ಇವು ಎಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದ್ರೂ ನಾಯಿಗಳು ಅಲ್ಲೇ ಕಾಲೆತ್ತಿಬಿಡುತ್ತವೆ ಸರ್.....

ನಾನು ಸಡನ್ನಾಗಿ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿ "ಏನ್ರಿ ಗೊತ್ತಾಗೊಲ್ವ....ನಾನು ಯಾವ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಿದ್ರೂ ಆಕಡೆಯೇ ಬರ್ತಿರಲ್ರೀ...ಒಳ್ಳೇ ಕನ್‌ಪ್ಯೂಸ್ ಗಿರಾಕಿ ಕಣ್ರಿ"...ಆತನನ್ನು ದಬಾಯಿಸಿದ್ದೆ.

ಆತ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಾ ಯಾವ ಕಡೆ ಹೋಗಲಿ ಅಂತ ಮತ್ತಷ್ಟು ಭಯಮಿಶ್ರಿತ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದ.

ಇಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿದಿದ್ದರಿಂದ ಮನೆಕಡೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇನ್ನೇನು ನನ್ನ ಟೂವೀಲರನ್ನು ರಸ್ತೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕಾಂಪೊಂಡಿನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿಸಬೇಕೆನ್ನಿವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ನನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿಗೆ ಅಡ್ಡ ಬಂದು ಈ ರೀತಿ ಅವನು ಕನ್‌‍ಪ್ಯೂಸ್ ಆಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿದ್ದ.

ಗಾಡಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕಾಂಪೊಂಡ್ ಗೇಟ್ ತೆಗೆಯಬೇಕು, ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ಸಾರ್" ದ್ವನಿಯೊಂದು ಕೇಳಿತು.

ನಾನು ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದೆ. ಅವನೇ ಕರೆದಿದ್ದು. "ಏನ್ರೀ" ಕೇಳಿದೆ.

"ಸರ್ ನಿಮ್ಮ ಗಾಡಿಯ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ನಂಬರುಗಳೆಲ್ಲಾ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ, ಹೊಸದಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಡ್ಲ..." ಕೇಳಿದ.

ಅವನ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿದೆ. ವಯಸ್ಸು ೪೦ ದಾಟಿದೆ. ಕೃಶದೇಹ, ಸುಕ್ಕುಗಟ್ಟಿದ ಮುಖ, ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ನೋವುಗಳು ತನ್ನವೇ ಏನೋ ಅನ್ನುವಂತ ಪ್ರೇತಕಳೆ, ಸ್ನಾನಮಾಡಿ ಎಷ್ಟೋ ದಿನವಾಗಿದೆ ಅನ್ನಿಸುವಂತೆ ಕೆದರಿದ ಕೂದಲು, ಹಳೇ ಪ್ಯಾಂಟು, ಶರ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ದೊಗಳೆ ಜಾಕೆಟ್ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.ಹೆಗಲಿಗೆ ನೇತುಬಿದ್ದ ಟ್ರಾವಲ್ ಬ್ಯಾಗು, ಕಾಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಪಾಲಿಶ್ ಮಾಡಿದ ಶೂಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ಸಮಯ ನೋಡಿದೆ, ಇನ್ನೂ ೭-೩೦ ಇಷ್ಟು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಇವನ್ಯಾವನಪ್ಪ ಗಂಟುಬಿದ್ದ ಅನಿಸಿತು. ನನ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಿದೆ. ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಎರಡು ಕಡೆ ನಂಬರುಗಳು ಅಳಿಸಿಹೋಗಿವೆ. ಒಮ್ಮೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಪೋಲಿಸಪ್ಪ ಕೈ ತೋರಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ದಂಡ ಕಟ್ಟಲು ಕಾರಣಗಳು ಸಿಕ್ಕದೇ ಅಳಿಸಿಹೋದ ನಂಬರುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ದಂಡ ಹಾಕಿದ್ದ. ಆ ನಂತರವೂ ನಾನು ಆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಹೊಸದಾಗಿ ನಂಬರ್ ಬರೆಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಇವನ್ಯಾವನೋ ತಾನಾಗೆ ನಂಬರ್ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಬರೆಸಿಬಿಡೋಣವೆನ್ನಿಸಿ "ಎಷ್ಟಾಗುತ್ತೆ" ಅಂದೆ.

"ಸರ್, ಬಿಳಿಬಣ್ಣವನ್ನು ಹೊಡೆದು, ಹೊಸದಾಗಿ ಬರೆದರೆ ೮೦ ರೂಪಾಯಿ, ಈಗ ಇರುವುದನ್ನೇ ರಿ ಟಚ್ ಮಾಡಿದರೇ ೪೦ ರೂಪಾಯಿ" ಅಂದ.

