"ಆಹಾ ನನ್ನ ಮದುವೆಯಂತೆ"

"ರೀ....ಶಿವು ಏನ್ರೀ....ಯಾವಾಗ್ಲು ಬ್ಯುಸಿಯಾಗಿರ್ತೀರಿ......ಒಂದು ನಿಮಿಷ ಬಿಡುವು ಮಾಡಿಕೊಳ್ರೀ....ಬನ್ನಿ ಇಲ್ಲಿ,"

ಎಂದು ಸಣ್ಣ ಬ್ಯಾಗಿನಿಂದ ಒಂದು ಮದುವೆ ಕಾರ್ಡ್ ತೆಗೆದು ಅದರಲ್ಲಿ ಶಿವು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬದವರಿಗೆ ಅಂತ ಬರೆದು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ ಗೆಳೆಯ ಅವನ ರಾಜು.

"ನನ್ನ ಮದುವೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ಬರಬೇಕು, ಮಿಸ್ ಮಾಡಬೇಡಿ, ಅವತ್ತು ಆ ಕೆಲಸ ಈ ಕೆಲಸ ಪೇಪರ್ ಏಜೆನ್ಸಿ ಕೆಲಸ ಅಂತ ಸಬೂಬು ಹೇಳಬ್ಯಾಡ್ರೀ..... ನೀವು ಖಂಡಿತ ಬರಬೇಕು"

ಅಂತ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸಲ ಹೇಳಿದಾಗ ನಾನು,

"ಆಯ್ತು ಖಂಡಿತ ಬರ್ತೀನಿ ಕಣ್ರೀ.....ಅಂತ ಫಾರ್ಮಾಲಿಟಿಸ್ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡಿ ಮರುಕ್ಷಣವೇ,

"ಅಲ್ರೀ ರಾಜು ನಾನು ಈ ರೀತಿ ಕೇಳ್ತೀನಿ ಅಂತ ತಪ್ಪು ತಿಳ್ಕೋಬೇಡಿ, ನಿಮಗೆ ಹುಡುಗರ ತೊಂದರೆ ಇದೆ ಅಲ್ವಾ" ಪ್ರತಿದಿನಾ ಮೂರು-ನಾಲ್ಕು ಬೀಟಿಗೆ ಹೋಗಿ ಪೇಪರ್ ಸಪ್ಲೆ ಮಾಡಿ ಬರ್ತೀರಾ, ಎಲ್ಲಾ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ೯ ಗಂಟೆ ಆಗುತ್ತೆ ನಿಮಗೆ, ಮದುವೆ ಮಹೂರ್ತದ ದಿನ ಎಂಗೆ ಮಾಡ್ತೀರ್ರೀ......."

ನಾನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕೇಳಿದಾಗ,

"ಏನ್ ಮಾಡೋದ್ ಹೇಳಿ ಶಿವು, ನೀವೇ ಏನಾದ್ರು ಒಂದು ಐಡಿಯಾ ಕೊಡ್ರೀ...., ನನ್ನ ಮದುವೆ ದಿನ, ಮತ್ತು ಅನಂತರ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಹುಡುಗರೆಲ್ಲಾ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳದೇ ಬಂದು ಎಲ್ಲಾ ರೆಡಿಮಾಡಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲಾರ ಮನೆಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿ ಬಿಡ್ರಪ್ಪ, ತಪ್ಪಿಸಬೇಡಿ ಅಂತ ಹೇಳೀದ್ದೇನೆ ದೇವರಿದ್ದಾನೆ" ದೇವರ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿದ ರಾಜು.

ಸ್ವಲ್ಪ ತಡೆದು,

" ಆದ್ರೆ ಗೊತ್ತಲ್ಲ ನಾನು ಹೇಳೋದು ಹೇಳಿದ್ದೀನಿ, ನಿಮಗೇ ಗೊತ್ತಲ್ಲ, ನಿಮಗೂ ಆನುಭವ ಆಗಿದೆಯಲ್ಲಾ " ಎಂದಾಗ ಆ ಕ್ಷಣವೇ ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸಿತ್ತು.


ನನ್ನ ಮಹೂರ್ತದ ಹಿಂದಿನ ದಿನದವರೆಗೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ವಿತರಣೆ ಮಾಡಿ ಒಂಬತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೬ ಗಂಟೆಗೆ ಚಪ್ಪರದ ಪೂಜೆಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲವೆಂದು " ನಿನ್ನದು ಯಾವಾಗಲು ಇದ್ದದ್ದೆ, ಇವತ್ತು ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತಾ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಚಪ್ಪರ ಪೂಜೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆಯಲ್ಲಾ" ಅಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಂದ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ನೆನಪಾಯಿತು.

