಿಕೊಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ.


"ನೋಡಿ ಶಿವು, ನನಗೆ ಫೋಟೋಗಳೆಲ್ಲಾ ಸಹಜವಾಗಿರಬೇಕು. ಯಾರನ್ನೂ ಹೀಗೆ ನಿಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಬನ್ನಿ ಅನ್ನದೇ ಅವರು ಹೇಗಿರುತ್ತಾರೆ ಹಾಗೆ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಬೇಕು" ಅಂದರು

ಈಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಸ್ ಚೀಪ್ ಆಗಿದ್ದ ಜಿ.ಎನ್.ಮೋಹನ್‍ರವರು. ಈ ರೀತಿ ಸಹಜವಾದ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಬೇಕೆಂದು ಕೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ನನಗೆ ಇಂಥ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಖುಷಿಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯನ್ನು ಓರೆಗೆ ಹಚ್ಚಲು ಇದೊಂದು ಸದವಕಾಶ ಅಂದುಕೊಂಡು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ. ಮದುವೆ ಮುಗಿಯಿತು. ನಾನು ತೆಗೆದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಲು ಮೋಹನ್ ಸರ್ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದರು. ನೋಡಿಹೋದರು. ಮದುವೆ ಫೋಟೋ ಅಲ್ಬಂ ಸಿದ್ದವಾಯಿತು. ನನ್ನ ಹೊಸ ಪ್ರಯೋಗ ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತು. ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಿದ್ದರಿಂದ ನನಗೂ ಖುಷಿಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ನಡುವೆ ಮದುವೆ ಫೋಟೋಗಳಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ತೆಗೆದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿದ್ದರು. ಒಂದು ದಿನ

"ನೀವ್ಯಾಕೆ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಅಂತ ತೆರೆಯಬಾರದು? ನೀವು ತೆಗೆದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು, ಮತ್ತು ಬರಹಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮದೇ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದರೆ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಿಗರು ನೋಡುತ್ತಾರೆ" ಅಂದರು.

ಅವರು ಹೇಳಿದ ಮೇಲು ನಾನು ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೇನು ಗುರುತಿಸಿದರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮ ಲ್ಯಾಪ್‍ಟಾಪ್ ತಂದು ಅದರೊಳಗೆ ತಮ್ಮ ಅವಧಿ ಬಗ್ಗೆ ಅವು ತಲುಪುವ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಿತರ ಅನೇಕ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ,

" ನಮ್ಮ ಮೇಪ್ಲವರ್ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬನ್ನಿ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮದೇ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ತೆರೆದುತೋರಿಸಿಕೊಡುತ್ತೇನೆ." ಅಂದರು.

ನಾನು ಒಂದು ದಿನ ಹೋದೆ. ಅವರು ತೆರೆದುಕೊಟ್ಟ ಬ್ಲಾಗ್ ನನಗೆ ಆಪರೇಟ್ ಮಾಡಲು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಿಟ್ಟೆ.


ಮತ್ತೊಂದು ತಿಂಗಳು ಕಳೆಯಿತು. ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕವೆನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲಾದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರಲ್ಲಿ ಸದಾ ಚಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಇದರ ಆಕರ್ಷಣೆಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ನನ್ನದೇ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಸ್ಪಾಟ್ ಅಂತ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಅಂತ ಹೆಸರಿಟ್ಟೆ. ಆದೇ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಮೋಹನ್ ಸರ್‌ಗೆ ತಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ "ಸಾರ್ ನಾನು ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದರ ಹೆಸರು ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಅಂತ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಾ" ಕೇಳಿದೆ. "ವೆರಿಗುಡ್ ಹೆಸರು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಮುಂದುವರಿಸಿ" ಅಂದರು ಅವತ್ತು ದಿನಾಂಕ 24-8-2008. ಈಗ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷವಾಯಿತು.


ಅಂದಿನಿಂದ ಇವತ್ತಿನವರೆಗೆ ನಡೆದು ಬಂದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಕವನಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ೭೦ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ. ಸರಾಸರಿ ಐದು ದಿನಕ್ಕೊಂದರಂತೆ ಹಾಕಿದ ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ತಿರುಳೆಷ್ಟು, ಜೊಳ್ಳೆಷ್ಟು, ಯಾವುದು ಭಾರ, ಹಗುರ, ಹೀಗೆ ನಾನೇ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಿ ಅವಲೋಕಿಸಿದಾಗ ಕೆಲವೊಂದು ಆಂಶಗಳು ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದವು. ಮೊದಲಿಗೆ ನಾನು ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹೊಸತನ್ನು ಕೊಡುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಆಧಾರವಾಗಿ ನಾನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಆನೇಕ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅದು ಮೊದಲಿಗೆ ನೀವೆಲ್ಲಾ ನನ್ನತ್ತ ತಿರುಗಿನೋಡಲು ಈ ಫೋಟೋಗಳು ಸಹಕಾರಿಯಾದವೆಂದೆ ಹೇಳಬಹುದು. ನೀವು ನನ್ನ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಅದೆಷ್ಟೇ ಮೆಚ್ಚಿ ಹೊಗಳಿದರೂ ಎಲ್ಲಾ ಲೇಖನಗಳಿಗೂ ಫೋಟೊಗಳಿಲ್ಲದೇ ನಾನು ಬರಹವೆನ್ನುವ ಕೃಷಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಪಲಿತಾಂಶ ಸೊನ್ನೆ ಎಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಆದರೂ ಕೆಲವು ಪ್ರಯತ್ನಗಳನ್ನು ಖುಷಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ.

