ಇವು ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ರೂ ನಾಯಿಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಕಾಲೆತ್ತಿಬಿಡುತ್ತವೆ ಸರ್.....

ನಾನು ಸಡನ್ನಾಗಿ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿ "ಏನ್ರಿ ಗೊತ್ತಾಗೊಲ್ವ....ನಾನು ಯಾವ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದ್ರೂ ಆಕಡೆಯೇ ಬರ್ತಿರಲ್ರೀ...ಒಳ್ಳೇ ಕನ್‌ಪ್ಯೂಸ್ ಗಿರಾಕಿ ಕಣ್ರಿ"...ಆತನನ್ನು ದಬಾಯಿಸಿದ್ದೆ.

ಆತ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಾ ಯಾವ ಕಡೆ ಹೋಗಲಿ ಅಂತ ಮತ್ತಷ್ಟು ಭಯಮಿಶ್ರಿತ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದ.

ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆಕಡೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೇನು ನನ್ನ ಟೂವೀಲರನ್ನು ರಸ್ತೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕಾಂಪೊಂಡಿನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಬೇಕೆನ್ನಿವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ನನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿಗೆ ಅಡ್ಡ ಬಂದು ಈ ರೀತಿ ಅವನು ಕನ್‌‍ಪ್ಯೂಸ್ ಆಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿದ್ದ.

ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕಾಂಪೊಂಡ್ ಗೇಟ್ ತೆಗೆಯಬೇಕು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ಸಾರ್" ದ್ವನಿಯೊಂದು ಕೇಳಿತು.

ನಾನು ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಅವನೇ ಕರೆದಿದ್ದು. "ಏನ್ರೀ" ಕೇಳಿದೆ.

"ಸರ್ ನಿಮ್ಮ ಗಾಡಿಯ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ನಂಬರುಗಳೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ, ಹೊಸದಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಡ್ಲ..." ಕೇಳಿದ.

ಅವನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ವಯಸ್ಸು ೪೦ ದಾಟಿದೆ. ಕೃಶದೇಹ, ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಮುಖ, ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ನೋವುಗಳು ತನ್ನವೇ ಏನೋ ಅನ್ನುವಂತ ಪ್ರೇತಕಳೆ, ಸ್ನಾನಮಾಡಿ ಎಷ್ಟೋ ದಿನವಾಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸುವಂತೆ ಕೆದರಿದ ಕೂದಲು, ಹಳೇ ಪ್ಯಾಂಟು, ಶರ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ದೊಗಳೆ ಜಾಕೆಟ್ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.ಹೆಗಲಿಗೆ ನೇತುಬಿದ್ದ ಟ್ರಾವಲ್ ಬ್ಯಾಗು, ಕಾಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪಾಲಿಶ್ ಮಾಡಿದ ಶೂಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ಸಮಯ ನೋಡಿದೆ, ಇನ್ನೂ ೭-೩೦ ಇಷ್ಟು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಇವನ್ಯಾವನಪ್ಪ ಗಂಟುಬಿದ್ದ ಅನಿಸಿತು. ನನ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದೆ. ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಎರಡು ಕಡೆ ನಂಬರುಗಳು ಅಳಿಸಿಹೋಗಿವೆ. ಒಮ್ಮೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಪೋಲಿಸಪ್ಪ ಕೈ ತೋರಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ದಂಡ ಕಟ್ಟಲು ಕಾರಣಗಳು ಸಿಕ್ಕದೇ ಅಳಿಸಿಹೋದ ನಂಬರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ದಂಡ ಹಾಕಿದ್ದ. ಆ ನಂತರವೂ ನಾನು ಆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಹೊಸದಾಗಿ ನಂಬರ್ ಬರೆಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಇವನ್ಯಾವನೋ ತಾನಾಗೆ ನಂಬರ್ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಬರೆಸಿಬಿಡೋಣವೆನ್ನಿಸಿ "ಎಷ್ಟಾಗುತ್ತೆ" ಅಂದೆ.

"ಸರ್, ಬಿಳಿಬಣ್ಣವನ್ನು ಹೊಡೆದು, ಹೊಸದಾಗಿ ಬರೆದರೆ ೮೦ ರೂಪಾಯಿ, ಈಗ ಇರುವುದನ್ನೇ ರಿ ಟಚ್ ಮಾಡಿದರೇ ೪೦ ರೂಪಾಯಿ" ಅಂದ.

ಅವನು ಹೇಳಿದ ರೇಟು ಬೇರೆ ಕಡೆ ಹೋಲಿಸಿದರೇ ಹೆಚ್ಚೆನಿಸಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. "ಆಯ್ತು ನನಗೇ ರೀ ಟಚ್ ಮಾಡಿಕೊಡಿ" ಸಾಕು ಅಂದೆ.

ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದೆ ತಡ ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿದ್ದ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಅದರೊಳಗಿಂದ ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಪೇಂಟ್ ಡಬ್ಬ, ಒಂದು ಬ್ರಶ್,ತಿನ್ನರ್ ಬಾಟಲ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆಲದಮೇಲೆ ಇಡತೊಡಗಿದ.

" ಧೂಳು ತುಂಬಿದೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಬೇಡ್ರಿ ಅದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒರಸಿ" ಅಂದೆ

"ಇಲ್ಲ ಸರ್, ಮೊದಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಾಪ್ ಮಾಡಿ ಅಮೇಲೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ" ಅಂದ.

ನನ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಪುಟ್‌ಪಾತಿನ ಒಂದು ಕಡೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇಟ್ಟು ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆತ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಫುಟ್‍ಪಾತ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆತನ ಬಟ್ಟೆ, ಇನ್ನಿತರ ಅವತಾರಗಳೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಅವನೊಳಗಿನ ಕಲಾವಿದ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲನಾಗಿದ್ದು ಅವನ ಕೈಚಳಕವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೇ.

ನಾವು ಹೊಸದಾಗಿ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡಾಗ ಕಂಪನಿಯವರೇ ನಂಬರ್ ಬರೆಸಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಅಮೇಲೆ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಅಳಿಸಿಹೋದರೇ ನಂಬರ್ ಬರೆಯುವ ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಕಲಾವಿದರಿರುತ್ತಾರೆ ಅವರ ಬಳಿ ಹೋದರೆ ನೂರು ಇನ್ನೂರು ಕೊಟ್ಟು ಬರೆಸಬೇಕು. ಆದ್ರೆ ಈತ ಊರೂರು ಅಲೆಯುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ವಾಹನಗಳಿಗೆ ನಂಬರ್ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾನಲ್ಲ, ಇವನ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆಯಾಯಿತು.

"ನೀವು ಈ ರೀತಿ ಬರೆಯುವ ಬದಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಅಂಗಡಿ ಸೇರಬಹುದಲ್ವ"

"ನನಗೆ ಯಾರ ಕೈಕೆಳಗೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಸರ್, ಹೀಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿವಾಗಿರಲು ಇಷ್ಟ., ಒಮ್ಮೆ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ನಂತರ ಅವರ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆರು ತಿಂಗಳು-ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ಅವರ ಮನೆ, ಅಥವ ಅಫೀಸಿನ ಕಡೆ ಹೋದರೆ ಮತ್ತೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೊದಲು ಬರೆದ ಬಣ್ಣ ಅಳಿಸಿಹೋಗಿರುತ್ತದಲ್ವಾ ಸರ್, ಆಗ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಖಂಡಿತ ಬರೆಸುತ್ತಾರೆ."

"ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟ ನಂಬರುಗಳ ಆಯುಸ್ಸು ಅರೇ ತಿಂಗಳು ಅನ್ನಿ"

"ನಾನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸಾರ್, ಕಂಪನಿಯಿಂದ ತಂದ ಹೊಸಗಾಡಿಯ ನಂಬರುಗಳೂ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅಳಿಸಿಹೋಗುತ್ತವೆ ಸರ್,"

"ಅದ್ಯಾಗ್ರಿ ಹೇಳ್ತೀರಿ"

"ನೋಡಿ ಈ ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳಿರುವವರೆಗೂ ನಮಗೆ ಈ ಕೆಲಸ ಆಗಾಗ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಕ್ಕುತ್ತೆ ಸರ್,"

ಅರೆರೆ..ಬೀದಿನಾಯಿಗೂ ಈತನ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಏನು ಸಂಬಂಧ." ನನ್ನ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾಯಿತು.

"ಸರ್ ಈ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟುಗಳಿಗೂ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳಿಗೂ ಒಂಥರ ಆಟ್ಯಾಚ್‍ಮೆಂಟು ಸರ್, ಅವು ಬೆಳಿಗ್ಗಿನ ಹೊತ್ತು ಯಾವುದೇ ಟೂ ವೀಲರ್ ನಿಂತಿದ್ರೂ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಕಾಲನ್ನೆತ್ತಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಉಚ್ಚೇ ಹುಯ್ದುಬಿಡ್ತವೆ, ದೊಡ್ಡನಾಯಿಗಳಾದರೇ ಮುಂದಿನ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಉಚ್ಚೆ ಹುಯ್ದುಬಿಡ್ತವೆ ಸರ್, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾರಿನ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿಗೂ ಇದೇ ಗತಿ, ಈ ನಾಯಿ ಉಚ್ಚೆ ಅನ್ನೋದು ಬಾರಿ ಡೇಂಜರ್ ಸರ್, ಅದರ ಕೆಮಿಕಲ್ ರೆಯಾಕ್ಷನ್‌ನಿಂದಾಗಿ ಎಂಥ ದೊಡ್ಡ ನಂಬರಿದ್ರೂ ಅಳಿಸಿಹೋಗಿಬಿಡ್ತದೆ."

ಅತನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ನನಗೆ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬೆಟ್ಟದ ನೆಲ್ಲಿಕಾಯಿಗೂ ಸಮುದ್ರದ ಉಪ್ಪಿಗೂ ಸಂಭಂದ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಹಾಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಈತನ ಕಲೆಗೂ ನಾಯಿಗಳ ಮೂತ್ರಕ್ಕೂ ದೇವರು ಎಂಥ ಸಂಭಂದವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿದ್ದಾನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.

"ಇದೊಂದರಿಂದಲೇ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನ ನಡೆಯುತ್ತೋ ಅಥವ ಬೇರೇನಾದ್ರು ಮಾಡುತ್ತೀರೋ..."

"ಇಲ್ನೋಡಿ ಸರ್ ಇದು ನಮಗೆ ಪಾರ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಕೆಲಸ, ದೇವಯ್ಯ ಪಾರ್ಕಿನಿಂದ ನವರಂಗ್ ವರೆಗೆ ಮೆಟ್ರೋ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ಹೊಡದಿದ್ದಾರಲ್ವ, ಅಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ರೋ ಬಂದಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅಂಗಡಿಗಳು ಬರುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರ ನೇಮ್ ಬೋರ್ಡುಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಡುತ್ತೇವೆ."

"ನೀವು ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕರೆದು ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಾರಾ?"

"ಖಂಡಿತ ಸರ್, ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವರಿರುವ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಡುತ್ತೇವಲ್ವ, ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ರೇಟು ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತೆ ನೋಡಿ. ಅವರಿಗೆ ಬೋರ್ಡನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೋ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡು ತರುವ ತಲೆನೋವು ತಪ್ಪಿಸುತ್ತೇವಲ್ಲ".