ಅವನು ಹೇಳಿದ ರೇಟು ಬೇರೆ ಕಡೆ ಹೋಲಿಸಿದರೇ ಹೆಚ್ಚೆನಿಸಲಿಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಚೌಕಾಸಿ ಮಾಡಬೇಕೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. "ಆಯ್ತು ನನಗೇ ರೀ ಟಚ್ ಮಾಡಿಕೊಡಿ" ಸಾಕು ಅಂದೆ.

ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಿದ್ದೆ ತಡ ಖುಷಿಯಿಂದ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿದ್ದ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಅದರೊಳಗಿಂದ ಸಣ್ಣ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ ಪೇಂಟ್ ಡಬ್ಬ, ಒಂದು ಬ್ರಶ್,ತಿನ್ನರ್ ಬಾಟಲ್ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೆಲದಮೇಲೆ ಇಡತೊಡಗಿದ.

" ಧೂಳು ತುಂಬಿದೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ಬರೆಯಬೇಡ್ರಿ ಅದನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒರಸಿ" ಅಂದೆ

"ಇಲ್ಲ ಸರ್, ಮೊದಲು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸಾಪ್ ಮಾಡಿ ಅಮೇಲೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ" ಅಂದ.

ನನ್ನ ಗಾಡಿಯನ್ನು ಪುಟ್‌ಪಾತಿನ ಒಂದು ಕಡೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇಟ್ಟು ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆತ ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಫುಟ್‍ಪಾತ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಶುರು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆತನ ಬಟ್ಟೆ, ಇನ್ನಿತರ ಅವತಾರಗಳೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಅವನೊಳಗಿನ ಕಲಾವಿದ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲನಾಗಿದ್ದು ಅವನ ಕೈಚಳಕವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗಲೇ.

ನಾವು ಹೊಸದಾಗಿ ವಾಹನಗಳನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಂಡಾಗ ಕಂಪನಿಯವರೇ ನಂಬರ್ ಬರೆಸಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಅಮೇಲೆ ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ನಂತರ ಅಳಿಸಿಹೋದರೇ ನಂಬರ್ ಬರೆಯುವ ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಕಲಾವಿದರಿರುತ್ತಾರೆ ಅವರ ಬಳಿ ಹೋದರೆ ನೂರು ಇನ್ನೂರು ಕೊಟ್ಟು ಬರೆಸಬೇಕು. ಆದ್ರೆ ಈತ ಊರೂರು ಅಲೆಯುತ್ತಾ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ವಾಹನಗಳಿಗೆ ನಂಬರ್ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಾನಲ್ಲ, ಇವನ ಬಗ್ಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆಯಾಯಿತು.

"ನೀವು ಈ ರೀತಿ ಬರೆಯುವ ಬದಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಅಂಗಡಿ ಸೇರಬಹುದಲ್ವ"

"ನನಗೆ ಯಾರ ಕೈಕೆಳಗೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ ಸರ್, ಹೀಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿವಾಗಿರಲು ಇಷ್ಟ., ಒಮ್ಮೆ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟ ನಂತರ ಅವರ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಆರು ತಿಂಗಳು-ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ಅವರ ಮನೆ, ಅಥವ ಅಫೀಸಿನ ಕಡೆ ಹೋದರೆ ಮತ್ತೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೊದಲು ಬರೆದ ಬಣ್ಣ ಅಳಿಸಿಹೋಗಿರುತ್ತದಲ್ವಾ ಸರ್, ಆಗ ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಖಂಡಿತ ಬರೆಸುತ್ತಾರೆ."

"ಹಾಗಾದರೆ ನೀವು ಬರೆದು ಕೊಟ್ಟ ನಂಬರುಗಳ ಆಯುಸ್ಸು ಅರೇ ತಿಂಗಳು ಅನ್ನಿ"

"ನಾನು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸಾರ್, ಕಂಪನಿಯಿಂದ ತಂದ ಹೊಸಗಾಡಿಯ ನಂಬರುಗಳೂ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅಳಿಸಿಹೋಗುತ್ತವೆ ಸರ್,"

"ಅದ್ಯಾಗ್ರಿ ಹೇಳ್ತೀರಿ"

"ನೋಡಿ ಈ ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳಿರುವವರೆಗೂ ನಮಗೆ ಈ ಕೆಲಸ ಆಗಾಗ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಕ್ಕುತ್ತೆ ಸರ್,"

ಅರೆರೆ..ಬೀದಿನಾಯಿಗೂ ಈತನ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಏನು ಸಂಬಂಧ." ನನ್ನ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾಯಿತು.

