ನಮ್ಮ ಸಂಪಾದಕರುಗಳಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದೆಯೇ?

ನನ್ನ ಇಬ್ಬರೂ ವೃತ್ತಿ ಭಾಂದವ ಗೆಳೆಯರಾದ ಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪೆನ್ನು ಪೇಪರ್, ಕ್ಯಾಲ್ಕುಲೇಟರ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಏನೋ ಲೆಕ್ಕಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಹೋಗಿ ಮಾತಾಡಿಸಿದೆ. ಅವರು ನನ್ನನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದರೇನೋ, ನೀನು ಬಂದರೆ ನಮಗೆ ಬೇಗ ಲೆಕ್ಕ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ" ಅಂತ ಹೇಳಿ ನನ್ನನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಅಂದು ಹೊಸ ಪೇಪರ್ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿತ್ತು. ಯಾವುದೇ ಹೊಸ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದರೂ ಅದನ್ನು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ತಲುಪಿಸಬೇಕಾದವರು ನಾವೇ ಅಲ್ಲವೇ...ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮಾರ್ಕೆಟಿಂಗ್ ವಿಭಾಗದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಮೊದಲು ನಮ್ಮನ್ನು ಬೇಟಿಯಾಗಿ ಅವರ ಪತ್ರಿಕೆಯ ವಿವರವನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೀಡಿ, ದೊಡ್ಡ ಸಮಾರಂಭ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲಾ ಏಜೆಂಟರನ್ನು ಅತಿಥಿಗಳಂತೆ ಕರೆಸಿ, ನಮ್ಮನ್ನು ಹೊಗಳಿ ಆಟ್ಟಕ್ಕೇರಿಸಿ, ಜೊತೆಗೆ ತಮ್ಮ ಹೊಸ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಹೊಗಳಿ, ಅಕಾಶಕ್ಕೇರಿಸಿ, ಈಗ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಸಹಕಾರಬೇಕು ಅಂತ ನಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದರು. ಜೊತೆಗೆ ನಾವು 10, 50, 100 ಅಂತ ಇಂತಿಷ್ಟು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಮಾರಿದರೆ ಅಥವ ಅವುಗಳಿಗೆ ಗ್ರಾಹಕರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಟ್ಟರೇ ನಮಗೆ ಇಂತಿಷ್ಟು ಹಣ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಕೊಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಆಸೆ ತೋರಿಸಿದ್ದರು. ಈ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿ ತುಂಬಾ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಹೊಸಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ತೋರಿಸಿ, ಅವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಈ ಹೊಸ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಲು, ಏನೇನು ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡಬೇಕು, ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟರೆ ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಕಮೀಶನ್ ಸಿಗಬಹುದು, ಹೀಗೆ ಅವರ ಅಲೋಚನೆಗಳಿರಬಹುದು, ಪಾಪ ಒಂದು ಹೊಸ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಎಷ್ಟು ಕಷ್ಟಪಡುತ್ತಾರಪ್ಪಾ! ಅಂತ ನೀವು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಅಂದುಕೊಂಡರೆ ನಿಮ್ಮ ಊಹೆ ತಪ್ಪು. ಅವರ ಅಲೋಚನೆ ಎಂಥದ್ದು ಅನ್ನುವುದು ನಿಮಗೆ ಮುಂದೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಕೆಲವು ಅತಿಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಚಾರಗಳು, ಸತ್ಯಸತ್ಯತೆಗಳು, ಕಷ್ಟನಷ್ಟಗಳು ನಿಮಗೇ ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ.

"ಶಿವು, ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ದಿನನಿತ್ಯ ಎಷ್ಟು ಪುಟಗಳಿರುತ್ತವೆ?" ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಹಾಕಿದ ಮೂರ್ತಿ.