"ಅದು ಮುಗಿದು ಹೋದಮೇಲೆ ಏನುಮಾಡ್ತೀರಿ."

"ಇದೇನ್ ಸರ್, ನೀವು ಹೀಗೆ ಹೇಳ್ತೀರಿ, ಬೆಂಗಳೂರು ಬೆಳೀತಾನೆ ಇರೋದ್ರಿಂದ ಈ ರಸ್ತೆ ಮುಗೀತು ಅಂದ್ರೆ ಮತ್ತೊಂದು ರಸ್ತೆ ಅಗಲ ಮಾಡ್ತಾರೆ, ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನು ಬೀಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ನಡೀತಾನೆ ಇರುತ್ತೆ, ಅದರಿಂದ ನಮಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತೇ. ಜೊತೆಗೆ ಈ ರೀತಿ ಹಳಿಸಿಹೋದ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಕೆಲಸ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದೆರಡಾದ್ರು ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ದೇವರು ಹುಲ್ಲು ಮೇಯುಸುತ್ತಾನ ಹೇಳಿ"

ಆತನ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ಮಾತಿಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ.

"ಸರ್ ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಡಿ"

"ಯಾಕ್ರಿ...ಮತ್ತೆ ಆರು ತಿಂಗಳು ನಂತರ ಬರಲಿಕ್ಕಾ, ನಿಮ್ಮ ಕಲೆಯ ಬೆಲೆ ಅಷ್ಟೇನಾ?"

"ಸರ್, ನನ್ನ ಕಲೆಯ ಅಯಸ್ಸು ನಿಮ್ಮ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳ ಮೇಲೆ ಆಧಾರವಾಗಿದೆ" ಎಂದು ನಗುತ್ತಾ ನನ್ನಿಂದ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡು, ಹಣ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ.

ಲೇಖನ: ಶಿವು.ಕೆ ARPS.

ಆಕಾಶವಾಣಿ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ARPS ಬಗ್ಗೆ ಸಂದರ್ಶನ.

ಆತ್ಮೀಯ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆಳೆಯರೆ,

ಲಂಡನ್ನಿನ ರಾಯಲ್ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಸೊಸೈಟಿಯ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮನ್ನಣೆ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಆಕಾಶವಾಣಿಯ ಯುವವಾಣಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸುಮಂಗಲ ಮುಮ್ಮಿಗಟ್ಟಿ ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ಸಂದರ್ಶಿಸಿದರು ಈ ರೇಡಿಯೋ ಸಂದರ್ಶನವನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳವ ಆಸೆ. ಸಂದರ್ಶನವನ್ನು download ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೇಳಲು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಲಿಂಕನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ.

http://rapidshare.com/files/258304806/Shivu__Radio_interview_.mp3.html

ನಾನು ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಆಡಿಯೋ ಪೈಲನ್ನು ಅಂತರಜಾಲದಲ್ಲಿ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಲುಪುವಂತೆ ಕೆಲವು ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ ಗೆಳೆಯ ರಾಜೇಶ್ ಮಂಜುನಾಥ್‌ಗೆ ಈ ಮೂಲಕ ಧನ್ಯವಾದಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಇದೇ ಸಂದರ್ಶನವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಲು ಈ ಕೆಳಗಿನ [shivu_radio_interview]ಲಿಂಕ್ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ

Title: shivu_radio_interview
Artist: shivu
Description: - Interview for ARPS Distinction
Tags: Audio
Rating Played: ( 4 ) Duration: ( 18-00 ) Uploaded: 22-07-09

ಹೀಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಕೇಳಲು ಲಿಂಕ್ ಒದಗಿಸಿಕೊಟ್ಟ ರೂಪಶ್ರೀಯವರಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

ಸಂದರ್ಶನ ಕೇಳಿದ ನಂತರ ದಯವಿಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿ...

ಶಿವು.ಕೆ ARPS.

ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಫೋಟೊ ತೆಗೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಹೋದರೆ ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಆಗುತ್ತಾ!

ನಾನೆಂದು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಈ ಬಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣವೆಂದುಕೊಂಡು ನನ್ನ ದೇಹಕ್ಕೊಂದು ಮಳೆ ರಕ್ಷಕವಚ ತೊಟ್ಟು ಹಾಗೂ ಕ್ಯಾಮೆರಾಗೂ ರಕ್ಷಾಕವಚವನ್ನು ಹಾಕಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆಗಳು, ಹೆಸರುಘಟ್ಟ ರಸ್ತೆಗಳು, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆಗಳಲೆಲ್ಲಾ ಓಡಾಡಿದೆ. ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳದೆ ಹದ್ದು ಮೀರಿ ವರ್ತಿಸಿದೆ. ನನ್ನ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೆಲ್ಲಾ ತಲೆಕೆಳಗಾಗಿ "ಗಣೇಶನನ್ನು ಮಾಡು ಅಂದರೆ ಅವನಪ್ಪನನ್ನು ಮಾಡಿ ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ" ಅಂತ ತನಗಿಷ್ಟಬಂದಂತೆ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ. ಕೊನೆಗೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ನಾನು ಕೂಡ ಅದು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಫೋಟೋಗಳ ದಾರಿಯನ್ನೇ ಹಿಡಿಯಬೇಕಾಯಿತು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ನಿಮಗಿಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಲಿಚ್ಚಿಸುತ್ತೇನೆ.


೧. ಹಿಂಬಾಗದಲ್ಲಿ ಹಸಿರು ಮತ್ತು ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಬಸ್ಸಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ವೇಗವಾಗಿ ತೂರಿ ಬಂದ ಬೈಕ್ ಸವಾರನ ಎದುರು ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಕಾರು ವೇಗವಾಗಿ ಅವನ ಮೇಲೆ ಹರಿಯಬೇಕೆ.! ವೇಗವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಕಾರಿನೊಳಗೆ ಅವನೇ ಬೈಕಿನ ಸಮೇತ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೋ...ಅಥವ ಕಾರೇ ವೇಗವಾಗಿ ಆಕ್ಟೋಪಸ್‌ನಂತೆ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಬಣ್ಣದೊಳಗೆ ಸೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆಯೋ....ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ, "ಎಲ್ಲರೊಳಗೊಂದಾಗು ಮಂಕುತಿಮ್ಮ" ಎನ್ನುವ ಡಿವಿಜಿ ಯವರ ಮಾತು ನೆನಪಾಗುತ್ತದಲ್ಲವೆ!




೨. ಆಹಾ! ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿ. "ಬಾ ಮುತ್ತುಕೊಡುವೆ ಗೆಳೆಯನೆ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ರಾಜ" ಅಂತ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಹಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಎರಡು ಹೆಲ್ಮೆಟ್ ತಲೆಗಳು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಮುಖಾಮುಖಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ ಅಲ್ಲವೇ...ಎದುರು ಬದುರಾಗಿ ಅವರು ಬಂದಿರುವ ವೇಗಕ್ಕೆ ಅವರು ಕುಳಿತಿರುವ ಬೈಕುಗಳೇ ಮಾಯಾವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ.!




೩. ಈ ಚಿತ್ರದಲಂತೂ ಒಂದು ಹಸುವು ತನ್ನ ಹಿಂಬಾಗಕ್ಕೆ ಇಬ್ಬರು ಸವಾರರಿರುವ ಆಕ್ಟಿವ್ ಹೋಂಡ ದ್ವಿಚಕ್ರವಾಹನವನ್ನು ವೆಲ್ಡ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ವೇಗವಾಗಿ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಕಾಲಿಯಾದಾಗ ಈ ರೀತಿ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಮುನ್ಸೂಚನೆಯೇ?!



೪. ಈ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡಿದರೆ "ಎಂಥ ಮರುಳಯ್ಯ ಇದು ಎಂಥ ಮರುಳು....... ಅನಂತನಾಗ್ ಹಾಡು ನೆನಪಾಗುವುದಿಲ್ಲವೇ!. ಇಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಡೆಯಿಡಿದು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕಾಲುಗಳೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ...ಕಾಲಿಲ್ಲದ ಭೂತಗಳು ನೆನಪಾದರೇ ನನ್ನ ತಪ್ಪಲ್ಲ.!



೫. ಆರೆರೆ...! ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಮಂಕ್ರಿ ಹೊತ್ತು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಮೂರು ಜನ ಹಳ್ಳಿ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಕಾಲುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಎದೆಮಟ್ಟದವರೆಗೆ ದೇಹವೂ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ...! ಆಣೆ ಮಾಡಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಇದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈವಾಡವೇನು ಇಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮ ಹೊಗಳಿಕೆ ತೆಗೆಳಿಕೆ ವಿಚಾರಣೆಯೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕಡೆಗೆ....!

೬. ಈ ಕೆಂಪು ಬಸ್ಸನ್ನು ನೋಡಿ! ಮುಂದಿನ ಚಕ್ರಗಳಿಲ್ಲದೆಯೂ ಅದೆಷ್ಟು ವೇಗವಾಗಿ ಓಡುತ್ತಿದೆ......ಈ ಕಲಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಏನೇನು ಆಗುತ್ತದೋ ಆ ದೇವರೇ ಬಲ್ಲ....

೭. ಇಲ್ಲಂತೂ "ನಿನ್ನೊಳು ಮಾಯೆಯೋ.....ಮಾಯೆಯೊಳು ನೀನೋ" ದಾಸರ ಹಾಡು ನೆನಪಾಯಿತು. "ನೀವೇ ನೋಡಿ ಆಟೋದೊಳು ಬೈಕು ಸವಾರರೋ, ಬೈಕೊಳು ಆಟೋನೋ....." ಅನ್ನಿಸುತ್ತಲ್ಲವೇ....ಆಟೋದೊಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಿದಾನವಾಗಿ ಕರಗುತ್ತಿರುವ ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನ ಸವಾರರ ತಲೆಗಳು ಮಾತ್ರ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗೇ ಆಟೋದ ಮುಂದಿನ ಚಕ್ರಕ್ಕೆ ಆಕ್ಟೀವ್ ಹೋಂಡದ ಹಿಂಭಾಗದ ಚಕ್ರವೂ ಗಾಢಪ್ರೇಮಿಯಂತೆ ಒಂದಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲಾ...!

ಈ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಒಂದಷ್ಟು ಶುದ್ಧ ಮಳೆ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವಾಸೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ನಿಮಗೆ ಜಡಿಮಳೆ, ತುಂತುರು ಮಳೆ, ಸೋನೆಮಳೆ, ಮಳೆನಿಂತ ಮಳೆ, ದೋ ಎಂದು ಹಗಲುರಾತ್ರಿ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಂತ ಜೋರುಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದ ಅನುಭವವಾದರೆ ಅದನ್ನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ....ಆಗದಿದ್ದರೂ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಿ.

೮. ತುಂತುರು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪ್ಯಾಲೆಸ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ವೇಗವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಕೆಂಪು ಕಾರು

೯. ಸಂಪಿಗೆ ರಸ್ತೆಯ ಜೋರುಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಂಜೆ.....

೧೦. ಹೆಸರು ಘಟ್ಟ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಸೋನೆಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಜೋರಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಸ್ಕಾರ್ಪಿಯೋ ಕಾರು...

೧೧.ಮಾರ್ಗೋಸ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಂಜೆ ದೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುವ ಮಳೆ.....