ಅವತ್ತು ಮದ್ಯಾಹ್ನ ನನ್ನಾಕೆ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮರುದಿನ ನನ್ನ ಮದುವೆ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಅಂದೇ ರಾತ್ರಿ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಲುಪಿ, ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ವಿತರಣೆಗೆ ಮುಂಜಾನೆ ಐದು ಗಂಟೆಗೆ ಎದ್ದು ಹೋದಾಗ.,.....

"ಏನೋ ಇವತ್ತೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀಯಾ ! ಒಂದು ವಾರ ಅರಾಮವಾಗಿದ್ದು ಬಂದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಗಂಟೇನು ಹೋಗ್ತಿತ್ತಾ ? ಇದೆಲ್ಲಾ ಇದ್ದಿದ್ದೇ" ಅಂತ ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿದಾಗ "ಅರೆರೆ ........ಹೌದಲ್ವ " ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು.

ಮದುವೆ ಸಂಬ್ರಮದಲ್ಲಿ ತೇಲಿದ್ದ ನನಗೆ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ನಿಜವಾದ ತೊಂದರೆಗಳು ಏನು ? ಒಂದು ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ ಬೆಳಗಿನ ೬ ಗಂಟೆಗೆ, ೬-೩೦ ಕ್ಕೆ ಬರದಿದ್ದರೆ ತಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ .,

"ರ್ರೀ ಶಿವು, ಏನ್ರೀ..... ಇನ್ನೂ ಪೇಪರ್ ಬಂದಿಲ್ಲವಲ್ರೀ....ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ"

ಅಂತ ದಿನಕ್ಕೆ ಕಡಿಮೆಯೆಂದರೂ ೧೦-೧೫ ಫೋನ್ ಕಾಲ್ ಬರುವ ನೆನಪಾಗಿ, ದೇವರೇ..... ನಮ್ಮಂಥ ಕಷ್ಟ ಇನ್ಯಾರಿಗೂ ಬರಬಾರದು ಅಂತ ಆ ಕ್ಷಣ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಇದೆ. ಎದುರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸುಖ ಸಂತೋಷಗಳು ಕೈಗೆಟುಕಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎದುರಿಗೆ ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಊಟ, ಉಪಹಾರವೋ ಇದ್ದು ತಿನ್ನಬೇಕೆನಿಸಿದರೂ ತಿನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕರ್ತವ್ಯದ ಕರೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.

ಕರ್ತವ್ಯದ ಕರೆಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಿದ್ದವಾಗಿದ್ದ ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಬೋಜನ ತಣ್ಣಗಾಗಿಯೋ, ಅಥವಾ ಹಳಸಿಯೋ ಅದರ ರುಚಿಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿ ಹೋಗುವ ಸಂದರ್ಭಗಳೇ ಹೆಚ್ಚು. ಅವೆಲ್ಲಾ ಈಗ ನೆನಪಾಗಿ "ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ರಾಜುವಿಗೂ ಆ ರೀತಿ ಆಗದಿರಲಪ್ಪ ದೇವರೇ....." .ಅವನು ಮದುವೆಯ ಸಂಬ್ರಮವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅನುಭವಿಸಲಿ, ಸಂತೋಷ ಪಡಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸುವಂತಾಯಿತು.

ಆದರೂ ಈ ಹಾರೈಕೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಕೇವಲ ನೀರ ಮೇಲಿನ ಗುಳ್ಳೆಗಳೇ !! ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ವರ್ಣಿಸುವುದಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತವೆ !.! ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಒಡೆದು ಹೋಗುತ್ತವೋ!! ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ವೃತ್ತಿಭಾಂಧವರಿಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತು.

" ಶಿವು ಏನು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರಿ...... ನೀವು ಮದುವೆಗೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ್ರಿ......."

ಎಂದು ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದಾಗ ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ಆಲೋಚನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದೆ. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಗನ್ನಿಸಿದ್ದು,

ಇದೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಿದ್ದು ಇಂಥ ಸಂಬ್ರಮಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅಲ್ಲವೇ ನಾವೆಲ್ಲ ಕಾಯುವುದು !! ನೀರ ಮೇಲಿನ ಗುಳ್ಳೆಗಳಂತೆ.!!

ಆತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸರಿದು ಹೋದಾಗ ಆದೇ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿದ್ದ ನನಗೆ ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ನೆನಪಾಯಿತು.