ನಿತ್ಯ ಎಲ್ಲಾ ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಒಂದು ಸುತ್ತು ಸಣ್ಣಗೆ ಓದಿಬಿಡುವ ಅಭ್ಯಾಸವಿರುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ಒಂದೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲೂ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೂ ಪುಟಗಳಿರುತ್ತವೆ ಅನ್ನೋದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು ಅನ್ನೋದು ಅವನ ಭಾವನೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಸೆದಿದ್ದ.

ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿ, "ಮೇನ್ ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸಪ್ಲಿಮೆಂಟರಿನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಪುಟಗಳು" ಹೇಳಿದೆ.

ತಕ್ಷಣ ಆತ ಅದನ್ನು ಒಂದು ಕಡೆ ಬರೆದುಕೊಂಡ. ನಂತರ ಟೈಮ್ಸ್ ಆಪ್ ಇಂಡಿಯ, ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‍ಪ್ರೆಸ್, ದಿ ಹಿಂದೂ, ಕನ್ನಡ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು, ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಪುಟಗಳೆಷ್ಟು ಇರುತ್ತವೆಂದು ನನ್ನಿಂದ ಕೇಳಿ ಒಂದು ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕತೊಡಗಿದರು.

"ಲೋ ಅದೇನ್ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೀರಿ ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ನನಗೂ ಹೇಳ್ರೋ, ನಾನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ" ಅವರನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದೆ.

ಲೆಕ್ಕಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕೀರ್ತಿ ನನ್ನ ಮಾತಿಗೆ ಕತ್ತೆತ್ತಿ ನೋಡಿ, ಮತ್ತೆ ಹೋಟಲ್ಲಿನ ಮಾಣಿಯ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ "ಎರಡರಲ್ಲಿ ಮೂರು ಕಾಫಿ ಕೊಡಿ" ಅಂತ ಅರ್ಡರ್ ಮಾಡಿ, ಮತ್ತೆ ತನ್ನ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಬಿಟ್ಟ. ಬಹುಶಃ ನಿನಗಿದೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗೊಲ್ಲ, ನಾವು ಹೇಳೋವರೆಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡಕೋ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಾಫಿ ಕುಡಿಯುತ್ತಿರು" ಅಂತ ನನಗೆ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಹೇಳಿದಂತಾಗಿತ್ತು. ಕಾಫಿ ಬಂತು ನಾನು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಅವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಮಾತುಕತೆ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು.

"ಒಂದು ಕೆಜಿ ರದ್ದಿ ಪೇಪರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ?" ಕೀರ್ತಿ ಪ್ರಶ್ನೆ.

"ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪೇಪರಿಗೆ ಏಳುವರೆ ರೂಪಾಯಿ, ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಆರು ರೂಪಾಯಿ". ಮೂರ್ತಿ ಉತ್ತರ.


"ನಿನ್ನೆ ನಾನು ಒಂದು ತಿಂಗಳ 30 ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ಪೇಪರನ್ನು ರದ್ದಿಗೆ ಹಾಕಿದೆ. ಒಂದು ಕೇಜಿಗೆ ಏಳುವರೆಯಂತೆ ಎರಡು ಕಾಲು ಕೇಜಿ ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ರದ್ದಿಯವನು 16 ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟ." ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿ, "ನೋಡು..ಈಗ ಹೇಳುವುದನ್ನು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳಿ ಬರೆದುಕೋ. 24 ಪುಟಗಳಿರುವ 14 ದಿನದ ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡಿಗೆ ಒಂದು ಕೇಜಿ ತೂಕ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಏಳು ವರೆ ರೂಪಾಯಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ಅದೇ ರೀತಿ ಈಗ ಹೊಸ ಪತ್ರಿಕೆಯೊಂದು ಬರುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲಾ. ಅದು ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ 48 ಪುಟವಿರುತ್ತದಂತೆ. ಈ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕೇವಲ ಏಳು ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಮಾಡಿ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದರೆ ಒಂದು ಕೇಜಿ ಖಂಡಿತ ಬರುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಕೇಜಿಗೆ ಏಳುವರೆರೂಪಾಯಿ ಸಿಕ್ಕಂತೆ ಆಯಿತಲ್ಲವೇ?" ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು, ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ಈ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ನೂರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ........ಹದಿನಾಲ್ಕು ಕೇಜಿ ಖಂಡಿತ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟು ಮಾಡಿ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದರೆ ಪ್ರತಿದಿನ 105 ರೂಪಾಯಿ ಖಂಡಿತ ಸಿಗುತ್ತೆ. ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗೆ, 3150 ರೂಪಾಯಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ ನಾವು ದಿನಕ್ಕೊಂದರಂತೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಮಾರಿದರೆ ನಮಗೆ ಬೋನಸ್ ರೂಪದಲ್ಲಿ 20 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಹತ್ತು ಮಾರಿದರೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 200 ರೂಪಾಯಿಗಳು, ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರು ಮಾರಿದರೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 2000 ರೂಪಾಯಿ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ.