೧೨. ಹೆಸರುಘಟ್ಟ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಜಿಟಿಜಿಟಿಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಬೈಕ್ ಸವಾರ....

೧೩. ಮತ್ತದೇ ಹೆಸರು ಘಟ್ಟ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಬೈಕ್ ಸವಾರ....

೧೪. ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಕಾಲೇಜು ಹುಡುಗಿಯರ ಗುಂಪು ಜೋರುಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಿಹೋಗಿದ್ದು ಹೀಗೆ....

೧೫.ಜೋರು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಎಂ.ಜಿ ರಸ್ತೆ...

೧೬. ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿನ ಎಂ.ಜಿ ರಸ್ತೆ. ಜೋರು ಮಳೆಯಲ್ಲಿ.....

೧೭. ಮಳೆ ನಿಂತೂ ಹೋದ ಮೇಲೆ ಪುಟಾಣಿಯೊಂದು ಸ್ಕೂಲಿಂದ ಬರುತ್ತಿದೆ..

ಮುಂದಿನ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮಳೆ ಚಿತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಯಾರು ನಿರೀಕ್ಷಿಸದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಮಾಡಿದ ಅನಾಹುತದ ಸತ್ಯಘಟನೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಈ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುತ್ತಿರಿ....

ಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಲೇಖನ
ಶಿವು.ಕೆ ARPS.

ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆ ಮನುಷ್ಯನಿಗಾಗದೇ ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿ, ಮರಗಳಿಗೆ ಆಗುತ್ತಾ....!

ಅವನ ಅಂಗಡಿಗೆ ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಯಾವಾಗ ಹೋದರೂ ಅಂಥ ಸುಂದರ ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನನ್ನ ಮುಖಾರವಿಂದವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ ಸೀಟಿಗೊರಗಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ.

ಆತ ತಲೆಕೂದಲಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸಿ, ಕೈಯಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ನೀಟಾಗಿ ನೀವಿ, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕಚ್ ಕಚ್ ಕಚ್ ಕಚ್ ಕಚಕ್....ಅಂತ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ನಿದ್ರೆ ಆವರಿಸುತ್ತೋ ನಾ ಕಾಣೇ. ಒಂದು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕೋಳಿನಿದ್ರೆ. ಅದರ ಆನಂದವೇ ಬೇರೆ. ಎಲ್ಲೋ ದೂರದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ತೇಲಿದಂತೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಅದೇ ಪುಟ್ಟಕನಸು ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಮತ್ತೆ ಮದ್ಯದಲ್ಲೆಲ್ಲೊ ಅವನು ನನ್ನ ಕತ್ತನ್ನು ಹಿತವಾಗಿ ತಿರುಗಿಸಿ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಕಚ ಕಚ ಕಚ ಕಚ ಕಚಕ್...ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ....ಆ ಮಟ್ಟಿನ ಸುಖನಿದ್ರೆ. ಇಷ್ಜಕ್ಕೂ ಕಳೆದ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವರೀತಿ ಇರಬೇಕು ತಲೆ[ಕಟಿಂಗ್] ಅನ್ನುವುದು ಅವನಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಮಾತಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ಕಟಿಂಗ್ ಮುಗಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಆಣ್ಣಾ ಆಯ್ತು ನೋಡಿ ಅಂತ ನನ್ನನ್ನು ಅಲುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ನಾನು ತಕ್ಷಣ ಆ ಕೋಳಿನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರವಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವನು ಶೇವಿಂಗ್‌ಗಾಗಿ ಕ್ರೀಮು ಬ್ಲೇಡು ಸಿದ್ದಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ.

ಅವತ್ತು ನಿದ್ದೇ ಹೋಗಬೇಕೆಂದರೂ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ...ಕಾರಣ ಕಟಿಂಗ್ ಮಾಡುವವನ ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆ. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಅದು ನನ್ನ ತಿಳುವಳಿಕೆಗೆ ಬರದಿದ್ದುದೇ ಆಶ್ಚರ್ಯ. ಬಹುಶಃ ಈಗ ನಾನು ಸದಾ ಭೂಪಟಗಳ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿರುವುದಕ್ಕೆ ಆತನ ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿರಬೇಕು. ವಯಸ್ಸು ಐವತ್ತು ದಾಟಿದರೂ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಾರಣ್ಣ ಹೋಗಣ್ಣ ಅಂತಲೇ ಮಾತಾಡಿಸುವಷ್ಟು ಸೌಜನ್ಯ ಆತನಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಟೆನ್ಷನ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದನೆನಿಸುತ್ತೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಕೆಲಸಗಾರ ಹುಡುಗ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದ.

"ಯಾಕಣ್ಣ ಇವತ್ತು ಇಷ್ಟೊಂದು ಟೆನ್ಷನಲ್ಲಿದ್ದೀಯಾ"

"ಹೂ ಕಣಣ್ಣ..ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಬಡ್ಡಿಮಕ್ಕಳು ಸರಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬರೋಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ತಲೆಯೆಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತೆ...."

"ಹೋಗ್ಲಿಬಿಡಣ್ಣ ಅದಕ್ಯಾಕೆ ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀಯಾ...ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೋ...ಯಾಕಂದ್ರೆ ನೀನು ಕಟಿಂಗ್ ಮಾಡುವಾಗ ನಿನ್ನ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ನಾನು ನಿದ್ರೆ ಹೋಗಿಬಿಡ್ತೀನಿ...ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಟೆನ್ಷನ್ ಎಫೆಕ್ಟ್ ಆಗಬಾರದಲ್ವ.?"

"ಛೇ..ಛೇ..ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಉಂಟೇ.....ಅಂಗೇನು ಆಗಕ್ಕಿಲ್ಲ ಬುಡಿ. ಅಂದವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು ನೋಡಣ್ಣ ಈ ಮನೇಲಿ ಸಂಸಾರ, ಮಕ್ಕಳು ಮನೆ, ಅಂಗಡಿ ಬಾಡಿಗೆ ಸಾಲ, ಇತ್ಯಾದಿ ಅಂತ ಒಂದು ಕಡೆ ಟೆನ್ಷನ್ ಮತ್ತೊಂದುಕಡೆ ಈ ಕೆಲಸದ ಹುಡುಗರ ಬರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಟೆನ್ಷನಾಗೆ ನನ್ನ ತಲೆಕೂದಲೆಲ್ಲಾ ಉದುರಿಹೋಯ್ತು..."

ಕೂದಲು ಉದುರಿಹೋಯ್ತು ಅಂದಾಕ್ಷಣ ನನ್ನ ನಿದ್ರೆಯೂ ಹಾರಿಹೋಗಿತ್ತು.

"ಅಲ್ಲಣ್ಣ ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡ್ರೆ ಕೂದಲು ಉದುರುತ್ತಾ..." ಕೇಳಿದೆ.

"ಇಲ್ವಾ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಾ ತಾಪತ್ರಯಗಳು ಒಟ್ಟಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಮರಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರೆ...ಟೆನ್ಷನ್ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ ಕಣಣ್ಣ..."

"ಆದ್ರೆ ನನಗೂ ನಿನ್ನಂಗೆ ಟೆನ್ಷನ್ ಆಗುತ್ತೆ ಆದ್ರೂ ನನ್ನ ಕೂದಲು ಉದುರಿಲ್ಲವಲ್ಲಣ್ಣ"

"ನಿನಗ್ಯಾಕೆ ಉದುರಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಕೇಳು, ನೀನು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗುಣಾಕಾರ ಮಾಡೋಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಕೂದಲು ಉದುರಿಲ್ಲ."

"ಗುಣಾಕಾರ" ಅನ್ನುವ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಪದವೇ ನನಗೆ ಕುತೂಹಲ ಕೆರಳಿಸಿತ್ತು.

"ಅದು ಹೇಗೆ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಡಿಸಿ ಹೇಳಣ್ಣ"

"ನಿನಗಿನ್ನೂ ವಯಸ್ಸು ಚಿಕ್ಕದು ಯಾವುದೇ ಟೆನ್ಷನ್ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮದೂ ಆಗಲ್ಲವಲ್ಲಣ್ಣ..ಯಾವಾಗಲೂ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಗುಣಾಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ...ಮನೆಬಾಡಿಗೆ, ಮಕ್ಕಳ ಸ್ಕೂಲ್ ಫೀಜು, ಬಟ್ಟೆ ಬರೆ, ಎಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ದುಡಿಮೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಖರ್ಚು ಬರೋದ್ರಿಂದ ಪ್ರತಿದಿನ ಎಷ್ಟು ದುಡಿಬೇಕು ಅಂತ ಗುಣಾಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತೇವೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಹುಡುಗರು ಕೈಕೊಟ್ಟಾಗ ನಮ್ಮ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ತಪ್ಪಾಗಿ ಟೆನ್ಷನ್ ಆಗಿ ತಲೆಕೂದಲೆಲ್ಲಾ ಉದುರಿಹೋಗುತ್ತೆ." ಒಂದು ವಾದ ಮಂಡಿಸಿದ.

ಕೇವಲ ಗುಣಾಕಾರದಲ್ಲೇ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಇದೆಯೆಂದಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಬೇರೆ ಆಕಾರಗಳಗೆ ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನಿರಬಹುದು ಅಂತ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಕುತೂಹಲ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು.

ನಡುವೆ ಕತ್ತರಿಯ ಕಚ್ ಕಚ್ ಕಚ್ ಕಚಕ್....ಕಚ್............ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.

"ಅಲ್ಲಣ್ಣ ಕೇವಲ ಗುಣಾಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಕೂದಲು ಉದುರಿದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಭಾಗಾಕಾರ, ಕೂಡೋದು, ಕಳೆಯೋದು ಮಾಡಿದ್ರೆ ಯಾವ ಯಾವ ತರ ಕೂದಲು ಉದುರಬಹುದು ಅಂತೀನಿ...."

"ನೋಡಣ್ಣ ನಾನು ಈ ಲೈನಿಗೆ ಬಂದು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷವಾಯ್ತು. ನನಗೆ ೨೦-೩೦-೪೦ ವರ್ಷಗಳ ಗಿರಾಕಿಗಳು ಇದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳು ನಮಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ....ಅದರ ಅನುಭವದ ಪ್ರಕಾರ ಹೇಳುವುದಾದರೆ......" ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು...

"ದುಡಿದ ಹಣವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಜೀವನ ಫೂರ್ತಿ ಕೂಡಿಡುವ ಜಿಪುಣ, ನಿಪುಣ, ಬುದ್ಧಿವಂತ ಜನರ ಮೆದುಳಿನ ಮುಂಭಾಗದ ನರಗಳಿಗೆ ಇವರ ಟೆನ್ಷನ್‌ನಿಂದಾಗಿ ಓವರ್ ಟೈಮ್ ಕೆಲಸ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತೆ. ಆವು ಎಷ್ಟು ಅಂತ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತವೆ. ಅವಕ್ಕೂ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮಲಕ್ಕೊಂಡಾಗೆಲ್ಲಾ ಹಣೆಯ ಕಡೆಯಿಂದ ಕೂದಲು ಉದುರಿ ಬಾಲ್ಡಿಯಾಗುತ್ತವೆ. "

ಆದೇ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಶ್ರೀಲಂಕಾ, ಬಾರ್ಬಡೋಸ್, ದಕ್ಷಿಣಾ ಅಮೇರಿಕಾ ನಕಾಶೆಗಳು ನೆನಪಾದವು.

