ಆತ ಮತ್ತು ಪರದೆ.

       ಆತ ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ನಂತರ ಅದಕ್ಕೊಂದು ಕವನವನ್ನು ಗೀಚುತ್ತಿದ್ದ. ಮುಗಿಸಿದ ಮೇಲೆ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಯಾರ್‍ಇಗೂ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.  ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲವೆಂದು ಮರದ ಕಾಂಡದ ಮೇಲೆ ಗೀಜಿದ. ಅದು ಕೂಡ ಯಾರಿಗೂ  ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ನೀರಿನ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿದ. ನೀರು ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲ. ಇದರ ಮೇಲೆ ಬರೆದರೆ, ಚಿತ್ರ ತೆಗೆದರೆ ಕಾಣಬಹುದು ಅಂತ ಅದರ ಮೇಲು ತನ್ಮಯತೆಯಿಂದ ಚಿತ್ರಬಿಡಿಸಿದ.  ಇನ್ನೇನು ಮುಗಿದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕಾಣಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜೋರಾದ ಗಾಳಿಯೊಂದು ಬೀಸಿ ನೀರಿನ ಮೇಲೆ ಉಂಗುರಾಕಾರದ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಅಲೆಗಳೆದ್ದು ಬೇರೆಯವರು ನೋಡುವ ಮೊದಲೇ ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಕಲಕಿ ಬಿಟ್ಟವು.  ಆದರೂ ಆತ ತನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಬಿಡದೆ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕವಸ್ತುಗಳ ಮೇಲೆಲ್ಲಾ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದು, ಪದ್ಯ-ಗದ್ಯ ಗೀಜುವುದು ನಡೆದೇ ಇತ್ತು.

       ಹೀಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಆತ ತನ್ನ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಒಂದು ಆಯತಾಕಾರದ ಬಿಳಿ ಪರಧೆ ಅವನ ಮುಂದೆ ನಿಂತಿತು.  ನೋಡಲು ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳ್ಳಗಿನ ಈ ಪರಧೆಯನ್ನು  ನೋಡಿ ಅವನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯಿತು.

   "ನೀನು ಯಾರು?" ಕೇಳಿದ.

"ಕಣ್ಣು ಕಾಣೊಲ್ವ, ನಾನು ಬಿಳಿ ಪರದೆ" ಹೇಳಿತು.

 "ನೀನು ಬಿಳಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಹಾಗೆ ಹೇಳಬಹುದು.  ಆದ್ರೆ ನೀನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದೆ? ನನ್ನ ಬಳಿಯೇಕೆ ಬಂದೆ."

 

"ನೋಡು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದೆ, ಹೇಗೆ ಬಂದೆ ಅನ್ನುವ ಕಾರಣ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ನಾನು ನಿನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಿರುವ ಕಾರಣವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳು, ನೀನು ಏನೇನೋ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿಯಲ್ಲ, ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಲ್ಲು, ಗಿಡ, ಮರ, ನೆಲ ಗಾಳಿ, ನೀರು ಇವೆಲ್ಲದರ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ನಿನಗೊಬ್ಬನಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ ವಿನಃ ಬೇರೆ ಹೊರಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗುವುದಿಲ್ಲ.  ಅದರ ಬದಲಾಗಿ ನಾನು ಬಿಳಿಪರದೆಯಾದ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನೀನು ಚಿತ್ರವನ್ನು ರಚಿಸಬಹುದು, ಕತೆ, ಕವಿತೆ ಗೀತೆ,.............ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಬರಿ.  ನೀನು ಬರೆದ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನಾನು ಹಾರಿಹೋಗಿ ಪ್ರಪ್ರಂಚದ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೂ ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ತಲುಪಿ ನಿನ್ನ ಚಿತ್ರಗಳು, ಬರಹಗಳು,.........ಎಲ್ಲವನ್ನು ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ, ಗೆಳೆಯರಲ್ಲದವರಿಗೆ, ಗೆಳಯರಾಗಬಯಸುವವರಿಗೆ, ಇನ್ನೂ.............ಅನೇಕರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುತ್ತೇನೆ. ಅವರಿಂದ ಸುದ್ಧಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಿನಗಾಗಿ ನಾನು ಹೊತ್ತು ತರುತ್ತೇನೆ."  