"ಸರ್ ಈ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟುಗಳಿಗೂ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳಿಗೂ ಒಂಥರ ಆಟ್ಯಾಚ್‍ಮೆಂಟು ಸರ್, ಅವು ಬೆಳಿಗ್ಗಿನ ಹೊತ್ತು ಯಾವುದೇ ಟೂ ವೀಲರ್ ನಿಂತಿದ್ರೂ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತನ್ನ ಕಾಲನ್ನೆತ್ತಿ ಸರಿಯಾಗಿ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಉಚ್ಚೇ ಹುಯ್ದುಬಿಡ್ತವೆ, ದೊಡ್ಡನಾಯಿಗಳಾದರೇ ಮುಂದಿನ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಮೇಲೆ ಉಚ್ಚೆ ಹುಯ್ದುಬಿಡ್ತವೆ ಸರ್, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಾರಿನ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿಗೂ ಇದೇ ಗತಿ, ಈ ನಾಯಿ ಉಚ್ಚೆ ಅನ್ನೋದು ಬಾರಿ ಡೇಂಜರ್ ಸರ್, ಅದರ ಕೆಮಿಕಲ್ ರೆಯಾಕ್ಷನ್‌ನಿಂದಾಗಿ ಎಂಥ ದೊಡ್ಡ ನಂಬರಿದ್ರೂ ಅಳಿಸಿಹೋಗಿಬಿಡ್ತದೆ."

ಅತನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ನನಗೆ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬೆಟ್ಟದ ನೆಲ್ಲಿಕಾಯಿಗೂ ಸಮುದ್ರದ ಉಪ್ಪಿಗೂ ಸಂಭಂದ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಹಾಗೆ, ಇಲ್ಲಿ ಈತನ ಕಲೆಗೂ ನಾಯಿಗಳ ಮೂತ್ರಕ್ಕೂ ದೇವರು ಎಂಥ ಸಂಭಂದವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿದ್ದಾನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು.

"ಇದೊಂದರಿಂದಲೇ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನ ನಡೆಯುತ್ತೋ ಅಥವ ಬೇರೇನಾದ್ರು ಮಾಡುತ್ತೀರೋ..."

"ಇಲ್ನೋಡಿ ಸರ್ ಇದು ನಮಗೆ ಪಾರ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಕೆಲಸ, ದೇವಯ್ಯ ಪಾರ್ಕಿನಿಂದ ನವರಂಗ್ ವರೆಗೆ ಮೆಟ್ರೋ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಬಿಲ್ಡಿಂಗ್ ಹೊಡದಿದ್ದಾರಲ್ವ, ಅಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ರೋ ಬಂದಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ರಸ್ತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಅಂಗಡಿಗಳು ಬರುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅವರ ನೇಮ್ ಬೋರ್ಡುಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಡುತ್ತೇವೆ."

"ನೀವು ಅವರನ್ನು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಕರೆದು ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಾರಾ?"

"ಖಂಡಿತ ಸರ್, ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವರಿರುವ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆದುಕೊಡುತ್ತೇವಲ್ವ, ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ರೇಟು ಕಡಿಮೆಯಿರುತ್ತೆ ನೋಡಿ. ಅವರಿಗೆ ಬೋರ್ಡನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೋ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡು ತರುವ ತಲೆನೋವು ತಪ್ಪಿಸುತ್ತೇವಲ್ಲ".

"ಅದು ಮುಗಿದು ಹೋದಮೇಲೆ ಏನುಮಾಡ್ತೀರಿ."

"ಇದೇನ್ ಸರ್, ನೀವು ಹೀಗೆ ಹೇಳ್ತೀರಿ, ಬೆಂಗಳೂರು ಬೆಳೀತಾನೆ ಇರೋದ್ರಿಂದ ಈ ರಸ್ತೆ ಮುಗೀತು ಅಂದ್ರೆ ಮತ್ತೊಂದು ರಸ್ತೆ ಅಗಲ ಮಾಡ್ತಾರೆ, ಅಂಗಡಿಗಳನ್ನು ಬೀಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ನಡೀತಾನೆ ಇರುತ್ತೆ, ಅದರಿಂದ ನಮಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತೇ. ಜೊತೆಗೆ ಈ ರೀತಿ ಹಳಿಸಿಹೋದ ನಂಬರ್ ಪ್ಲೇಟಿನ ಕೆಲಸ ದಿನಕ್ಕೆ ಒಂದೆರಡಾದ್ರು ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೂ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ದೇವರು ಹುಲ್ಲು ಮೇಯುಸುತ್ತಾನ ಹೇಳಿ"

ಆತನ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ಮಾತಿಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿರಲಿಲ್ಲ.

"ಸರ್ ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಡಿ"

"ಯಾಕ್ರಿ...ಮತ್ತೆ ಆರು ತಿಂಗಳು ನಂತರ ಬರಲಿಕ್ಕಾ, ನಿಮ್ಮ ಕಲೆಯ ಬೆಲೆ ಅಷ್ಟೇನಾ?"

"ಸರ್, ನನ್ನ ಕಲೆಯ ಅಯಸ್ಸು ನಿಮ್ಮ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳ ಮೇಲೆ ಆಧಾರವಾಗಿದೆ" ಎಂದು ನಗುತ್ತಾ ನನ್ನಿಂದ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡು, ಹಣ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋದ.

ಲೇಖನ: ಶಿವು.ಕೆ ARPS.