ಈ ಬದುಕು ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ನನಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

  
         ಮೊನ್ನೆ ಸೋಮವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸುಸ್ತಾಗಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿಗಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗ್ ಆಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸಿತು.

         "ನಾನು ಡಿ.ಪಿ.ಪರಮೇಶ್ವರ್ ಕರ್ನಾಟಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಅದ್ಯಕ್ಷರು. ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಬಹುದಾ?

         "ಮಾತಾಡಿ" ಅಂದೆ. 

          "ನೀವು ನಮ್ಮ ಫೋಟೊ ಜರ್ನಲಿಸಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಗೆಸ್ಟ್ ಲೆಕ್ಚರ್ ಆಗಿ ಬರಬೇಕು"

          "ಏನ್ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿ, ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಜರ್ನಲಿಸಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡಬೇಕಾ?"

          "ಹೌದು ಸಾರ್,  ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಬಾರದು.  ನೀವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು."

           ಈ ಮಾತಿನಿಂದ ನನಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು.

           "ಸರ್ ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯಬೇಡಿ, ನಾನು ಯಾವತ್ತು ಯಾರಿಗೂ ಪಾಠ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಅದು ಬರುವುದು ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಅಂತ ಯೋಗ್ಯತೆಯಿಲ್ಲ"

           "ಸರ್ ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದೆ ಸರ್, ರೇಡಿಯೋ, ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಓದಿದ್ದೇವೆ. ನಿಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕ, ಫೋಟೊಗ್ರಫಿ, ಇತ್ತೀಚಿನ ಕಿರುಚಿತ್ರ ಇದೆಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ನೀವು ಸರಿಯಾದರು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದ್ದೇವೆ."

            "ನೋಡಿ ಸರ್, ನನಗಿಂತ ಪಕ್ಕಾ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ಆಗಿ ಈ ಫೋಟೊ ಜರ್ನಲಿಸಂ ಹೇಳಿಕೊಡಲು ಖ್ಯಾತ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕರಾದ ಸಗ್ಗೆರೆ ರಾಮಸ್ವಾಮಿ, ಹಿಂದೂ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಹಿರಿಯ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕರಾದ ಗೋಪಿನಾಥನ್,...ಹೀಗೆ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕರಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಂದ ನಿಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಉಪಯೋಗವಾಗಬಹುದು, ನನ್ನಿಂದ ಏನು ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ ಸರ್"

            "ಅವರೆಲ್ಲಾ ಅಕಾಡೆಮಿಕ್ ಆಗಿ ಒಂದು ಸುತ್ತು ಬಂದು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದ್ರೆ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಮತ್ತು ವಿಭಿನ್ನ ಶೈಲಿಯ ಫೋಟೊ ಜರ್ನಲಿಸಂಗೆ ನೀವೇ ಸೂಕ್ತ ನಾವು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ"

            "ಆದ್ರೆ ಸರ್, ನಾನು ಈ ಮೊದಲು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಬೇಟಿಯಾಗಿಲ್ಲ, ಮಾತಾಡಿಸಿಲ್ಲ, ಆದ್ರೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಾ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ, ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಬೇರೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ?"

           "ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದ್ದು ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆ. ಅವರೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ರೆಕಮಂಡ್ ಮಾಡಿದರು. ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಬಂದಿತ್ತಲ್ಲ.."

           ಇನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ. ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕಾಯಿತು.

           "ಬುಧವಾರ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮೂರುಗಂಟೆಯಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ಮೊದಲ ಕ್ಲಾಸ್ ಇರುತ್ತೆ. ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರಿಗೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಸರ್" ಅಂದರು.

          "ಆಯ್ತು ಸರ್" ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ.

            ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆಯವರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ,  "ಸರ್ ನನ್ನ ಸಬ್ಜೆಕ್ಟ್ ಫೋಟೊ ಜರ್ನಲಿಸಂ ಅಲ್ಲ. ಅದ್ರೆ ನೀವು ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಲೆಕ್ಚರ್ ಕೊಡಲಿಕ್ಕೆ ರೆಕಮೆಂಡ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಲ್ಲ "

           "ಯಾರು ಹೇಳಿದ್ದು ನೀವು ಫೋಟೊ ಜರ್ನಲಿಸ್ಟ್ ಅಲ್ಲ ಅಂತ?  ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಲೇಖನಗಳು ಮತ್ತು ಬರಹಗಳು ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವಷ್ಟು ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಮಾಡುವವರದೂ ಕೂಡ ಆಗಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ಮತ್ತೆ ನಿಮ್ಮ ಅಷ್ಟೂ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೇ ಹಾಕಲಿಕ್ಕೆ ಸಂಪಾದಕರುಗಳಿಗೆ ಬುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲವೇ...ಅದರಲ್ಲೇನೋ ಸ್ವಾರಸ್ಯವಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಪ್ರಕಟ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.  ಹೊಸಬರಿಗೆ ಈಗ ಬೇಕಿರುವುದು ಅಂತದ್ದೆ.  ನೀವು ಏನು ಚಿಂತಿಸಬೇಡಿ. ದೈರ್ಯವಾಗಿ ಹೋಗಿಬನ್ನಿ" ಅಂತ ಕೆಲವು ಟಿಪ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟರು. 

            ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಟ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕರಾದ ಸಿ.ಅರ್.ಸತ್ಯನಾರಯಣರವರಲ್ಲಿ ಈ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಸಿ ಅವರಿಂದಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ಫೋಟೊಗ್ರಫಿ, ಮತ್ತು ಉಪನ್ಯಾಸದ ಬಗ್ಗೆ ಟಿಪ್ಸ್ ಪಡೆದುಕೊಂಡೆ. 

          ಬುಧವಾರ ಬಂದೇ ಬಿಡ್ತಲ್ಲ.  ನಾಗೇಶ್ ಹೆಗಡೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯನಾರಯಣರವರು ಕೊಟ್ಟ ಟಿಪ್ಸುಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಉಪನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲಾ ವಿಚಾರವನ್ನು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಒಂದು ಗಂಟೆ.  ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಕೆ.ಅರ್ ಸರ್ಕಲ್ಲಿನ ಬಳಿ ಇರುವ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಲಾ ಕಾಲೇಜು ಸೇರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೂರುಗಂಟೆ.

                        

          ನನ್ನ ಪರಿಚಯ ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪರಿಚಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಲೆಕ್ಚರ್ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ನಾಲ್ಕುಮುಕ್ಕಾಲು ಆಗಿಹೋಗಿತ್ತು.  ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಉಪನ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ವಿಚಾರವಿನಿಮಯ ಒಂದುಮುಕ್ಕಾಲು ಗಂಟೆಯವರೆಗೆ ಆಗಿಹೋಗಿತ್ತು.  ನಾನೇನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟೆನೋ, ಆದ್ರೆ ಅಷ್ಟೂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪೂರ್ತಿ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಮತ್ತೆರಡು ಕ್ಲಾಸ್ ನಿಮ್ಮದು ಬೇಕೇ ಬೇಕು ಅಂತೇಳಿ ಗೌರವ ಸಂಭಾವನೆ ಅಂತ ಕೈಗೊಂದು ಕವರ್ ಕೊಟ್ಟರು.   ಆಯ್ತು ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಆರುಗಂಟೆ. ಜೇಬಿನಲ್ಲಿದ ಕವರ್ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ನೋಟುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಒಂದುವರೆ ಗಂಟೆಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಂಭಾವನೆಯೇ ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು.

ಈ ಬದುಕು ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೋ ನನಗಂತೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಶಿವು.ಕೆ