ಅವತ್ತು ನನ್ನ ಮೊಬೈಲು ಗುನುಗುನಿಸಿದಾಗ ಮದ್ಯರಾತ್ರಿ ೧ ಗಂಟೆ. ನನಗೆ ಊರಿಂದ ಫೋನ್ ಬಂತು. "ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಹೋಗಿಬಿಟ್ರು. ನೀನು ಬೇಗ ಬಾ" ಅಂತ. ನನ್ನ ತಂದೆಗೆ ಪಾರ್ಶ್ವವಾಯು ಬಡಿದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಬಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಹುಷಾರಾದ ನಂತರ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ, ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇಷ್ಟ ! ಎಂದು ಹಠ ಮಾಡಿ ಹೋಗಿದ್ದರು.

ಆಗಾಗ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಆರೋಗ್ಯ ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬರುತಿತ್ತು. ಆದರೂ ನನಗಂತೂ ಆತಂಕ ಮನದ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿತ್ತು.

ಆ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಊರಿಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದರೆ ಈ ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ಕೆಲಸವಿದೆಯಲ್ಲಾ ! ಯಾವ ಹುಡುಗರು ಬರುತ್ತಾರೊ ? ಯಾವ ಹುಡುಗರು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೊ ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನು ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ನಮಗೆ ಬೇಗ ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮನೆಯವರ ಫೋನ್ ಕಾಲ್‌ಗಳು.

ಇವತ್ತೊಂದಿನ ಇವರ ಕಾಟದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮೊಬೈಲು ಸ್ವಿಚ್ಚ್ ಆಪ್ ಮಾಡೋಣವೆಂದುಕೊಂಡೆ.! ಆಗದು !! ಊರಿನಿಂದ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ಏನನ್ನಾದರೂ ತರಲು ಹೇಳಬಹುದು. ಆಗ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ವಿಚ್ ಆಪ್ ಆಗಿದ್ದರೆ ! ತಪ್ಪು ತಪ್ಪು ನಾನು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ವಿಚ್ ಆಪ್ ಮಾಡಬಾರದು..

ಒಂದು ಕಡೆ ಕರ್ತವ್ಯ. ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಭವಿಷ್ಯ... ಆ ದಿನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಊರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೈ ಮನಸ್ಸು ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಗಿತ್ತು. ಈ ಜೀವನವೇ ಬೇಸರವೆನಿಸಿತ್ತು.

ಇದು ನನ್ನೊಬ್ಬನ ವಿಚಾರವಲ್ಲ, ನನ್ನಂಥ ಸಾವಿರಾರು ದಿನಪತ್ರಿಕೆ ವಿತರಕರ, ಹಾಲು ವಿತರಕರ ನಿತ್ಯ ಬದುಕು.

"ರ್ರೀ........ಯಜಮಾನ್ರೇ..... ಏನ್ರೀ... ಹೋದ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗಿಬಿಡೋದ ನಿಮಗೇನು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಇಲ್ಲವಾ " ಎಂದು ವ್ಯಂಗ್ಯದೊಳಗೊ ಪ್ರೀತಿ ಸೇರಿಸಿ ನನ್ನ ಬೀಟ್ ಬಾಯ್ ಕೂಗಿದ್ದ.

ಅವನ ಹೆಸರು ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಸೋಮ. ನಾನು ಮಾತಾಡುವ ಶೈಲಿ, ಹುಡುಗರನ್ನು ಅಣಕಿಸುವುದು, ಗದರಿಸುವುದು, ಕೋಪಬಂದಾಗ, ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನು ಮಿಮಿಕ್ರಿ ಮಾಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಆಣಕಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ನನ್ನ ಬೀಟಿನ ಹುಡುಗರ ಎಲ್ಲಾ ದ್ವನಿ ಮತ್ತು ನಡುವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ತದ್ರೂಪು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಸಿದ್ದ ಹಸ್ತ ಆತ. ಅವನು ನನ್ನ ದ್ವನಿಯನ್ನೇ ಅನುಕರಿಸಿ ನನ್ನನ್ನೇ ಕರೆದಾಗ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ ತಡೆ ಬಿದ್ದಂತಾಗಿ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬರುವಂತಾಯಿತು.

[ಲೇಖನವನ್ನು ಮೊದಲೇ ಬರೆದಿದ್ದರೂ ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದೆರಡು ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆಯೋಣವೆಂದು ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು....ಸಮಯಾಭಾವದಿಂದ ಬರೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ...ಮುಂದಿನ ಬಾರಿ ರೇಖ ಚಿತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ನನ್ನ ಮುಂಜಾನೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೆನೆ....]

ಲೇಖನ..
ಶಿವು.