"ಈ 2000 ಮತ್ತುತೂಕದ ಹಣ 3150 ಒಟ್ಟು ಮಾಡಿದಾಗ ತಿಂಗಳಿಗೆ 5150 ರೂಪಾಯಿಗಳು ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ."
ಕೀರ್ತಿ ಲೆಕ್ಕಚಾರ ಹಾಕುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ.


"ಇದೆಲ್ಲಾ ಸರಿ, ಆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಮುಖಬೆಲೆ ಎಷ್ಟು?. ಅದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕಮಿಶನ್ ಎಷ್ಟು" ಕುತೂಹಲ ತಡೆಯಲಾಗದೆ ನಾನು ಕೇಳಿದೆ..

ಆ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ ಬೆಲೆ 2-00 ರೂಪಾಯಿಗಳು. ನಮಗೆ 1-40 ಪೈಸೆಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ನಾವು ಎರಡು ರೂಪಾಯಿಗೆ ನಮ್ಮ ಗ್ರಾಹಕರ ಮನೆಗೆ ಹಾಕಿದರೆ ಅಥವ ಮಾರಿದರೆ ನಮ್ಮ ಕಮೀಶನ್ ಒಂದು ಪೇಪರಿಗೆ ಅರವತ್ತು ಪೈಸೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ." ಕೀರ್ತಿ ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದ.

"ಒಂದು ಪೇಪರಿಗೆ 1-40 ರಂತೆ ನೂರು ಪತ್ರಿಕೆಗೆ 140ರೂಪಾಯಿಗಳು. ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗೆ 4200 ರೂಪಾಯಿಗಳ ಬಂಡವಾಳ ಹೊಂದಿಸಬೇಕಲ್ವಾ?" ಮರುಪ್ರಶ್ನೆ ಹಾಕಿದೆ.

"ಖಂಡಿತ ಹೊಂದಿಸಬೇಕು. ತಿಂಗಳಾದ ಮೇಲೆ ನಿನಗೆ ಕುಳಿತ ಜಾಗದಲ್ಲೇ ಲಾಭ ಸಿಗುತ್ತದಲ್ಲ...

ಹೇಗೆ?

"ನೋಡು ನಾನು ಹೇಳುವುದನ್ನು ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಬರೆದುಕೋ, ಮೊದಲು ನಿನ್ನ ಬಂಡವಾಳ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗೆ 1400
ಅಲ್ಲವೇ"


"ಹೌದು"!

"ಅವರು ಕೊಡುವ ಬೋನಸ್ 2000ರೂಪಾಯಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಪೇಪರನ್ನು ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದಾಗ ಬರುವ 3150 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡಿದರೆ 5150 ರೂಪಾಯಿಗಳಾಗುತ್ತದಲ್ವಾ?"


"ಹೌದು" ನಾನು ಬರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ.

"ಈಗ 5150 ರೂಪಾಯಿಗಳಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬಂಡಾವಾಳ 4200 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕಳೆದರೆ ೯೫೦ ರೂಪಾಯಿಗಳು ಲಾಭವಲ್ಲವೇ!"