ನಾನು ಬರೆದ ಅನೇಕ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಟೋಪಿಗಳ ಸರಣಿ, ಭೂಪಟ ಸರಣಿಗಳ ಗಿಮಿಕ್ಕುಗಳು, ಚಿಟ್ಟೆ-ಪತಂಗ, ಪಕ್ಷಿಗಳ ಪ್ರಯೋಗಾತ್ಮಕ ಚಿತ್ರಲೇಖನಗಳ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಫೋಟೋಗಳು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಬರವಣಿಗೆಯ ಚಾಪು ಏನು ಇರಲಿಲ್ಲವೆಂದೇ ಹೇಳಬಹುದು. ಅವುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಾನು ಈ ಒಂದು ವರ್ಷದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟ ಹತ್ತು ಬರಹಗಳು ಇವು.


೧೦. ಮಾಲ್ಗುಡಿ ಡೇಸ್ ಮಿಂಚು ಮಲ್ಲೇಶ್ವರಂ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣ.

ನಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿನ ರೈಲುನಿಲ್ದಾಣದ ಪ್ಲಾಟ್‍ಫಾರಂನಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಸಂಜೆ ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನಾಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವಾಗ ಆಗಿದ್ದ ಆನುಭವಗಳಿಂದಾಗಿ ಅದೇ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬರೆಸಿಕೊಂಡ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಲೇಖನವಾದರೂ ಪೂರ್ತಿ ಯಶಸ್ಸಿನ ಪಾಲನ್ನು ಫೋಟೋಗಳು ಕಸಿದುಕೊಂಡವು.


೯. ಹಳೆ ಮನೆಯ ನೆನಪುಗಳು....ಹೊಸ ಮನೆಯ ಕನಸುಗಳು..

ಇದೂ ಕೂಡ ನೆನಪು..ಕನಸುಗಳ ತಳಹದಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದಾದರೂ ಪೂರ್ತಿ ಯಶಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪವನ್ನು ಫೋಟೋಗಳು ಲೇಖನಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟವು.


೮. ವಾರಕೊಮ್ಮೆ ಯಶವಂತಪುರ ಸಂತೆ.

ಇಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಪ್ರತಿಭಾನುವಾರ ಆ ಸಂತೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಅದರ ಆನುಭವಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರಗಳ ಸಹಿತ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಬರೆಯುವಾಗ ನಾನು ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಓದುವಾಗ ನೀವು ನಕ್ಕಿರುತ್ತೀರಿ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಈ ಲೇಖನದಿಂದಾಗಿ ಕೆಲವು ಬ್ಲಾಗು ಮತ್ತು ಬ್ಲಾಗಿನಾಚೆಗಿನ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಆಕ್ಷೇಪಣೆಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾದರೂ ನಾನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು.


೭. ಇವು ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ರೂ ನಾಯಿಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಕಾಲೆತ್ತಿಬಿಡುತ್ತವೆ ಸರ್.....

ಇದು ಹೊಸ ಲೇಖನ ಮತ್ತು ಬರೆಯುವಾಗಿನ ಖುಷಿ ಎಂಥದ್ದು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಲೇಖನ. ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಆದ ಆನುಭವಕ್ಕಾಗಿ ಆ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟ್ ಕಲಾವಿದನಿಗೆ ನನ್ನ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.


೬. ಯಾರ್ರೀ...ಟೀ...ಟೀ....ಟೀ.......

ಏನನ್ನೋ ಬರೆಯಲು ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆಂಥದ್ದೋ ಅನುಭವ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಲೇಖನವಿದು. ಸುಮ್ಮನೇ ಸರಳವಾಗಿ ಅವರ ನಿತ್ಯ ದಿನಚರಿಯ ವಿಚಾರವನ್ನು ಬರೆಯಲು ಅವರ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಆದ ಅನುಭವಗಳು, ಕೇಳಿದ ಮಾತು ಈಗಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಗುನುಗುನಿಸುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲೂ ಅವುಗಳದೇ ಆದ ಆಳ, ಆಗಲ, ಉದ್ದ, ಎತ್ತರವಿರುತ್ತದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಇವರ ಒಡನಾಟದಿಂದ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವು ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡರೂ ಲೇಖನವನ್ನು ನೀವು ಮೆಚ್ಚಿದ್ದರೇ ಅದು ಬರಹದಿಂದ ಮಾತ್ರವೇ ಹೊರತು ಫೋಟೋಗಳಿಂದಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ..?