"ಮತ್ತೆ ಅವತ್ತು ದುಡಿದಿದ್ದು ಸಾಲದೇ ಪ್ರತಿದಿನ ಸಾಲಮಾಡಿ ತೀರಸೋಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಸಾಲ, ಅದನ್ನು ತೀರಿಸೋಕ್ಕೆ ಮಗದೊಂದು ಸಾಲ ಹೀಗೆ ಸಾಲದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡ ಟೆನ್ಷನ್ನಿಗೆ ಮೆದುಳಿನ ನೆತ್ತಿಯ ಕಡೆ ಅಡ್ಡಡ್ಡ ಮಲಗಿರೊ ಸೋಮಾರಿ ನರಗಳಿಗೆ ಜಾಮರಿವಷ್ಟು ಕೆಲಸ ಬಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತೆ. ಆಗ ನೋಡು ತಲೆಯ ನೆತ್ತಿಯ ಭಾಗದಿಂದ ಕೂದಲು ಉದುರಲು ಶುರುವಾಗಿ ನೆತ್ತಿ ದೊಡ್ಡ ಕೆರೆಯಂತೆ ಗುಂಡಗಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ನೋಡು ನನ್ನ ತಲೆ ತರ"... ತೋರಿಸಿದ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ಭೂತಾನ್, ಆಷ್ಟ್ರೇಲಿಯಾ, ಸೌತ್ ಕೊರಿಯಾ, ಇತಿಯೋಫಿಯಾ.

"ಓಹ್ !.....ಬಾಲ್ಡಿಯಾಗೊದ್ರಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವೈರೈಟಿಗಳಿರುತ್ತಾ.."

"ಮತ್ತೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಅಂದುಕೊಂಡೆಯೇನಣ್ಣ.....ಇಷ್ಟು ವರ್ಷದ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಆದ ಅನುಭವದಲ್ಲಿ ಇದೆಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ತೀದ್ದೀನಿ..."

ಆಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಟಿಂಗ್, ಶೇವಿಂಗ್ ಮುಗಿದಿತ್ತು.

" ಮತ್ತೆ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಬಾಲ್ಡಿಯಾಗದೇ ಇರುವವರು ಯಾವ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಾರೆ". ಅವನಿಗೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಡುತ್ತಾ ಕೇಳಿದೆ.

"ಹೇ ಹೋಗಣ್ಣ ಅಂಗೆಲ್ಲಾದ್ರು ಉಂಟಾ...! ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಜೀವನದಲ್ಲೂ ಟೆನ್ಷನ್ ಬರಲೇ ಬೇಕು. ಬಾಲ್ಡಿಯಾಗಲೇಬೇಕು. ಟೆನ್ಷನ್ ಮನಷ್ಯನಿಗೆ ಬರೆದೇ ಮರಕ್ಕೆ, ಪ್ರಾಣಿಗೆ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಾ....ಹಾಗೇ ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆ ಮನುಷ್ಯನಿಗಾಗದೇ ಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿ, ಮರಗಳಿಗೆ ಆಗುತ್ತಾ"....!

ನಿತ್ಯ ಅನುಭವಗಳ ಜೊತೆ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಲಿಂಕಿಸಿಕೊಂಡು ಮಂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವನ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ಗೊಂದಲವನ್ನುಂಟುಮಾಡಿದರೂ ಅವನ ಕೊನೆಯ ಮಾತಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲಾಗದೆ.....ನಕ್ಕು ಹೊರಬಂದಿದ್ದೆ.

ಈ ಲೇಖನದ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಭೂಪಟಗಳನ್ನು ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಲಿಚ್ಛಿಸುತ್ತೇನೆ...

ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಆಪ್ ಅಮೇರಿಕಾ...

ಅಮೇರಿಕಾ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ವಿವರವನ್ನು ಕೊಡೋಣವೆಂದುಕೊಂಡರೇ....ಬೇಡವೆನಿಸಿತು...ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಆಗಿದ್ದರೇ ಅದು ಭೂಲೋಕ ಸ್ವರ್ಗ...ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದೇ ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಎನ್ನುವಷ್ಟರ ಭೂಲೋಕ ಸ್ವರ್ಗವೆನಿಸಿತ್ತು. ಈಗ ಅದೇ ಈ ಲೋಕದ ನರಕವೆನಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವುದೇ ಬೇಡವೆನಿಸಿತ್ತು...
--------- ----------- ------------

ಪೋರ್ಟೋರಿಕೋ....

ವೆಸ್ಟ್ ಇಂಡೀಸ್ ದ್ವೀಪ ಸಮೂಹ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ರಾಷ್ಟ್ರ ಪೋರ್ಟೋರಿಕೋ

ಏರಿಯಾ ವಿಸ್ತೀರ್ಣ: 13,791 ಚ. ಕಿಲೋಮೀಟರ್. ಜನಸಂಖ್ಯೆ: 38,58,000.

ರಾಜಧಾನಿ : ಸ್ಯಾನ್ ಜುವಾನ್.

ಕಾಮನ್ ವೆಲ್ತ್ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರ. ಸಾಕ್ಷರತೆ ಪ್ರಮಾಣ: ೯೦%. ಮಾತಾಡುವ ಭಾಷೆಗಳು: ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್, ಇಂಗ್ಲೀಷ್.

ಕರೆನ್ಸಿ: ಯುಎಸ್ ಡಾಲರ್. ಕೈಗಾರಿಕೋದ್ಯಮ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ಯಮ. ಸುಂದರವಾದ ಬೀಚ್‌ಗಳು, ಕಣ್ತಣಿಸುವ ಬೆಟ್ಟಗುಡ್ಡಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದು ಪ್ರವಾಸೋದ್ಯಮವೂ ಮುಖ್ಯ ಉದ್ಯೋಗವಾಗಿದೆ.

--------- -------- ---------
ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ. ಭೂಪಟದ ಮೇಲು ಬಳ್ಳಾರಿ ಗಣಿದಣಿಗಳ ಎಫೆಕ್ಟ್ ಆಗಿದೆಯೇ? ಬಾಲ್ಡಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಗಾಯದ ಕಲೆಗಳು ಅದನ್ನೇ ಸೂಚಿಸುವಂತಿದೆಯಲ್ಲಾ....!

ನಮ್ಮದೇ ರಾಜ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಬರೆಯುವುದು....ಸದ್ಯ ಬಳ್ಳಾರಿಯ ಗಣಿದಣಿಗಳ ಎಫೆಕ್ಟ್‌ ಭೂಪಟಕ್ಕಾದಂತೆ, ರಾಜ್ಯದ ಮೇಲು ಆಗಿದೆ. ಸದ್ಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಿಲ್ಲ..ಬೆಳೆಯಿಲ್ಲ..ಬೆಲೆ ಏರಿಕೆ. ನಾನಂತೂ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ, ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ, ಬ್ಲಾಗ್ ಕುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟರೇ ಬೇರೇನು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ...ಎಲ್ಲಾ ಹೇಗಿದೆಯೋ ಹಾಗೆ ಇದೆ. ಯಾವ ಪಕ್ಷ ಬಂದರೂ ಹೊಸದೇನನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವಂತಿಲ್ಲ...ಶ್ರೀಮಂತರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಶ್ರೀಮಂತರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ..ಬಡವರು ಇನ್ನೂ ಬಡವರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬರೆದರೆ ಇನ್ನೂ ಭಾಷೆ, ಹೊರರಾಜ್ಯದ ಜನರ ವಲಸೆ, ಇತ್ಯಾದಿ ಬರೆಯಬಹುದಾದರೂ ಬೇಡವೆಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೇನೆ...

ಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಲೇಖನ

ಶಿವು.ಕೆ. ARPS.

"ಕಿರುಬೆರಳಿನಿಂದ ಲಗುವಾಗಿ ಮುಟ್ಟಿದೆ. ತಟ್ಟನೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಲುಗಾಡಿತು".

"ಅಯ್ಯೋ ಇವನ್ನು ಮೊದಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗು ಶಿವು...ಸುಮ್ಮನೆ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಎಲೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಇಡೀ ಮರವನ್ನೇ ಬೋಳು ಮಾಡಿಬಿಡ್ತವೆ" ಅಂತ ಗೆಳತಿ ಸುನಿತಾ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನನಗೆ ನಗು ಬಂತು.

ಪಾಪ ! ಅವಳಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ? ಈ ಹುಳುಗಳಿಗೆ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಎಲೆಗಳೇ ಆಹಾರವೆಂದು..

"ಶಿವು ಅನ್ನೋ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕನೇ ಎಲ್ಲಿದ್ದಿಯೋ...ನೀನು ಇವತ್ತೇ ನಮ್ಮನೆಗೆ ಬರಬೇಕು. ಇಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಎಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಕಾಸುರರಂತೆ ತಿಂದು ಮುಗಿಸುವ ಹುಳುಗಳು, ಅವುಗಳನ್ನು ಬೇಟೆಯಾಡಲು ನಮ್ಮೆ ಮನೆಯ ಟೆರಸ್ ಮೇಲೆ ಗುಂಪು ಗೂಡಿರುವ ಕಾಗೆಗಳ ಕಾಟ ನಮಗಂತು ಸಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಬಂದು ಇವುಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಗತಿ ಕಾಣಿಸು. ನೀನು ಇವತ್ತು ಬರದಿದ್ದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ನಿನಗೊಂದು ಗತಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಸುನೀತಾ ಒಂದೇ ಸಮನೆ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಬಡಬಡಿಸಿದಾಗ ಇರುವ ಕೆಲಸವನ್ನೇಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.


ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಕಾಂಡ ಮತ್ತು ಎಲೆಗಳು

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಮೊದಲು ಅವಳ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಗ ಅವಳ ಮನೆಯ ಕಾಂಪೌಂಡಿನೊಳಗಿದ್ದ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡ, ಅದರ ಎಲೆಗಳು, ಒಲಿಯಾಂಡರ್ ಹಾಕ್ ಮಾತ್ ಎನ್ನುವ ಪತಂಗ ರಾತ್ರಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಗಿಡದ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡುವುದು, ಜೋಳದ ಕಾಳಿನ ಗಾತ್ರದ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹುಳು ಹೊರಬಂದು ಅದೇ ಎಲೆಯನ್ನು ತಿನ್ನುವುದು, ನಂತರ ಅದು ತೋರುಬೆರಳು ಗಾತ್ರದ ಹುಳುವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುವ ವಿಚಾರವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅವಳಿಗೆ ಉಪನ್ಯಾಸ ಕೊಟ್ಟು ಬಂದಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನಂಬಿದ್ದಳು. ಈಗ ಅವುಗಳ ಕಾಟ ತಡೆಯಲಾಗದೆ ನನ್ನನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಳು.