"ಅರೆರೆ! ಹೌದಲ್ವಾ ಯಾವುದೇ ಗಿರಾಕಿಗೆ ಮಾರುವ ರಿಸ್ಕ್ ಇಲ್ಲ, ಗ್ರಾಹಕರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಇದು ಹೊಸ ಪೇಪರ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಓದಿನೋಡಿ, ಅಂತ ಗೋಗರಿಯುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೆ ಹಣಕೊಟ್ಟು ಬಂಡಲ್ ಬಿಚ್ಚದೆ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿದರೂ ಲಾಭ ಸಿಗುತ್ತದಲ್ಲಾ! ಯಾಕೆ ಮಾಡಬಾರದು ಅನ್ನಿಸಿತು ನನಗೆ. ಇದು ಆರು ತಿಂಗಳ ಸ್ಕೀಮು, ಒಬ್ಬರು ನಿತ್ಯ ನೂರು ಪೇಪರ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಸಾಕು. ನಾವು ಏನು ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ 5700 ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಬಹುದಲ್ವಾ! ಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕೀರ್ತಿ ಇಬ್ಬರ ಮುಖಗಳು ತಾವರೆಯಂತೆ ಹರಳಿದವು.


"ಅಲ್ವೋ ಇದು ಮೋಸ ಅಲ್ವೇನೋ, ನಾವು ಈ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಮಾರಿದರೆ ಕಮೀಶನ್ ಅಂತ ಅರವತ್ತು ಪೈಸೆ ಕೊಟ್ಟೇ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ, ಜೊತೆಗೆ ನಾವು ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಮಾರಲಿ ಅಂತ ಬೋನಸ್ ಕೂಡ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದು ಬಿಟ್ಟು ಇದೇನೋ ಇದು ಮೋಸದ ಲೆಕ್ಕಚಾರ, ಅವರು ಪ್ರಿಂಟ್ ಮಾಡಿದ ಸಾವಿರಾರು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ತಲುಪದೆ ನೇರ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ನಮಗೂ ಒಂದು ವೃತ್ತಿಧರ್ಮ ಅಂತ ಇದೆಯಲ್ಲವೇ?" ನಾನು ಬೇಸರದಿಂದ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.

"ಲೋ ಶಿವು, ನೀವು ಸುಮ್ಮನಿರು, ಯಾವುದು ವೃತ್ತಿಧರ್ಮ, ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮಾಲಿಕರಿಗೆ, ಅದರ ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ, ವರದಿಗಾರರಿಗೆ ಇಲ್ಲದ ವೃತ್ತಿ ಧರ್ಮ ನಮಗ್ಯಾಕೆ ಬೇಕು ಹೇಳು?" ಕೀರ್ತಿ ಕೋಪದಿಂದ ಹೇಳಿದಾಗ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ

"ಅವರೆಲ್ಲಾ ತಮ್ಮ ವೃತ್ತಿಧರ್ಮವನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತೀಯಾ? ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಏನಾಧರೂ ಆಧಾರವಿದೆಯಾ?" ನಾನು ಮರುಪ್ರಶ್ನಿಸಿದೆ.