೫. ನನ್ ಹಿಂಬದಿ ಕಣ್ಣು ಒಡೆದೊಯ್ತು....ಅಮೇಲೆ...ಏನೇನಾಯ್ತು...?

ಸುಮಾರು ಒಂದು ತಿಂಗಳು ನಾನು ನನ್ನ ಗಾಡಿಯ ಬಲಬದಿಯ ಮಿರರ್ ಇಲ್ಲದೇ ಓಡಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದನ್ನೂ ಹಾಗೇ ನೇರವಾಗಿ ಅಕ್ಷರ ರೂಪಕ್ಕಿಳಿಸಿದ್ದೆ. ಆಹಾ....ಈ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವಾಗಿನ ಮಜವೇ ಬೇರೆ. ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಓದಿ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ನನಗೆ ಮಹಾ ರಸಿಕತನ ಪಟ್ಟ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿರಿ. ಆರೆರೆ..ನನ್ನಲ್ಲೂ ರಸಿಕತನವಿದೆಯಲ್ಲವೇ ಅಂತ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು ಈ ಲೇಖನದಿಂದ. ಮತ್ತೆ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಇದುವರೆಗೂ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಓದುವ ಅವಕಾಶ ನೀಡಿಲ್ಲ.


೪. ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆ ಮನುಷ್ಯನಿಗಾಗದೇ ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿ, ಮರಗಳಿಗೆ ಆಗುತ್ತಾ....!

ಭೂಪಟವೆನ್ನುವ ಹೊಸ ಫೋಟೋ ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟುಗಳಿಗಾಗಿ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ನಾನು ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಕ್ಕತ್ ಮಜಕೊಟ್ಟ ಲೇಖನವಿದು. ಕಟೀಂಗ್ ಷಾಪ್‍ನವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಕೇಳುವಾಗ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆ ಅಕ್ಷರ ರೂಪಕ್ಕೆ ತರುವಾಗ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಪಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ.


೩. ಹಿರಿಯಜ್ಜನಿಗೆ ಕತೆ ಹೇಳಿದ ಕರಿಬೇವು.

ಚುಟುಕು ಕತೆಯನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ "ವಿಶ್ವ ಹಿರಿಯರ ದಿನಕ್ಕಾಗಿ" ಬರೆದ ಈ ನಾನು ಬರೆದ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರನೆ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.


೨. ನಾ ನಿನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗೋಲ್ಲ ಅಂದೆ....ಅವಳು ಬಹ್ಮಕುಮಾರಿಗೆ ಸೇರಿದಳು....

ನನ್ನದೇ ಬದುಕಿನ ಕತೆಯನ್ನು ಹಾಗೇ ನೇರವಾಗಿ ಬರೆಯುವಾಗಿನ ಆತಂಕ, ನಲುಗಾಟ, ದಿಗಿಲು, ಖುಷಿ, ಯಾರೇನು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಅನ್ನುವ ಭಯ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಿದ ಒಂದು ಭಾವಾನಾತ್ಮಕ ಲೇಖನವಿದು. ಮತ್ತು ಬರೆದ ಮೇಲೆ ತುಂಬಾ ನಿರಾಳವೆನಿಸಿ ಅದೇ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ, ದೇಹ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಹಗುರತ್ವವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಈ ಲೇಖನದಿಂದಲೇ... ಇಂಥ ಅನುಭವ ನೀಡಿದ ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೂ ಮತ್ತು ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು[೭೦] ಅತಿಹೆಚ್ಚು ಬಾರಿ ನೋಡಿದ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ನನ್ನ ಹೃತ್ಫೂರ್ವಕ ನಮನಗಳು.


೧. ಈ ದೇಹದಿಂದ ದೂರನಾದೆ ಏಕೆ ಆತ್ಮನೇ....ಈ ಸಾವು ನ್ಯಾಯವೇ ?

ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕವೆನ್ನುವ ಮಾಯಾಲೋಕಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಪುಟ್ಟ ಕತೆಯನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಸೆಯೆಂದ ಈ ಕತೆಯನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದೆ. ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣ ಒಡನಾಟ ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲು ಇದ್ದುದ್ದರಿಂದ ಕಥೆಯ ಸ್ಥಳವಾಗಿ ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣವನ್ನೇ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಕುರುಡ, ಅಂಗವಿಕಲ ಹುಡುಗಿ, ಮತ್ತೊಬ್ಬಳು ತಂಗಿ ಮೂರೇ ಪಾತ್ರದಾರಿಗಳಿರುವ ಈ ಕತೆ ನನ್ನ ಇದುವರೆಗಿನ ಬರಹಗಳಲ್ಲೇ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾದದ್ದು. ಬರೆಯುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿದ್ದರೂ ಭಾವುಕತೆ ಎನ್ನುವುದು ಉಮ್ಮಳಿಸಿ ಬಂದುಬಿಡುವ ಅಪಾಯದಿಂದ ಪಾರಾದ ಈ ಕತೆಯನ್ನು ನಾನೇ ಆಗಾಗ ಓದಬೇಕೆನ್ನಿಸುವಷ್ಟು ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾರಾದರೂ ಇದುವರೆಗಿನ ನಿಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿನ ಮತ್ತು ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನದ ಬರಹ ಯಾವುದೆಂದು ಕೇಳಿದರೆ ನಾನು ಖಂಡಿತ ಇದನ್ನೇ ಆಯ್ಕೆಮಾಡುತ್ತೇನೆ.


ಇವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಪುಟಾಣಿ ಸಂತೋಷಗಳು, ತಂಗಿ ಇದೋ ನಿನಗೊಂದು ಪತ್ರ, ಕೊನೇದು ಹೆಲಿಕಾಪ್ಟರು..ತವರುಮನೆ ಕಡೀಕೆ ತಿರೀಕತ್ತು, ನಿಮ್ಮ ಮೂಗು ಆರ್ಡರ್ ಕೊಟ್ಟು ಮಾಡಿಸಿದಂತಿದೆಯಲ್ವೇ?, ನನ್ನಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ ತಾಳು, ಮಾಡಲ್ ಒಂದೆ ಆದ್ರೆ ತಂದೆ ತಾಯಿ ಬೇರೆ, ನಿಮ್ಮೆಂಗುಸ್ರು.....ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಹೆಂಗಸ್ರೂ...., ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಪಾರಿವಾಳಗಳು.........ಇತ್ಯಾದಿ. ಹಾಗೆ ನನ್ನ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದ ಆನುಭವಗಳ ಸರಮಾಲೆಯೊಂದು ಪುಸ್ತಕ ರೂಪ ಪಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇವನೆಲ್ಲಾ ಮರೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?


ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಹೆಗ್ಗಣ ಮುದ್ದು ಎನ್ನುವಂತೆ ನಾನು ಬರೆದ ಲೇಖನಗಳ ವಿಚಾರವಾಗಿಯೇ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ. ಒಮ್ಮೆ ಇವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವಲೋಕಿಸಿ ಬೇರೆ ಬ್ಲಾಗುಗಳ ಬರಹ, ಓದಿದ ಕತೆಗಳು, ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಹೊರಗಿನ ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಎಂಥೆಂಥ ಪ್ರಯೋಗಗಳಾಗುತ್ತಿವೆ! ಅವುಗಳ ನಡುವೆ ನಾನು ಅಂಬೆಗಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಸತ್ಯ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಓದಬೇಕಿದೆ. ಓದುತ್ತಾ ಕಲಿಯಬೇಕಿದೆ. ಕಲಿಕಲಿತು ಜೊತೆಗೆ ನಲಿಯುತ್ತಾ ಹೊಸದರತ್ತ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ.


ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕದ ಗೆಳೆಯರಾದ ನೀವು ನನ್ನ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿದ್ದೀರಿ. ಬರೆದ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಓದಿ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ, ಮೆಚ್ಚಿದ್ದೀರಿ, ನಕ್ಕಿದ್ದೀರಿ ನನ್ನನ್ನೂ ನಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ, ತಪ್ಪಾದ ಕಡೆ ಹೀಗಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ ಅಂತ ತಿದ್ದಿ ಕೈಹಿಡಿದು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ. ಬ್ಲಾಗ್ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಎಳೆತಂದ ಜಿ.ಎನ್.ಮೋಹನ್‍ರವರಿಗೆ ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೃತಜ್ಞತೆಯನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ, ನಾನು ಏನೇ ಗೀಚಿದರೂ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಓದಿ ಬೆನ್ನುತಟ್ಟುವ ನಿಮಗೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ನಮನಗಳನ್ನು ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾ, ನನ್ನ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಎರಡನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತಿದೆ..........ಮುಂದೆಯೂ ಹೀಗೆಯೇ ಕೈಹಿಡಿದು ನಡಿಸಿ......


ಎಲ್ಲಾ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆಳೆಯರಿಗೂ ಗೌರಿ ಮತ್ತು ಗಣೇಶ ಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಶಯಗಳು.

ಧನ್ಯವಾದಗಳು.
ಶಿವು.ಕೆ.