ಆ ಐವತ್ತು ಪೈಸೆಯ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡು

"ತಗೋಳ್ರೀ....ನಿಮಗೊಂದು ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ ಬಂದಿದೆ"

ಕಲ್ಕತ್ತ, ಲಕ್ನೋ, ಮುಂಬೈ, ಇಂದೋರ್, ದೆಹಲಿ, ಇತ್ಯಾದಿ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ-ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಡೆಯುವುದರಿಂದ[ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ವಿದೇಶಗಳಿಂದಲೂ] ಅವುಗಳ ಪ್ರವೇಶ ಪತ್ರ, ನಂತರ ಪಲಿತಾಂಶದ ವಿವರಣೆಯ ಪತ್ರ, ಕ್ಯಾಟಲಾಗ್, ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಆಗಾಗ ನನಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ನನ್ನಾಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ರೇಗಿಸುವುದು ಹೀಗೆ.

ನಾನು ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಲೇ ಕೈಗಿತ್ತಳು. ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಐವತ್ತು ಪೈಸೆಯ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡು. ನಾನು ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗ ನಮ್ಮಪ್ಪನಿಗೆ ತಂದುಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅದರ ಬೆಲೆ ಹತ್ತು ಪೈಸೆ. ನಂತರ ಹದಿನೈದು ಪೈಸೆ. ಇಪ್ಪತ್ತು, ಇಪ್ಪತೈದು, ಈಗ ಐವತ್ತು ಪೈಸೆಯಾಗಿದೆ.

ಈಗಿನ ಈ-ಮೇಲ್, ಎಸ್ ಎಮ್ ಎಸ್ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಈ ಪತ್ರವನ್ನು ಕಳಿಸಿರುವವರು ಯಾರೆಂದು ನನಗೂ ಕುತೂಹಲ ಉಂಟಾಯಿತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಮದ್ಯಾಹ್ನದವರೆಗೆ ಅನೇಕ ಆಫೀಸುಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಆಗ ತಾನೆ ಬಂದ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿಯ ಪತ್ರಗಳು ಸಹಜವಾಗಿ ಖುಷಿಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ.

ಆದರೆ ಆ ಪತ್ರವನ್ನೋದಿ ಇರಿಸುಮುರಿಸುಂಟಾಯಿತು.

ದಿನಾಂಕ ೧೩-೧-೨೦೦೯ ಮತ್ತು ೨೪-೧-೨೦೦೯ರಂದು ಟೈಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲವೆಂದು ಅದರ ಬದಲಿಗೆ ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್ ಕಳಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರೆಂದು ಬರೆದಿರುವ ಪತ್ರ. ಮತ್ತೆ ನಾನು ಹಣ ವಸೂಲಿ ಮಾಡುವಾಗ ಅವೆರಡು ದಿನಗಳ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಹಣವನ್ನು ಮುರಿದುಕೊಂಡು ಕೊಡುತ್ತೇವೆಂದು ನನಗೆ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ.

ಅರೆರೆ.... ಎರಡು ದಿನ ಟೈಮ್ಸ್ ಆಪ್ ಇಂಡಿಯ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ನಮ್ಮ ಹುಡುಗ ಹಾಕದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಹಣ ವಸೂಲಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಬಂದಿರದ ಎರಡು ದಿನದ ಹಣ ಆರು ರೂಪಾಯಿ ಮುರಿದು ಕೊಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆ ಪತ್ರಿಕೆ ಬದಲಿಗೆ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿ ಬೆಲೆಯ ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಅಂದಮೇಲೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕೇವಲ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿ ಮಾತ್ರ. ಅದನ್ನು ತಿಳಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಐವತ್ತು ಪೈಸೆಯ ಅಂಚೆಕಾರ್ಡನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿರುವ ಆ ಗ್ರಾಹಕ ಯಾರು.?



ಅಗಲ ಮತ್ತು ಮೊಂಡಾದ ಮೂಗು, ಒರಟು ಕೆನ್ನೆ, ಗುಳಿಬಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಸದಾ ಕೋಲುನಾಮವಿಟ್ಟ ಹಗಲವಾದ ಹಣೆ. ಗುಂಡು ಮುಖ. ಅದರ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಭೂಪಟವಾಗಿರುವ ತಲೆ, ದೇಹದ ರುಂಡಭಾಗ 60-60-70 ಅಳತೆಯ ಸರ್ವಕಾಲ ಸಮೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಸೈಜು, ಸರಾಸರಿ ೧೦೦ ಕಿಲೋ ತೂಗುವ ಅವನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮನಃಪಠಲದ ಪರದೆ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿಬಂತು

ಓಹೋ...ಆತ ಕಂಜೂಸ್. ಪ್ರತಿತಿಂಗಳು ಹಣ ವಸೂಲಿಗೆ ಹೋದರೆ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಪೈಸಾ-ಪೈಸಾ ಲೆಕ್ಕಾ ಹಾಕುವ ಮಹಾನ್ ಲೆಕ್ಕಿಗ.