        ಅದರ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವನಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ಏನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆತ ಯೋಚಿಸಿದ. ಹೌದು ನನ್ನ ಭಾವ, ಬರಹ, ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೊಸದೇನನ್ನೋ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಇದೊಂತರ ಕುತೂಹಲ ಕೆರಳಿಸಿತ್ತು. ಇರಲಿ ನೋಡೋಣವೆಂದು ಮೊದಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ.  ಅಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರಲಿಲ್ಲ.  ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಾಗ ಅದು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವನ ಹಿಡಿತಕ್ಕೆ ಹದಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಶುರುವಾಯಿತಲ್ಲ.   ಮೊದಮೊದಲು ಬೇರೆಯವರು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿದರೂ, ಅದು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ಬೋರು ಹೊಡೆಯತೊಡಗಿತು.  ಮುಂದೆ ಅವನು ಆ ಪರದೆಯ ಮೂಲಕ ತನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ.  ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಹೊಸತನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ಆತ ತನ್ನಿಂದಲೂ ಹೊಸತು ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಇರಬೇಕು  ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಶ್ರಮ, ತಾಳ್ಮೆ, ತುಡಿತ, ಕಾತುರ, ಕುತೂಹಲವನ್ನು  ತನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಡಿಸಿಕೊಂಡ. ಪರಿಣಾಮ ಮುಂದೆ ಬರುವ ಗದ್ಯಗಳು, ಚಿತ್ರಗಳು ಆತನಿಗೆ ಖುಷಿಕೊಡತೊಡಗಿದವು.  ಪರದೆಯ ಮೂಲಕ ಮೂಡಿಸುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೃತಿಯೂ ಆತನಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು.  ತಾನು ಮಾಡುವುದು ಮೊದಲು ನನಗೇ ಇಷ್ಟವಾಗದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ, ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಮಾನದಂಡವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿದ. ನಿದಾನವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಗುರುತಿಸತೊಡಗಿದರು.  ಈತನ ಕೃತಿಗಳು ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಯಾವುದೋ ದೇಶದ ಗೆಳೆಯರು ತಕ್ಷಣ ಓಡಿಬಂದು ಅದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಮೆಚ್ಚಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.

     ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ದೂರವಿರುವ ಅವರೇ ಹೀಗೆ ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರಲ್ಲ,  ನನಗೂ ಹಾಗೆ ಅವರಂತೆ ಅವರ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅವರ ಕಲೆ, ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿ, ಓದಿ ಆನಂದಿಸುವ ಸಾಧ್ಯವಾ?  ಅಂದುಕೊಂಡು ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಆ ಪರದೆಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ. ಅವನು ಒಳಬರುವುದನ್ನೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಅದು  ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅವನಿಷ್ಟಪಟ್ಟ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಅವನನ್ನು ಇಳಿಸಿತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಆತ ಬಯಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರ, ಮಾತುಕತೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಖುಷಿಯಿಂದ ನಡೆಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತ್ತು.  ಅಲ್ಲಿನ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸಿಬರುವುದು, ಮೆಚ್ಚುಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದು, ಖುಷಿಪಡುವುದು, ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಇದೊಂತರ ಮಾಯಾಪರದೆಯೇ ಸರಿ ಎಂದುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರಿಸಿದ.  ಒಂದು ವರ್ಷ ಕಳೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆತ ಬಹು ಜನಪ್ರಿಯನಾಗಿದ್ದ. ಅವನ ಚಿತ್ರಗಳು, ಸಾಹಿತ್ಯಗಳು ಪುಸ್ತಕದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದವು.  ಎರಡನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅವನ ರಚನೆಯ ವೇಗ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಮುಂದೆ ಆತ ಅದೆಷ್ಟು ವೇಗದಲ್ಲಿದ್ದನೆಂದರೆ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರಲಾಗದಷ್ಟು ವೇಗವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದ. ಆತನಿಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಸಹೃದಯರು, ಗೆಳೆಯರು ಸಿಕ್ಕಿ  ಅವರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದ ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಕ್ಷರಗಳು ಎರಡನೇ ಪುಸ್ತಕ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದವು.  ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆತನೂ ಪರದೆಯೊಳಗೆ ಹಾರಿ ತನ್ನ ಗೆಳೆಯರ ಜೊತೆಗಿನ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಯಾವರೀತಿ ಮೈಮರೆತಿದ್ದನೆಂದರೆ, ಕೊನೆ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತನಗೆ ದಾರಿ ತೋರ್‍ಇಕೊಟ್ಟ ಪರದೆಯನ್ನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದ.   ಎಲ್ಲಾ ಸಂಭ್ರಮ ಮುಗಿಯಿತು.  ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಅವರವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದರು.  