ಮರುದಿನ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು ನನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅದರ ಲಾಲನೆ ಪಾಲನೆ. ಒಂದು ಹೂ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ಏಳೆಂಟು ಎಲೆಗಳಿರುವ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಕಾಂಡವನ್ನು ಇಟ್ಟು ಅದರ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಈ ಹುಳುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಹುಳು ಎಲೆಯನ್ನು ತಿನ್ನತೊಡಗಿತು. ಒಂದು ತಾಸಿಗೆ ಒಂದು ಎಲೆಯನ್ನು ಹಾಕಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಹಿಕ್ಕೆ ಹಾಕುವುದು, ಹೀಗೆ ಮೊದಲನೇ ದಿನವೇ ಐದಾರು ಎಲೆಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಮುಗಿಸಿತ್ತು. ಓಹ್ ಇದು ಬೇರೆ ಚಿಟ್ಟೆಗಳಂತಲ್ಲ ಇದಂತೂ ಬಕಾಸುರ ವಂಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತೆ...ಇದನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸುವುದು ಚಿಟ್ಟೆಗಳಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಂಡು ಪ್ರತೀದಿನ ಆರು ಕಿಲೋ ಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಗೆಳತಿ ಸುನಿತಾ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಂದಿಬಟ್ಟಲು ಗಿಡದ ಹತ್ತಾರು ಎಲೆಗಳು ತುಂಬಿದ ಕಾಂಡವನ್ನು ತರುವ ಕಾಯಕ ನನ್ನದಾಯಿತು.

ಒಲಿಯಾಂಡರ್ ಹಾಕ್ ಪತಂಗದ ಹುಳು [ oleander hawk moth caterpillar] ಇದರ ತಲೆ ಮತ್ತು ಬುಡ ಎಲ್ಲಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ..!

ಹೀಗೆ ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಅದರ ಆಕಾರ ಮತ್ತು ವರ್ತನೆಯಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಯುಂಟಾಯಿತು. ತೋರುಬೆರಳ ಗಾತ್ರದ ಹುಳು ಎಲೆ ತಿನ್ನುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು ತನ್ನ ದೇಹದ ಹೊರಪದರವನ್ನು ಹಾವಿನಂತೆ ಕಳಚಿ ಸಣ್ಣದಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಅದನ್ನೇ ಗಮನಿಸತೊಡಗಿದೆ. ಎಲೆ, ಕಾಂಡ, ಹೂಕುಂಡ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹರಿದಾಡತೊಡಗಿತು. ಬಹುಶಃ ತನ್ನ ಆಕಾರ ಬದಲಿಸಿ ಪ್ಯೂಪ ಆಗಲು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸುರಕ್ಷಿತ ಸ್ಥಳದ ಪರಿಶೀಲನೆಗಾಗಿ ಈ ಪರಿಯ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿರಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡೆ.

ಎಂದಿನಂತೆ ಮುಂಜಾನೆ ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿರುವಾಗ ನನ್ನಾಕೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ "ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಬನ್ನಿ" ಎಂದಳು

"ಏನ್ ಸಮಾಚಾರ" ಕೇಳಿದೆ.

"ಬನ್ನಿ ಹೇಳ್ತೀನಿ"...ಅಂದಳು. ನಾನು ಎಂಟು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆಲ್ಲಾ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆ.

"ಮೊದಲು ಈ ಹುಳುವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಬಿಸಾಕಿ.....ನನಗಂತೂ ಅದರ ಕಾಟ ತಡೆಯೋಕಾಗೊಲ್ಲ...ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆರು ಗಂಟೆಗೆ ಎದ್ದಾಗ ನಾನು ಹೊದ್ದಿದ್ದ ಕಂಬಳಿ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿತ್ತು. ನಾನು ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಭಯದಿಂದ ದಿಗಿಲಾಗಿ ಜೋರಾಗಿ ಕಂಬಳಿ ಕೊಡವಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟೆ. ಮತ್ತೆ ಈಗ ಎದ್ದು ಮನೆ ಕಸ ಗುಡಿಸಲು ಬಾಗಿಲ ಕಾರ್ಪೆಟ್ ತೆಗೆಯುತ್ತೇನೆ ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿದೆ. ಕಾರ್ಪೆಟ್ ತೆಗೆದೆ. ಪಣ್ಣನೇ ನೆಗೆದು ಮತ್ತೆ ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಾಗ ನನಗಂತೂ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ದಿಗಿಲಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು" ಅಂದಳು.

ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿ ಅದನ್ನು ಸಣ್ಣ ಕಡ್ಡಿಯಿಂದ ಮುಟ್ಟಿದೆ. ಪಣ್ ಎಂದು ನೆಗೆದು ಮತ್ತೆ ಸುರುಳಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ತಿಳಿಹಸಿರು ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕಂದು ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಅದರ ಸ್ಥಳವೂ ಬದಲಾಗಿತ್ತು.

ಓಹ್ ! ಇದು ರಾತ್ರೋ ರಾತ್ರಿ ಟಿ.ವಿ. ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹೂಕುಂಡದಿಂದ ಕೆಳಮುಖವಾಗಿ ಟಿ.ವಿ, ಡಿವಿಡಿ ಪ್ಲೆಯರ್, ಟೇಪರೆಕಾರ್ಡರ್, ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ನಿದಾನವಾಗಿ ತೆವಳಿಕೊಂಡು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಸಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬೆಡ್ ರೂಂ ಸೇರಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದೆ. ನನ್ನಾಕೆ ಹೆದರಿ ಬ್ಲಾಂಕೆಟ್ ಕೊಡವಿದಾಗ ಹಾಗೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ತೆವಳಿಕೊಂಡು ಮುಂಬಾಗಿಲ ಕಾರ್ಪೇಟ್ ಕೆಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದೆ.


ಮುಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿಗತಿ ತಿಳಿಯಲು ಪುಸ್ತಕದ ಮೊರೆ ಹೋದೆ. ಈ ಹುಳು ಪ್ಯೂಪ ಆಗಲು ಭೂಮಿಯ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ವಿಷಯ ತಿಳಿಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಮರಳು ಮಿಶ್ರಿತ ಮಣ್ಣನ್ನು ತಂದು ಒಂದು ಪಾದರಕ್ಷೆ ಬಾಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಅರ್ಧ ತುಂಬಿ ಅದರೊಳಗೆ ಈ ಹುಳುವನ್ನು ಬಿಟ್ಟೆ. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಕಡ್ಡಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದರೂ ಪಣ್ ಅಂತ ನೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಹುಳು ಮಣ್ಣು ತುಂಬಿದ ಬಾಕ್ಸಿನೊಳಗೆ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು.

ಹತ್ತನೇ ದಿನ ಹುಳು ಆಗಲೇ ಬಾದಮಿ ಬಣ್ಣದ ಪ್ಯೂಪ ರಚಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಮತ್ತೆ ಮೇಲ್ಪದರದಲ್ಲಿ ಜೇಡರಬಲೆಯಂತೆ ಜಾಲರಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಣ ಕೋಟೆಯಂತೆ ರಚಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಪತಂಗವಾಗಿ ಹೊರಬಂದಾಗ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುವುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

ಇದುವರೆಗೂ ಅದರ ಕಾಟ ತಡೆಯಲಾರದೇ ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನಾಕೆ ಅದು ಪ್ಯೂಪ ಆದ ನಂತರ [ನನ್ನನ್ನೂ ಮತ್ತು ಹುಳುವನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬೈದುಕೊಂಡು]ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟಳು.

ಈ ಮದ್ಯೆ ಗೆಳೆಯ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ್ "ಎಲ್ಲಾದರೂ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗೋಣವೇ" ಕೇಳಿದರು. ಒಂದು ವಾರದ ನಂತರ ಇಬ್ಬರೂ ಚಿತ್ರದುರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆವು.

ಹೊರಡುವ ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಬಾದಾಮಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದ್ದ ಈ ಪ್ಯೂಪ ನೆನಪಾಯಿತು. ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದು ? ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಮೇಲೆ ಅದು ಪತಂಗವಾಗಿ ಹೊರಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಅದರ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುವ ಅವಕಾಶ ತಪ್ಪಿಹೋಗುತ್ತದಲ್ಲ.! ಕೊನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಲಗ್ಗೇಜುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ಯೂಪ ಇರುವ ಪಾದರಕ್ಷೆ ಬಾಕ್ಸನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟೆವು.


ಪತಂಗ ಹೊರಬರುವ ಮೊದಲು ಮಣ್ಣಿನ ಬಣ್ಣದ ಪ್ಯೂಪ ಕಿರುಬೆರಳಷ್ಟು ದಪ್ಪವಿತ್ತು.


ಚಿತ್ರದುರ್ಗದ ಕೋಟೆಯ ಫೋಟೊಗ್ರಫಿಗಾಗಿ ಎರಡು ದಿನವಿದ್ದೆವು. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿ ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಬಾಕ್ಸ್ ತೆಗೆದು ಪತಂಗ ಡೆಲಿವರಿ ಆಗಿದೆಯಾ ಅಂತ ನೋಡುವುದು ಮತ್ತು ಮುಚ್ಚುವುದು ನಡೆದಿತ್ತು. ಆದ್ರೆ ಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ಡೆಲಿವರಿ ಅದಕ್ಕೇ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತೆ. ಹೇಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆವೋ ಹಾಗೆ ವಾಪಸ್ಸು ಬಾಕ್ಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದೆವು. ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಪ್ಯೂಪ ಕೂಡ ೪೫೦ ಕಿ.ಮಿ. ದೂರ ಪ್ರಯಾಣ ನಡೆಸಿದಂತಾಗಿತ್ತು.

ಈ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆದ ಮತ್ತೊಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ನಾನು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಶ್ರೀಮತಿ ಈ ಮೊದಲೇ ಮುಂಗಡ ಕಾದಿರಿಸಿದ್ದ ಗೋವಾಗೆ ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂತು. ಈ ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಪ್ಯೂಪದಿಂದ ಪತಂಗ ಹೊರಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿದಾನವಾಗಿ ಅದರ ಬಣ್ಣ ಮಣ್ಣಿನ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿತ್ತು. ಪ್ಯೂಪದೊಳಗೆ ಹುಳು ಬದುಕಿದೆಯೋ ಅಥವ ಸತ್ತುಹೋಗಿದೆಯೋ, ಇಲ್ಲಾ ಪತಂಗವಾಗಿ ಅದರ ದೇಹ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆಯೋ ಅನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಶುರುವಾಗಿ ನನ್ನ ಕಿರುಬೆರಳಿನಿಂದ ಲಗುವಾಗಿ ಮುಟ್ಟಿದೆ. ತಟ್ಟನೇ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಅಲುಗಾಡಿತು. ಆ ಕ್ಷಣ ನನಗೂ ಬೆಚ್ಚಿದಂತಾಗಿತ್ತು. ಬಹುಶಃ ಹೊರಗಿನ ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಈ ರೀತಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಬಹುದು ಅನ್ನಿಸಿತು.

ಅಂದು ಹುಳು ಪ್ಯೂಪವಾಗಿ ಹದಿನೆಂಟನೇ ದಿನ. ನಾವು ಗೋವಾಗೆ ಹೋಗುವ ದಿನವೂ ಅದೇ ಆಗಿತ್ತು. ಕೊನೇ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆದೇ ತೀರಲಿ ಎಂದು ಸಂಜೆ ಗೋವಾಗೆ ಹೊರಡುವ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ಯೂಪ ಬಾಕ್ಸನ್ನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿರಿಸಿಕೊಂಡೆವು.