ಇರಲಿ ನನಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಗ್ರಾಹಕನು ಅನ್ನದಾತನೇ...ಅವನು ಜಿಪುಣನೋ, ಧಾರಾಳಿಯೋ, ವಾಚಾಳಿಯೋ, ದಳ್ಳಾಳಿಯೋ ನನಗೇಕೆ, ಅವನಿಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ನನಗೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಅದರ ಹಣವಷ್ಟೇ.

ಮತ್ತೆ ಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಿಚಾರಕ್ಕೂ ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರದ ಮುಖಾಂತರವೇ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತಾ, ತಮ್ಮದೇ ಧ್ಯೇಯೋದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬಾಳುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕರಲ್ಲಿ ಈತನು ಇರಬಹುದು. ಅವನ ಈ ಪತ್ರವೊಂದರಿಂದಲೇ ನಾನು ಪೂರ್ವಗ್ರಹ ಪೀಡಿತನಾಗಿ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಏಕೆ ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯಲಿ.!

ನನಗಿರುವ ಫೋಟೋಗ್ರಫಿ ಹವ್ಯಾಸದಂತೆ ಈತನಿಗೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವ ಒಳ್ಳೆಯ ಹವ್ಯಾಸವಿರಬಹುದಲ್ಲವೇ. ಪತ್ರ ಐವತ್ತು ಪೈಸೆಯದೋ ಅಥವ ೧೦೦ ರೂಪಾಯಿಯದೋ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ...ಅದರೊಳಗಿನ ಭಾವನೆ ಮುಖ್ಯ. ಅದನ್ನು ಗೌರವಿಸಲೇಬೇಕು. ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ಹಣವಸೂಲಿಗೆ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಅವನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಆ ದಿನವೂ ಬಂತು.

"ಸರ್ ಪೇಪರ್ ಬಿಲ್ಲು,"

"ಆಹಾಂ! ಬನ್ನಿ.....ಎಷ್ಟಾಯ್ತು.. ಅದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ದಿನ ಬಂದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಪತ್ರ ನಿಮಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದೆ...ಬಂತಾ ?"

"ಬಂತು ಸರ್"

ನಂತರ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ

"ಈ ಸಂಭಾಷಣೆ...ನಮ್ಮ ಈ ಪ್ರೇಮ ಸಂಭಾಷಣೆ"

ನಡೆಯಿತು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ

"ನಾನು ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಷಪ್ರೆಸ್ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದ್ರೂ ನಿಮ್ಮ ಹುಡುಗ ಟೈಮ್ಸ್ ಬದಲಿಗೆ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ."

ಅಂತ ಹೇಳಿ ಆರು ರುಪಾಯಿ ಮುರಿದುಕೊಂಡೇ ಉಳಿದ ಹಣ ಕೊಟ್ಟ.

"ಹೋಗ್ಲಿಬಿಡಿ ಸರ್, ಮತ್ತೆ ನೀವು ನನಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದೀರಲ್ಲಾ...ಈ ಹವ್ಯಾಸ ನಿಮಗೆ ತುಂಬಾ ದಿನದಿಂದ ಇದೇಯಾ ? ಇದ್ದರೇ ಎಲ್ಲಾದಕ್ಕೂ ಹೀಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆಯುತ್ತೀರಾ" ....

ನಾನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕೇಳಿದೆ.

"ಅಯ್ಯೋ ಹೋಗ್ರಿ....ಅದೇನು ಹವ್ಯಾಸ-ಅಭ್ಯಾಸ ಎಂಥದ್ದು ಅಲ್ಲ. ನೀವು ಹಾಕದಿರುವ ಪೇಪರಿಗೆ ನಾವು ಏಕೆ ದುಡ್ಡು ಕೊಡಬೇಕು ? ಮತ್ತೆ ಪೇಪರ್ ಬಂದಿಲ್ಲವೆಂದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸದಿದ್ದರೆ....ನೀವು ಬಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ವಾದ ಮಾಡುತ್ತೀರಿ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಎರಡು ನಿಮಿಷ ಮಾತಾಡಿದರೆ ಎರಡು ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚಾಗುತ್ತದೆ. ದುಡ್ಡು ಸುಮ್ಮನೆ ಬರೊಲ್ಲ. ಪೈಸಾ-ಪೈಸಾ ಉಳಿಸಿದರೆ ತಾನೆ ಈಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬದುಕಲಿಕ್ಕೆ ಆಗುವುದು, ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಐವತ್ತು ಪೈಸೆ ಕಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದು ಕಳಿಸಿರುವುದು."

ಆವನ ಮಾತಿಗೆ ನಾನು ಮರುಮಾತಾಡದೇ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಹೇಳಿದೆ.

"ಹೋಗಿಬನ್ನಿ" ಅಂದ. ಬಾಗಿಲು ದಡ್ ಅಂತ ಹಾಕಿದ.

"ಆಹಾ..ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೃದಯಭಾಗವಾದ ಗಾಂಧಿನಗರದ ಒಂದು ದುಬಾರಿ ಅಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಎಂಥ ಗ್ರಾಹಕ, ಈತನ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇನೋ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ." ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಿದಾನವಾಗಿ ಮೆಟ್ಟಿಲಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ.

[ಪತ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಗ್ರಾಹಕನ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ವಿಳಾಸವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದೇನೆ.]

ಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಲೇಖನ
ಶಿವು.ಕೆ