             ಈತ ಪರದೆಯ ಹೊರಗೆ ಬಂದು ಎಂದಿನಂತೆ ತನ್ನ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಆತನ ಆರನೇ ಇಂದ್ರಿಯ ಅವನಿಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದು ಏನು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಬುದ್ದಿಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಾಗದಿದ್ದರೂ ಆವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಾನೇನು ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವ ಅಪರಾಧಿ ಮನೋಭಾವನೆ ಕಾಡತೊಡಗಿತು.  ಒಂದು ವಾರ ಕಳೆಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಅದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತಲ್ಲ!  "ಛೇ ನಾನು ಇಂಥ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಬಾರದಾಗಿತ್ತು.  ನನಗೆ ಇಷ್ಟು ಖುಷಿ, ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ಪರದೆ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಆಗಲೇ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದುಹೋಗಿ ಮೂರನೇ ವರ್ಷ ಶುರುವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆಯಲ್ಲ!  ನಾನು ಅದನ್ನೇ ಮರೆತಿದ್ದೆನೆಂದು ಅರಿವಾಗಿತ್ತು.  ಯಶಸ್ಸಿನ ಅಮಲು ತಲೆಗೇರಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಆತನ ಮೇಲೆ ಆತನಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯಾಗಿತ್ತು.  ದೂರದಿಂದ ಯಾರೋ ಕಪಾಳಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸಿದಂತೆ ಆಗಿತ್ತು.  ಮತ್ತೆ ಪರದೆಯ ಬಳಿ ಬಂದು ತನ್ನಿಂದಾದ ತಪ್ಪಿಗಾಗಿ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದ.  ನಂತರ ಅದರ ಮೂರನೇ ವರ್ಷದ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬವನ್ನು ಖುಷಿಯಿಂದ ಆಚರಿಸಿದ.  ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ದೂರದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಪರದೆ ಇವನ ಅವಾಂತರಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಮುಗ್ದವಾಗಿ ನಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಗೆಳೆಯರೆ ಕತೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತಾ!  ಅಂದ ಹಾಗೆ ಇದು ಯಾರದೋ ಕತೆಯಲ್ಲ.  ನನ್ನದೇ ಕತೆ.  ಆತ ನಾನು.  ಪರದೆಯೆನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ ಬ್ಲಾಗ್ ಪರದೆ.  ಅದಕ್ಕೆ  ಇದೇ ಅಗಷ್ಟ್ ೨೯ಕ್ಕೆ ಎರಡು ವರ್ಷ ತುಂಬಿ ಮೂರನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದೆ.  ಎರಡು ತುಂಬಿ ಮೂರನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಹಂಬೆಗಾಲಿಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಮಗುವಾದರೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ತಂದಿದೆಯಲ್ವಾ.... ನನ್ನ ನಿತ್ಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ, ಯಶಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನಾಂಕವನ್ನೇ ಮರೆತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗಿ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಬೇಸರವಾಗಿತ್ತು.  ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನದೊಂದು ಕ್ಷಮಾಪಣೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಈ ಕತೆಯನ್ನು ಬರೆದು ನನ್ನ ಮೆಚ್ಚಿನ, ಮುದ್ದಿನ ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿಗಾಗಿ ಮೂರನೇ ವರ್ಷದ ಉಡುಗೊರೆಯನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನೀವು ಕೂಡ ಅದನ್ನು  ಹಾರೈಸುತ್ತಾ,  ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತೀರಲ್ವಾ?
 

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ...ಶಿವು.ಕೆ ಮತ್ತು ಛಾಯಾಕನ್ನಡಿ.

ಕತೆ ಮತ್ತು ಚಿತ್ರ
ಶಿವು.ಕೆ