ಪ್ಯೂಪದಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಬೆಳವಣಿಗೆ ಹೊಂದಿದ ಒಲಿಯಾಂಡರ್ ಹಾಕ್ ಮಾತ್[oliender hawk moth]


ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಐದು ಗಂಟೆಗೆ ಮಡ್‍ಗಾಂ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ರೈಲು ನಿಂತಾಗ ಬಾಕ್ಸ್ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದೆ...... ಆಶ್ಚರ್ಯ !! ಹಸಿರು ಬಣ್ಣದ ಒಂದೆರಡು ದಪ್ಪ ಪಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಹೋಲಿಯೆಂಡರ್ ಹಾಕ್ ಮಾತ್ ಎನ್ನುವ ಪತಂಗ ಪ್ಯೂಪದಿಂದ ಹೊರಬಂದಿದೆ. ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನನ್ನನೇ ನೋಡುತ್ತಿದೆ.॒! ತಕ್ಷಣವೇ ಬಾಕ್ಸ್ ಮುಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟೆ, ಅದು ಹಾರಿಹೋಗಿಬಿಡಬಹುದು ಅಂತ. ಅಮೇಲೆ ಅನ್ನಿಸಿತು ಅದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದ ನೆನಪಾಯಿತು.

ಪತಂಗ ಹೊರಬಂದ ನಂತರ ಪ್ಯೂಪದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ...!

ನಮ್ಮ ಲಗ್ಗೇಜುಗಳ ಜೊತೆ ಪತಂಗದ ಬಾಕ್ಸನ್ನು ಹೊತ್ತು ನಾವು ತಲುಪಬೇಕಿದ್ದ ಕಲಂಗುಟ್ ಪಟ್ಟಣದ ಬಾಗ ಬೀಚ್ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಸನ್ ವಿಲೇಜ್ ರೆಸಾರ್ಟ್ ತಲುಪುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬೆಳಗಿನ ಹತ್ತುಗಂಟೆ. ದಾರಿ ಮದ್ಯೆ ಸಿಗುವ ಹೊಲದ ಬಯಲಿನ ಫೊದೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದೆವು. ಇದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಕಾಗೆ ಇನ್ನಿತರ ಪಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ಆಹಾರವಾಗುವುದು ಖಚಿತವೆಂದು ಪೊದೆಯೊಳಗೆ ಬಿಟ್ಟೆವು.

ನೋಡಲು ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಂತೆ ಕಾಣುವ ರೀತಿ ರಚನೆಯಾಗಿರುವುದು ಇತರ ಅಕ್ರಮಣಕಾರಿ ವೈರಿಗಳಿಗೆ ಏಮಾರಿಸಲು ಆ ರೀತಿ ರಚನೆಯಾಗಿತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಅದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿರುತ್ತದೆ. ಪತಂಗಕ್ಕೂ ಚಿಟ್ಟೆಗೂ ಏನು ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಚಿಟ್ಟೆಯ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುತ್ತವೆ ದೇಹ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತದೆ..ಆದ್ರೆ ಪತಂಗಕ್ಕೆ ದೇಹ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದ್ದು ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಚಿಟ್ಟೆಗಳು ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾರಾಟ ನಡೆಸಿದರೆ, ಪತಂಗಗಳು ರಾತ್ರಿ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತವೆ. ಚಿಟ್ಟೆಗಳಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಕ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಪತಂಗಗಳು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಚಿಟ್ಟೆಯಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.

ನಂತರ ನನಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಅದರ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ರೆಸಾರ್ಟ್ ಕಡೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುವಾಗ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಏನೋ ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಅನಿಸಿತ್ತು. ಆದರೇನು ಮಾಡುವುದು ಅದಕ್ಕೂ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಹಕ್ಕಿದೆಯಲ್ಲವೇ? ಸರಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ದಿನ ಹುಳುವಾಗಿ, ಪ್ಯೂಪವಾಗಿ ಹದಿನೆಂಟು ದಿನ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಇದ್ದು ಗೋವದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ಹರಸ ಹೊರಟ ಪತಂಗಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಇಂಥ ಅಧ್ಬುತ ಸೃಷ್ಠಿ ವೈವಿಧ್ಯವನ್ನು ನೋಡುವ ಆನಂದಿಸುವ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿದ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಮುನ್ನಡೆದಾಗ ರೆಸಾರ್ಟ್ ತಲುಪಿಯಾಗಿತ್ತು.

[ಪ್ಯೂಪವಾಗುವ ಮೊದಲು ಕಂದುಬಣ್ಣವಾಗಿದ್ದ ಚಿತ್ರ, ಪ್ಯೂಪವಾದ ನಂತರ ಬಾದಾಮಿ ಬಣ್ಣ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು, ಮರಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಸೂರಿನಂತೆ ಒಂದು ರಕ್ಷಣ ಜಾಲರಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಚಿತ್ರಗಳು ನನ್ನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದರಿಂದ ವಿಷಾದಿಸುತ್ತೇನೆ...]

----------------------- ೦ -------------------

ಮತ್ತೊಂದು ವಿಚಾರವನ್ನು ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ..ನನ್ನ "ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ" ಬ್ಲಾಗ್ ಪ್ರಾರಂಬಿಸಿದ್ದು ದಿನಾಂಕ 24-8-2008 ರಂದು. ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ನಮ್ಮ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆಳೆಯರು ನನ್ನ ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಬ್ಲಾಗಿನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ದಿನಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ತೆರೆಯಬಹುದು ಅನ್ನುವ ಕುತೂಹಲಕ್ಕಾಗಿ ಆರು ತಿಂಗಳ ನಂತರ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದಿನವಾದ ದಿನಾಂಕ 14-2-2009 ರಂದು ಗೆಳೆಯ ರಾಜೇಶ್ ಸಹಾಯದಿಂದ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಂಗ್ಸ್ ಸೆಟ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ. ಮತ್ತೆ ಈಗ ದಿನಾಂಕ 25-6-2009 ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ 132 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ 10,000 ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಂಗ್ಸ್ ದಾಟಿದೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಬ್ಲಾಗ್ ಗೆಳೆಯರು ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಸರಾಸರಿ "76" ಬಾರಿ ತೆರೆದು ನೋಡಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿರುವುದು ನನಗಂತೂ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಹೀಗೆ ಇರಲಿ...ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

ಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಲೇಖನ.
ಶಿವು.ಕೆ

ನಮ್ಮಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ ತಾಳು.!

"ನಮ್ಮಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ ತಾಳು, ನಿನಗೆ ಮಾಡಿಸ್ತೀನಿ" ಮಣೆಯಂತ ಉದ್ದ ಹಲಗೆಯ ಮೇಲೆ ನನಗಿಂತ ದಪ್ಪನಾಗಿ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಹರೀಶ ಸೀಮೆಸುಣ್ಣವನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಾಗ ಹೀಗೆ ಅಂದಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ನೆನಪಿರುವಂತೆ ಆಗ ಎರಡನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಮಗಾಗ ಕ್ಲಾಸ್ ಅನ್ನುವುದು ಬರದೇ ಒಂದು ಗ್ಲಾಸ್, ಎರಡು ಗ್ಲಾಸ್ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಆಗ ಅಪ್ಪ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು.


ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಆನಂದನಿಗೆ ಅವನಪ್ಪ ಮಿಣಮಿಣ ಮಿನುಗಿ, ಸೊಯ್ ಸೊಯ್.....ಅಂತ ಓಡುವ ಆಟದ ಕಾರನ್ನು ತಂದಾಗ ನಾನು ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಅಂತದ್ದೇ ತಂದುಕೊಡು ಅಂತ ಯಾಕೆ ಹಟ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮುರಿದು ಆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಬಿಸಾಡಿದ್ದ ಕೊಡೆಯ ಒಂದು ಕಂಬಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಡೆ "ವಿ" ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗಿಸಿಕೊಡಲು ಹಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಷ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರೆ, ಎಲ್ಲೋ ಹೊಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕುಕ್ಕರಿನ ಗ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್ ರಬ್ಬರನ್ನು ವಿ ಅಕಾರದ ನಡುವೆ ಚಕ್ರ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಓಡುತ್ತಿದ್ದೆ.


ಯಾಕೋ ಆಗ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಕತೆ ಹೇಳು ಅಂತ ಗಂಟು ಬೀಳಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಟ ವಟ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ಅಜ್ಜಿಗೆ ದುಂಬಾಲು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವನಾದ ಮೇಲೆ ಅದೇ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನು ಕಾಡಿಸಿದ್ದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ. ಐದು-ಆರನೇ ತರಗತಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಯಾಕೋ ಅಪ್ಪನ ಮಡಿಲು ಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆತನ ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ದುಡಿತ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಾಣತೊಡಗಿದಾಗ ಆತನ ಮಡಿಲಿಗಿಂತ ಬೇರೇನೋ ಕಾಣತೊಡಗಿತ್ತು. ನಂತರ ನನಗೆ ಹತ್ತಿರವಾದವರು ಅಜ್ಜಿ, ಅಮ್ಮ, ಅಕ್ಕ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಂಗಿ.

ಒಮ್ಮೆ ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಸರಿಯಾಗಿ ಓದುತ್ತಿಲ್ಲವೆಂದು ಅಪ್ಪನನ್ನು ಬರಹೇಳಿದ್ದರು. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಹೋದೆ. ಆಟ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಓದುದೇ ಅಂಕ ಕಡಿಮೆ ತೆಗೆದಿದ್ದಾನೆಂದು ಮೇಷ್ಟ್ರು ಹೇಳಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಬೇರೇನು ಹೇಳದೆ ಮನೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದರು.


ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣ, ಸಿಗರೇಟು ಪ್ಯಾಕಿಗೆ ರಬ್ಬರ್ ಚಕ್ರಗಳನ್ನು ಹಾಕಿ ಲಾರಿ, ಬಸ್ಸು ಮಾಡುವುದು, ರೈಲುಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು ನಂತರ ಅದಕ್ಕೊಂದು ದಾರಕಟ್ಟಿ ಮನೆತುಂಬಾ ಎಳೆದಾಡುವುದು ನನಗಾಗ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟದ ವಿಚಾರವಾಗಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಗ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್ ರಬ್ಬರ್ ಚಕ್ರ ಓಡಿಸುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಗರೇಟು ಪ್ಯಾಕ್, ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಪಟ್ಟಣ, ಕ್ಲಿನಿಕ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ಕೊಟ್ಟ ನಂತರ ಬಿಸಾಡಿದ ಸಣ್ಣಬಾಟಲಿಗೆ ಹಾಕಿರುತ್ತಿದ್ದ ರಬ್ಬರ್ ಮುಚ್ಚಳವನ್ನು[ಅದರಿಂದ ಚಕ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ] ಆರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಅದನ್ನು ನೋಡಿಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಟ್ಟಿದ್ದ ಲಾರಿ, ಬಸ್ಸು, ರೈಲು ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಹರಿದೆಸೆದು, ಆವರೇ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕೊಡೆಕಂಬಿಯನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಗ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್ ರಬ್ಬರನ್ನು ತುಂಡು ತುಂಡು ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅಂಕ ಕಡಿಮೆ ಬಂದಿದ್ದ ಕಾರಣವೂ ಸೇರಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಡಿದ್ದಿದ್ದರು.