"ಅಧಾರ ಬೇಕಾ, ನೋಡು ಗಮನವಿಟ್ಟು ಕೇಳು, ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಅಥವ ಆಂಗ್ಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸುದ್ಧಿಗಾಗಿ, ಲೇಖನಕ್ಕಾಗಿ, ಚಿತ್ರಗಳಿಗಾಗಿ, ಹತ್ತರಿಂದ ಹದಿನೈದು ಪುಟಗಳು ಸಾಕು. ಅವರು ಬದುಕಬೇಕಾಲ್ವ ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಮಟ್ಟಿನ ಜಾಹಿರಾತಿಗಾಗಿ ಮತ್ತೆ ನಾಲ್ಕಾರು ಪುಟಗಳು ಸೇರಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ಪುಟಗಳಷ್ಟು ಮುದ್ರಿಸಿದರೆ ಸಾಕು. ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ಗ್ರಾಹಕರಿಗೂ ಇಂದಿನ ಫಾಸ್ಟ್ ಲೈಫಿನಲ್ಲಿ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಓದಲಿಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ಸಮಯ ಹೇಳು? ಆದ್ರೆ ಈಗ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ನೋಡು, ಯಾವುದೇ ಆಂಗ್ಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯೂ ನಲವತ್ತು ಪುಟಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆಯಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಂದು ದಿನ 60-70 ಪುಟಗಳು ಇರುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟೂ ಪುಟಗಳಲ್ಲೂ ಓದುವಂತದ್ದೂ 10 ಪುಟಗಳಿದ್ದರೇ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು. ಉಳಿದದ್ದು ಪೂರ್ತಿ ಜಾಹಿರಾತು. ಜಾಹೀರಾತಿನಿಂದಲೇ ಪತ್ರಿಕೆ ಮಾಲೀಕರಿಗೆ ಕೋಟ್ಯಂತರ ರೂಪಾಯಿ ಲಾಭವಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಪತ್ರಿಕೆ ಐದು ಲಕ್ಷ, ಆರು ಲಕ್ಷ, ಹತ್ತು ಲಕ್ಷ ನಿತ್ಯ ಮುದ್ರಣವಾಗಿ ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿದೆಯಂದು ಹೊಗಳಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಆಹಂ ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಂಗಳೂರೊಂದರಲ್ಲೇ ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಯ ಇಪ್ಪತ್ತು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಪ್ರತಿಗಳು ಮುದ್ರಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಒಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ 40ಪುಟಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಲೆಕ್ಕ ಮಾಡಿದರೆ ದಿನಕ್ಕೆ ಎಂಟು ಕೋಟಿ ಪುಟಗಳು ಮುದ್ರಣವಾಗುತ್ತವೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಓದುವಂತದ್ದು ಇಪ್ಪತ್ತು ಭಾಗಮಾತ್ರ. ಉಳಿದದ್ದು ಜಾಹಿರಾತು. ಒಂದು ಸೆಕೆಂಡು ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿ ಬಿಸಾಡುವ ಜಾಹಿರಾತಿಗಾಗಿ ಆರುಕೋಟಿ ಪುಟಗಳು ನಿತ್ಯ ಪ್ರಿಂಟ್ ಆಗುತ್ತಿವೆ.ನೀನೇ ಯೋಚಿಸು ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಎಷ್ಟು ಮರಗಳ ಮಾರಣಹೋಮವಾಗಿರಬಹುದು. ಇದು ಒಂದು ದಿನದ ಕತೆಯಾದರೆ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು, ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು, ಮತ್ತೆ ಬೆಂಗಳೂರು ದಾಟಿ ಇತರೆ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಣವಾಗುವ ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಲೆಕ್ಕಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ಎಷ್ಟು ಮರಗಳು ಉರುಳಬಹುದು? "


"ಮಾಲೀಕರ ವ್ಯಾಪರಿ ಬುದ್ದಿಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ತಲೆಗೆ ಹತ್ತದಿದ್ದರೂ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೂತ ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಇದರ ಪರಿಜ್ಞಾನವಿದೆಯೇ? ತಾವು ಆಕಾಶದಿಂದಲೇ ಉದುರಿದವರಂತೆ ನಮ್ಮಂಥ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರೆದುರು ವರ್ತಿಸುವ ವರದಿಗಾರರಿಗೆ ಇದರ ಅರಿವಿದೆಯಾ? ಮಾಡೋದು ಅನಾಚಾರ, ಮನೆಮುಂದೆ ಬೃಂದಾವನ" ಎನ್ನುವಂತೆ ಯಾವುದೇ ಭಾಷೆಯ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ತೆರೆದುನೋಡಿದರೂ ಕಾಡನ್ನು ಉಳಿಸಬೇಕು ಬೆಳಸಬೇಕು ಅಂತ ಅಂಕಿಅಂಶದ ಸಮೇತ ನೂರಾರು ಸಾವಿರಾರು ತರಾವರಿ ಬೈಲೈನುಗಳುಳ್ಳ ಲೇಖನಗಳು."

"ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಮುದ್ರಿಸುವ ಇವರು ಇದನ್ನು ಹಂಚುವ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ, ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರ ಬಗ್ಗೆ ಏನಾದರೂ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರಾ? ನಮ್ಮ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲಾ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ಹೈಸ್ಕೂಲು ಕಾಲೇಜು ಓದುತ್ತಿರುವ ಬಡ ಮಕ್ಕಳು. ಅವರ ಸೈಕಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರುಗಳಲ್ಲಿ 24 ಪುಟಗಳ ನೂರು ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿಇಟ್ಟು ಕಳಿಸಬಹುದು. ಏಕದಂ ನಲವತ್ತೆಂಟು, 60 ಪುಟಗಳ ನೂರು ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟು ಕಳಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಇಟ್ಟು ಕಳಿಸಿದರೂ ಅದು ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಏನು ಗ್ಯಾರಂಟಿ, ಈಗ ಮಳೆಗಾಲ ಬೇರೆ. ಹುಡುಗರು ಜಾರಿ ಬಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಪೇಪರುಗಳು ರಸ್ತೆಯ ನೀರು ಪಾಲು. ಅದನ್ನೇ ಸರಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಹಾಕಿಬಂದರೆ ನಿಮ್ಮ ಹುಡುಗ ಪೇಪರನ್ನು ನೀರಲ್ಲಿ ಎಸೆದು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಗ್ರಾಹಕರಿಂದ ಫೋನು. ದಿನವೂ ಇಷ್ಟು ದಪ್ಪನಾದ ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರಿನಲ್ಲಿ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತುಂಬಿ ಕಳಿಸಿದರೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬರುವ ಹುಡುಗರು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ. "ಕೇಳಿದರೆ ಹೋಗಣ್ಣ, ಇಷ್ಟೊಂದು ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಕ್ಯಾರಿಯರಿನಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟರೆ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿಯಲು ಆಗೊಲ್ಲ, ದಿಣ್ಣೆಗಳಂತೂ ತಳ್ಳಿಕೊಂಡೇ ಹೋಗಬೇಕು. ನಿಮ್ಮ ಬೀಟ್ ಮುಗಿಸುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುಸ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೀನಿ, ನೀವು ಕೊಡುವ ಇಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಕಷ್ಟಪಡಬೇಕಾ ಅಂತ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬೈಯ್ಯುತ್ತಾರೆ, ಪೇಪರ್ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗೋದು ಬೇಡ ಅಂತಾರೆ,.....ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಪೇಪರ್ ಹಾಕುವ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಬೀಟುಗಳಿಗೆ ಅಂತ ಹೋಗಲಿಕ್ಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೆಲ್ಲಾ ಆಗುವುದು ಈ ರೀತಿ ಪುಟಗಳು ಜಾಸ್ತಿ ಬರುವುದರಿಂದ ತಾನೆ! ಇದೆಲ್ಲ ವಿಚಾರ ಏಸಿ ಚೇಂಬರಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಮಾಲೀಕರು, ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ಹೇಳು ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರಲ್ಲಿಯಾದರೂ ವೃತ್ತಿಧರ್ಮವೆನ್ನುವುದು ಇದೆಯಾ? ಅವರು ಹೀಗೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಮುದ್ರಿಸಿಕಳಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂಜಾನೆ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗೆ ದುಡಿಯಲು ಬರುವ ನಾವು ಹೀಗೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಮುದ್ರಿಸಿದ್ದನ್ನು ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿದೆ.?"

ಅವನು ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೂ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕೋಪವಿತ್ತು.



"ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಗಳು ನಮಗೇ ಗೊತ್ತೇ ಇರಲ್ಲಿಲ್ಲವಲ್ಲೋ, ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದು ಸರಿ. ನಾನು ನಾಳೆಯಿಂದಲೇ ಆ ಇನ್ನೂರು ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಬುಕ್ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ".ಅಂದ ಮೂರ್ತಿ. ಇದೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅನೇಕ ವೃತ್ತಿಭಾಂದವರು ಈ ರೀತಿ ಸ್ಕೀಮಿನಲ್ಲಿ ನೂರು ಇನ್ನೂರು ಮುನ್ನೂರು ಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿದಿನ ಬುಕ್ ಮಾಡಿರುವುದು ತಿಳಿಯಿತು. ನಮ್ಮ ಪತ್ರಿಕಾ ಜಗತ್ತು ಯಾವಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ನನಗಂತೂ ಬೇಸರವಾಗಿತ್ತು.

ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, 12 ಪುಟಗಳ ಕನ್ನಡ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳು, ಮತ್ತು 16 ಪುಟಗಳ ಆಂಗ್ಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕ್ಯಾರಿಯರಿನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಒಂದು ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಮನೆಗಳಿಗೂ ತಲುಪಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗಾಗಲಿ, ನಮ್ಮ ಆಗಿನ ಪೇಪರ್ ಓನರ್[ಏಜೆಂಟುಗಳು]ಗಳಿಗಾಗಲಿ, ಅಥವ ಆಗಿನ ಗ್ರಾಹಕರಿಗಾಗಲಿ ಈ ರದ್ದಿ ಪೇಪರ್ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕುವ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗ್ರಾಹಕರಂತೂ ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ರದ್ದಿಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಆರು ತಿಂಗಳಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷಕ್ಕೋ ತೂಕಕ್ಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಷ್ಟು ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಹಾಕಿದರೂ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ಪುಡಿಗಾಸಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಅಲೋಚನೆಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆಗಿನ ದಿನಗಳಿಗೂ ಈಗಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಆಗಿರುವ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬೇಸರವೂ ಉಂಟಾಗಿತ್ತು.

ಈಗ ನೀವೇ ಹೇಳಿ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ಕಾರಣಕರ್ತರೂ ಯಾರು? ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಎಲ್ಲಾ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ಮಾನ ಹರಾಜು ಹಾಕುವ ಪತ್ರಿಕೆಯವರು ಯಾವಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆಂದು. ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇನು. ದಯವಿಟ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಿ.

ನನ್ನ "ವೆಂಡರ್ ಕಣ್ಣು" ಪುಸ್ತಕದ ಒಂದು ಲೇಖನವಾಗಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಇದನ್ನು ನಾನೇ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಏಕೋ ಬೇಡವೆನಿಸಿ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಈ ಪುಟಗಳ ಹಾವಳಿ ಇಷ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿತ್ಯ 40-50 ಪುಟಗಳನ್ನು ಜಾಹಿರಾತಿಗಾಗಿಯೇ ಮುದ್ರಿಸುವ ಟೈಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯ ಆಂಗ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆ, ಇವತ್ತಿನಿಂದ ಅದರ ಜೊತೆಗೆ 40-48 ಪುಟಗಳಿರುವ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಿರರ್ ಎನ್ನುವ ಮತ್ತೊಂದು ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಉಚಿತವಾಗಿ ಟೈಮ್ಸ್ ಜೊತೆಗೆ ಕೊಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ಬರೋಬರಿ ನೂರುಪುಟಗಳ ಪೇಪರನ್ನು 3-00 ರೂಪಾಯಿಗಳಿಗೆ ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಕೊಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ. "ಇಷ್ಟು ಪುಟಗಳ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ನಾವು ಹೇಗೆ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಸಪ್ಲೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎನ್ನುವ ಆಕ್ರೋಶ ಎಲ್ಲಾ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ವೆಂಡರುಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ನಾನು ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ.

ಲೇಖನ
ಶಿವು.ಕೆ