ಏಟು ಬಿದ್ದಿದ್ದಕ್ಕಿಂತ ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಹೋಯ್ತಲ್ಲ ಅಂತ ಕೆಲವು ದಿನ ಮಂಕಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಅಪ್ಪನೇ ಹೋಗಿ ನನಗಿಷ್ಟವಾದ ಸಿಗರೇಟುಪ್ಯಾಕ್‌ಗಳು, ಬೆಂಕಿಪೊಟ್ಟಣಗಳು, ಇಂಜೆಕ್ಷನ್ ರಬ್ಬರುಗಳು, ಇವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕತ್ತರಿಸಿ ಅಂಟಿಸಲು ಬೇಕಾಗುವ ಕತ್ತರಿ, ಬ್ಲೇಡು, ಗಮ್ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದರು. ಮತ್ತೆ ಬೋನಸ್ ಆಗಿ ಮತ್ತೊಂದು ಇಷ್ಟದ ವಸ್ತು ಥರ್ಮಕೋಲ್[ಅದರಿಂದ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕೆಲವು ಕುಸುರಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.]ಕೂಡ ತಂದುಕೊಟ್ಟಾಗ ಅಂದು ನನಗೆ ಆಕಾಶವೇ ಕೈಗೆಟುಕಿದಂತಾಗಿತ್ತು.


ಆ ನಂತರ ಒಮ್ಮೆ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ಸೈಕಲ್ ಕಲಿಯುವಾಗ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದು ಏಟು ತಿಂದಿದ್ದೇ ಕೊನೆ. ನಂತರ ಅವರು ನನಗೆ ಹೊಡೆದಿದ್ದು ನೆನಪಿಲ್ಲ.


ಅಪ್ಪ ನಿವೃತ್ತಿಯಾದ ಮೇಲೆ ಗೆಳೆಯನಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿದ್ದರು.. ಆದರೆ ಆಗ ಯುವ ವಯಸ್ಸಿನ ಅಮಲು ಹೆಚ್ಚಿದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಮಾತು ನನ್ನ ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ದುಡಿಯುವಂತಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದ್ದು ಎರಡು ಸೇರಿ ಅವರನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷ ಮಾಡುವಂತ ಆಹಂ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆವರ ವಯಸ್ಸು ೬೫ ದಾಟುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಾಯಿಲೆಗಳು ಅವರಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಬ್ಬ ಗೆಳೆಯ ಬೇಕಿತ್ತೋನೋ...ಮಗುವಿನಂತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಊರಿನ ವಿಚಾರವಾಗಿ, ಹೊಲ ಗದ್ದೆ, ಮನೆಯ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ತಾವು ಮಾಡಿಸಿದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ನಾನು ಮೆಚ್ಚಿದರೇ ಅವರಿಗೆ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರಿಗೆ ಪ್ಯಾರಲೈಸ್ ಸ್ಟ್ರೋಕ್ ತಗುಲಿದಾಗ ಮಾತನಾಡಲಾಗದೇ ನನ್ನ ಕೈಯಿಡಿದು ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಈಗ ಇಲ್ಲ.

"ಬಲಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನು, ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ನನ್ನಕ್ಕ, ನಂತರ ಆವಳ ಗೆಳತಿಯರು ಇರುವ ಈ ಕಪ್ಪು-ಬಿಳುಪು ಫೋಟೋವನ್ನು ಅಪ್ಪ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತೆಗೆಸಿದ್ದರು. ಅಮ್ಮ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಈ ಫೋಟೋವನ್ನು ಈಗ ನಿಮಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕಿನಿಸಿತು."

"ಜೂನ್ ೧೯ ಅಪ್ಪಂದಿರ ದಿನ" ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಅಪ್ಪಂದಿರನ್ನು ನೆನಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ.....ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ, ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ, ಉತ್ಸವಗಳಲ್ಲಿ, ಕೆಲವು ಅಪ್ಪ-ಮಕ್ಕಳ ನಿಶ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ...
ಮತ್ತು ಆ ಫೋಟೋಗಳಿಗೆ ಮಾತಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲವೆನಿಸಿ ಯಾವುದೇ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಕೊಡಲೆತ್ನಿಸಿಲ್ಲ. ನಿಮಗನ್ನಿಸಿದ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀವು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬಹುದು....


ನೀವು ನೋಡಿ. ನೋಡದಿದ್ದಲ್ಲಿ "ನಮ್ಮಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ...."

ಚಿತ್ರ-ಲೇಖನ.
ಶಿವು.ಕೆ. ARPS.

ಯಾರ್ರೀ...ಟೀ...ಟೀ....ಟೀ.......

ದೇವಯ್ಯ ಪಾರ್ಕ್ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ದಾಟಿ ಬಲಕ್ಕೆ ಗಾಡಿ ತಿರುಗಿದೆ ಆತ ಕಾಣಿಸಿದ. ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನನ್ನ ಬಲಗೈ ತೋರುಬೆರಳು ಅವನೆಡೆಗೆ ತೋರಿಸಿದೆ. ಆತ ನಿಂತ ನಿಲುವಿನಲ್ಲೇ ಬಲಗೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೂರು ಕೇಜಿ ಬಾರದ ಪ್ಲಾಸ್ಕಿನಿಂದ ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಟೀ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಕೊಟ್ಟು ಮೂರು ರುಪಾಯಿ ಪಡೆದು ಹೊರಟು ಹೋದ.

ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೆಟ್ರೋ ರೈಲಿಗಾಗಿ ಮರ, ಮನೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಯುತ್ತಾ ದೂಳುಮಯವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿರುವ ಆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಹೀಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯಲೇ ಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಿದೆ. ಎರಡು ದಿನದ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಆಡಿಗೆ ಅನಿಲ [ಸಿಲಿಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ] ಕಾಲಿಯಾಗಿತ್ತು ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮೂರು ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲನೆ ಸಿಲಿಂಡರ್ ಕಾಲಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. [ಅದು ಹೇಗೆ ಎರಡು ಸಿಲಿಂಡರುಗಳು ನಾಲ್ಕು ದಿನದ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಯಾಯಿತು ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಬರೆದರೆ ಅದು ಮತ್ತೊಂದು ಲೇಖನವಾಗುತ್ತದೆ...ಅದನ್ನು ಮುಂದೆಂದಾದರೂ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ. ಆದ್ರೆ ನಾನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರವೇ ಬೇರೆ.]

ಹೊರಗೆಲ್ಲೂ ಕಾಫಿ,ಟೀ ಕುಡಿಯದೇ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಡಿದು ಅಭ್ಯಾಸವಿರುವ ನನಗೆ ಖಾಲಿಯಾದ ಸಿಲಿಂಡರ್‌ಗಳಿಂದಾಗಿ ಯಾರೇನು ಅಂದುಕೊಂಡರೂ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಆ ಧೂಳುಮಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೂ ಅವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಬಂತಲ್ಲ ನನ್ನ ತಲೆಗೆ ಹೊಸ ವಿಚಾರ. ನಾನ್ಯಾಕೆ ಈ ಟೀ ಮಾರುವವರ ಹಿಂದೆ ಬೀಳಬಾರದು ಅನ್ನಿಸಿತು. ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿದೆ ಅವನು ಮಾಯಾವಾಗಿದ್ದ. ಇರಲಿ ನಾಳೆಯಿಂದ ಅವರದೇನು ಕತೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ನೋಡೋಣ ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.
ಮರುದಿನದಿಂದ ಅವರು ಸಿಕ್ಕಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಟೀ [ನನಗೆ ಭೇಕೋ ಬೇಡವೋ]ಕುಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ಅವರನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸಿ, ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ವಿಚಾರಗಳು ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತೇನೆ.

ನಸುಕಿನ ಐದುಗಂಟೆಗೆ ನಮ್ಮ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಟೀ ಕೊಡಬೇಕಾದರೆ ಇವರು ನಮಗಿಂತ ಒಂದು ಗಂಟೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಮಸಾಲೆ ಟೀ, ಜಿಂಜರ್ ಟಿ, ಎಲಕ್ಕಿ ಟೀ..ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಆ ನಸುಕಿನಲ್ಲೇ ಹದವಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತರುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ರಾತ್ರಿ ಹತ್ತರವರೆಗೆ ಇವರು ಹೋಗದಿರುವ ಜಾಗ ಉಂಟೇ. ಮಳೆ, ಗಾಳಿ, ಬಿಸಿಲು, ಚಳಿಯೆನ್ನದೇ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣಗಳು, ಕಚೇರಿಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು ಹೀಗೆ ಸದಾ ಕಾಲಿಗೆ ಚಕ್ರ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡವರಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.

ನೀವು ಇಂದಿರನಗರದ ಸಿ ಎಮ್ ಎಚ್ ರಸ್ತೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲೇ ಆಗಲಿ, ಹೆಬ್ಬಾಳ ದಾಟಿದ ಮೇಲೆ ಸಿಗುವ ಬ್ಯಾಟರಾಯನಪುರದ ಪುಟ್‌ಪಾತ್‌ನಲ್ಲಾಗಲಿ, ಮಲ್ಲೇಶ್ವರದ ೮ನೇ ಆಡ್ಡರಸ್ತೆಯಲ್ಲಾಗಲಿ, ರಾಜಾಜಾಜಿನಗರದ ಭಾಷ್ಯಂ ವೃತ್ತದಲ್ಲಾಗಲಿ, ಅಥವ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೇ ಇವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮೂರು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಅರ್ಧ ಟೀ ಕುಡಿದು ನೋಡಿ! ರುಚಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನನ್ನ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದ ವಿಚಾರ.

ನನ್ನ ಸಂಶಯ ನಿವಾರಣೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ. ಹೇಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯೂ

"ನೀವು ಮಾರುವ ಟೀ ರುಚಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ತೆರನಾಗಿರುತ್ತದಲ್ಲ" ಅಂತ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು.

"ಸಿಹಿ ಕೆಲವರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಕಡಿಮೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಸಕ್ಕರೆ ಪ್ರಮಾಣ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಾಗುವುದು ಬಿಟ್ಟರೇ ಒಂದೇ ವಿಧವಾದ ಟೀ ಪುಡಿ, ನೀರು ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಕಾ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. "

ಎಲ್ಲೋ ಒಂದುಕಡೆ ಚಳುವಳಿ, ಗಲಾಟೆ, ರಸ್ತೆತಡೆ, ದೊಂಬಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಇವರು ಹಾಜರ್. ಮತ್ತೆ ಯಾವುದೋ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಗ್ರಹ ನಡೆಯುತ್ತಿರಲಿ ಅವರಿಗೂ ಇವರು ಟೀ ಮಾರುತ್ತಾರೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಹೊರಗಿನಿಂದ ಕಂಡ ನಿತ್ಯ ನೋಟವಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಾನವಾಗದೆ ಅವರ ಒಳನೋಟ ಅಂದರೆ ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳು, ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು, ತಿಳಿವಳಿಕೆಗಳು, ಅನುಭವಗಳು, ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಕುತೂಹಲ ಕಾತುರ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಗತೊಡಗಿತ್ತು.

ನಿತ್ಯ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವಾಗ ಅವರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲೆತ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಿಮಿಷವೂ ಮುಖ್ಯವೆನ್ನುವಂತೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಮಾತನಾಡದೆ "ನನಗೆ ಬಿಡುವಿಲ್ಲ ಸರ್" ಅಂತ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡವರು ಯಾರೆಂದು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಮತ್ತು ಪ್ರಥಮ-ದ್ವಿತೀಯ ಪಿ ಯೂ ಸಿ ಹುಡುಗರು.

ಇವರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಇವರು ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಬಡತನದಿಂದಾಗಿ ಓದುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಅಲ್ಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟೀ ಮಾರುತ್ತಾ ಹಣ ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೆಲವು ನರ್ಸಿಂಗ್ ಹೋಂಗಳು, ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳು, ಜನನಿಬಿಡ ಸ್ಥಳಗಳು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸ್ವಚ್ಚವಾಗಿ ಸೊಗಸಾದ ಟೀ ಸಿದ್ದಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಮಾರುತ್ತಾರೆ. ಆ ದುಡಿಮೆಯ ಹಣದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸ್ಕೂಲು ಕಾಲೇಜು ಫೀಜು, ಖರ್ಚು, ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಳಿಕೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಎಲೆಮರಿಕಾಯಿಯಂತೆ ಇರುತ್ತಾರೆ.

ಅದರೆ ಇದೇ ಹುಡುಗರು ಪಿ.ಯು.ಸಿ ಪಾಸ್ ಆಗಿ ಡಿಗ್ರಿ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟರೆ ಮುಗೀತು. ಅಲ್ಲಿ ಇವರಿಗೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ ಪ್ರತಿಷ್ಟೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅದು ಯಾಕೆ ಕಾಡುತ್ತದೆಂದರೆ ಆವರು ಕಂಬೈನ್ [ಹುಡುಗ-ಹುಡುಗಿ ಇಬ್ಬರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರುವ]ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದರಂತೂ ಮುಗಿಯಿತು. ನಿದಾನವಾಗಿ ಅವರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಯಸ್ಸಿನ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಸೆಳೆಯುವ, ಮೆಚ್ಚಿಸುವ, ಅವರಿಗೆ ತಾವು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುವ, ಹೀಗೆ ಅವರೆಡೆಗೆ ಒಂದು ಕ್ರಷ್ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಸಹಜವಾಗಿ ಹುಡುಗಿಯರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಾನು ಹೀರೋ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಕೊನೇ ಪಕ್ಷ ಈ ರೀತಿ ಕೀಳಾಗಿ ಕಾಣಬಾರದೆಂಬ ಭಾವನೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಗಾಢವಾಗಿ ಬೇರೂರಿ, ಆಗ ಟೀ ಮಾರುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಇದಿಷ್ಟನ್ನು ಅವರಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಿಡುವಿನಲ್ಲಿ ಆರಾಮವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ ಮಾತಿಗೆಳೆದು ಅವರ ಟೀ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಹೊಗಳಿ ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ಟೀ ಕುಡಿಯಬೇಕಾಯಿತು.

ಇನ್ನೂ ನಲವತ್ತು ದಾಟಿದವರು ಸ್ವಲ್ಪ ದಾರಾಳವಾಗಿ ಮಾತಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಾರಾದರೂ ಅವರದು ಮಾತು ಕಡಿಮೆ. ಹೆಚ್ಚು ಗುಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ಸಿಕ್ಕಿದ ಆತನ ವಯಸ್ಸು ಸುಮಾರು ೫೦ ದಾಟಿರಬಹುದು. ಆತ ಇದೇ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಇದ್ದಾನಂತೆ. ಅವನು ನಿತ್ಯ ಯಾವ ಯಾವ ರಸ್ತೆಯ ಕಚೇರಿಗಳು, ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಪ್ರತೀದಿನ ಅವನಿಗೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಎಡತಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರತೀದಿನ ಸಿಗುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯನಾದೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಯತೆ, ನಂಬಿಕೆ ನನ್ನ ಮೇಲು ಆತನಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರಿಂದ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವು ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ದಾರಾಳವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಅವನ ಹಿಂದೆ ಬೀಳಲು ಒಂದು ಕಾರಣವು ಇದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಆತ ಹೀಗೆ ಮಾತಾಡುವಾಗ ಒಂದೆರಡು ಬಸವಣ್ಣನ ವಚನವನಗಳು ಪುಂಕಾನುಪುಂಕವಾಗಿ ಅವನ ಮಾತಿನ ಮದ್ಯೆ ಹರಿದುಬರತೊಡಗಿದವು.

ಆಗಾಗ ಕೆಲವೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಸ್ಲೋಕಗಳು, ಮಂತ್ರಗಳು ನಮ್ಮ ಮಾತಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ಅವನ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತಿದ್ದವು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ನನಗಂತೂ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಕುತೂಹಲ, ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ನಿದಾನವಾಗಿ ನಿತ್ಯ ಅವನ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಾ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದವನಾಗಿದ್ದೆ. ನಿದಾನವಾಗಿ ನಾನು ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಾತುಗಳು ಹೀಗೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದವು.

"ನೀವು ಟೀ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಮಾರಲು ಹೋಗುತ್ತೀರಿ..."

"ನನಗೆ ಕೆಲವು ನಿಗದಿನ ಸ್ಥಳಗಳಿವೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತೇನೆ..."

"ಅಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಆಗುತ್ತದೆಯೇ..."

" ಆಗಲೇ ಬೇಕು." ..ಖಚಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿದ.

"ಹೇಗೆ ಹೇಳ್ತೀರಿ."

"ನೋಡಿ ಈಗಿನ ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಜನಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಟೂವ್ಹೀಲರುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಹೋಟಲ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ -೭-೮-೧೦ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಕುಳಿತು ಕಾಫಿ, ಟೀ, ಕುಡಿಯುವಷ್ಟು ಸಮಯವಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೇ ಯಾವ ಹೋಟಲ್ಲಿನಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಅರ್ಧ ಕಾಫಿ, ಟೀ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಜನಕ್ಕೆ ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಇದನ್ನು ಕುಡಿಯಬೇಕೆನ್ನುವ ಚಟವಂತೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ಪೂರ್ತಿ ಲೋಟ ಕುಡಿಯುವುದು ಆರೋಗ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದೆ."

ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು,

"ಆಗ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ? ನಮ್ಮಂಥವರು ಇರುತ್ತೇವಲ್ಲ.... ಅವರಿಗೆ ಕೇಳಿದ ಬೆಲೆಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಅವರ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಸಮಯ ಉಳಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅವರು ಒಂದು ರುಪಾಯಿಗೆ ಕೇಳಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಎರಡು, ಮೂರು ರುಪಾಯಿಗೂ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ನಾವು ಕೊಟ್ಟ ಅರ್ಧ ಟೀ ಕುಡಿದ ಹಾಗೂ ಆಯಿತು. ಸಮಯವೂ ಉಳಿಯಿತು ಅಲ್ಲವೇ...

ಕೆಲವೊಂದು ಕಛೇರಿ, ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಗ ತಾನೆ ಗ್ರಾಹಕರು ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಟೀ, ಬೇಕಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತೇವೆ. ಅವರಿಗಂತೂ ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಹಕರ ಮುಂದೆ ಬೇಡವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಅವರ ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಅವರು ಗ್ರಾಹಕರ ಸಮೇತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಟೀ ಕೊಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ನಾವು ಕೊಡುವ ಎರಡು ಮೂರು ರೂಪಾಯಿ ಬೆಲೆಯ ಟೀ ಮಾಲೀಕನಿಗೆ ಹೊರೆಯೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಹಕನೂ ಟೀ ಕುಡಿದ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡಲೇಬೇಕು. ಇನ್ನೂ ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಇನ್ನಿತರ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಗಂಟೆಗೊಮ್ಮೆ ಟೀ ಕುಡಿಯುವ ಚಟವಿರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಕೊಡುವ ಟೀ ಕಡಿಮೆ-ಹೆಚ್ಚು ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಿಂತ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಬಿಸಿ ಗುಟುಕು ಕುಡಿದ ಸಮಾಧಾನವಾಗುತ್ತದಲ್ಲ ಅದೇ ಮುಖ್ಯ ಅವರಿಗೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕೇ ಬೇಕು."

ಅವನ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ತಂತ್ರ, ಅದರೊಳಗೆ ಆಡಗಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಿಚಾರಗಳು, ನನಗಂತೂ ವಿಶೇಷವೆನಿಸಿದ್ದವು. "

ಅಲ್ಲಾ ಸರ್, ನೀವು ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದೆಯೆಂದ ಮೇಲೆ ನೀವು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರ ಅಂತ ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ನೀವ್ಯಾಕೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ಕಂಪನಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು" ಅಂತ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ. ಆದಕ್ಕೆ ಆತ

"ನೋಡಿ ಸ್ವಾಮಿ,

ಆಯುಃಕರ್ಮೆಚ ವಿತ್ತಂಚ,

ವಿದ್ಯಾ, ನಿಧನಮೇವಚ,

ಪಂಚೈತಾನಪಿ ಸೃಜ್ಯಂತೇ,

ಗರ್ಭಸ್ತೈಸೈವದೇಹಿನಃ "

ಒಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕ ಹೇಳಿದ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನನಗಂತೂ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ದಯವಿಟ್ಟು ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೇಳಿ ಅಂದೆ.

"ಆಯೂಸ್ಸು, ವಿದ್ಯೆ, ಮರಣ ಕೆಲಸ, ಐಶ್ವರ್ಯ ಈ ಐದು ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ತಾಯಿಯ ಗರ್ಭದಲ್ಲೇ ನಿಶ್ಚಯಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನೇನು ಆಗಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಮೊದಲೇ ತೀರ್ಮಾನವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುವುದರಿಂದ ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ನಾನ್ಯಾರು ?"

ಆತನ ಮಾತಿಗೆ ನಾನು ಮರು ಉತ್ತರ ಹೇಳಲಾಗದೇ ಅವನಿಗೆ ಟೀ ಹಣವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ಸಿಗುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟಾಗ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಆಲೋಚನೆಗೆ ಬಿದ್ದಿತ್ತು.

ಅವನು ಹೇಳಿದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕದ ಜೊತೆಗೆ ಆತ ಹೇಳಿದ ವಿದ್ಯೆ, ಆಯುಸ್ಸು, ಕೆಲಸ, ಐಶ್ವರ್ಯ, ಇವುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಇರುವ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಒದ್ದಾಡುತ್ತೇವಲ್ಲ. ಹಾಗೂ ಸಾವಿನ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ದಿಗಿಲು, ಆತಂಕ ಪಡುತ್ತೇವಲ್ಲ. ತಾನು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲೇ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಸದಾ ಆನಂದದಿಂದಿರುವ ಆತ ನಮಗಿಂತ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಅದೆಷ್ಟು ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅವನಿಗೆ ದೀರ್ಘದಂಡ ನಮಸ್ಕಾರ ಹಾಕಿ ಮನೆಕಡೆಗೆ ನಡೆದಾಗ ಆತ ಹೇಳಿದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶ್ಲೋಕ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

[ಆತನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಆತನ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಫೋಟೋವನ್ನು ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಲಾಗಿಲ್ಲ. ]

ಚಿತ್ರ ಲೇಖನ.
ಶಿವು.ಕೆ ARPS.